Λίγα λόγια για ένα μεγάλο βιβλίο "Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΦΥΓΗΣ"

Στην εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος του Σαββατοκύριακου" (ΣΚ 7-8/12/24), δημοσιεύτηκε ένα μικρό κείμενό μου για ένα μεγάλο βιβλίο. Είναι το θαυμάσιο "Η τέχνη της φυγής" του Μεξικανού συγγραφέα και κριτικού λογοτεχνίας Sergio Pitol. Διαβάστε το παρακάτω:

«Το άτομο θα τολμήσω λοιπόν να πω, είναι τα βιβλία που έχει διαβάσει, οι πίνακες που έχει δει, η μουσική που έχει ακούσει και ξεχάσει, οι δρόμοι που έχει περπατήσει», γράφει ο Sergio Pitol (1933-2018) – θυμίζοντας μου, όλο και περισσότερο τον Χόρχε Λουίς Μπόρχες - στο εξαιρετικό του βιβλίο «Η τέχνη της φυγής» («El arte de la fuga») – (εκδ. Δώμα, μετάφρ. Α.Βασιλάκου), πρώτο μέρος της «Τριλογίας της μνήμης» που μαζί του πέρασα μερικές ημέρες αναγνωστικής απόλαυσης την τελευταία εβδομάδα.

 

Ο Μεξικανός συγγραφέας, γνωστός και στο ελληνικό κοινό από δύο μυθιστορήματά του, που είχαν εκδοθεί παλαιότερα στα ελληνικά, στην «Τέχνη της φυγής», ταξιδεύει στο παρελθόν και διηγείται περιστατικά της πολυταξιδεμένης του ζωής – ήταν διπλωμάτης καριέρας – σε διάφορα μέρη κυρίως της Ευρώπης. Χωρισμένο σε τρία μέρη το βιβλίο («Μνήμη», «Γραφή», «Αναγνώσεις»), ανατρέχει σε συγγραφείς που μετέφρασε και τον επηρέασαν – άλλωστε ως μεταφραστής ξεκίνησε την δημιουργική του πορεία -, με ζωντάνια, ορμή και νεανικό ενθουσιασμό.

 
Ο Πιτόλ, είναι ένας αναγνώστης που λατρεύει τη λογοτεχνία και ζει γι’ αυτήν, ένας φιλοπερίεργος άνθρωπος που έχει πάντα τις κεραίες του ανοιχτές, ένας ευαίσθητος πολίτης του κόσμου. Απόηχοι από Ζέμπαλντ και Μπόρχες, λατρεία για Χένρι Τζέημς και Κόνραντ κατακλύζουν αυτή τη μαγευτική αφήγηση, με έναν συγγραφέα που νιώθω καθώς ολοκληρώνω την ανάγνωση του βιβλίου του, φίλο και συγγενή μου.

Και για να συνεχίσω την παράδοση, βαθμολογία 86 /100