Τρίτη, Μαΐου 23, 2006
posted by Librofilo at Τρίτη, Μαΐου 23, 2006 | Permalink
Το ωραίο δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αρχή του Τρομερού - Ρίλκε
Προτάσσοντας την φράση του Ρίλκε στην εισαγωγή,το ογκώδες βιβλίο του Χοσέ Κάρλος Σομόθα ¨Η ΚΛΑΡΑ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣΚΟΤΑΔΟ¨,προσφέρει μία αξέχαστη εμπειρία (85).Όσο πιό πολύ βυθίζεσαι στην ανάγνωση του,τόσο περισσότερο σε συνεπαίρνει η ιστορία που αναπτύσσεται αριστοτεχνικά.Ο Σομόθα (Κουβανός,μεγαλωμένος στην Ισπανία-ψυχίατρος),είναι ένας μεγάλος στυλίστας.Με ακρίβεια εντομολόγου σκιαγραφεί έναν εφιαλτικό κόσμο τόσο κοντά μας και ταυτόχρονα τόσο μακριά μας.Χρησιμοποιώντας την φόρμα της "Φανταστικής λογοτεχνίας" γράφει γιά την τέχνη,το μέλλον της,το μέλλον της ανθρωπότητας (φανερά επηρεασμένος από τον P.Dick),παρασέρνοντάς σε με ένα καταιγιστικό ρυθμό μέσα σε ένα θρίλλερ από το οποίο δεν μπορείς να βγεις ανεπηρέαστος.
Το μοναδικό μειονέκτημα που βρήκα σ'αυτό το έξοχο μυθιστόρημα ήταν το αμήχανο τέλος του.Βέβαια όταν έχεις παρασυρθεί τόσο πολύ στο παιχνίδι του συγγραφέα μπορείς να το συγχωρέσεις αυτό.
Αντιλαμβάνομαι ότι το βιβλίο μπορεί να έχει φανατικούς εχθρούς.Αλλά ακόμα κι'αυτοί αποκλείεται να ξεχάσουν τις έντονες εικόνες των ζωντανών μοντέλων,το εύρημα της "υπερδραματικής τέχνης",την απίστευτη ομορφιά της Κλάρας,την άψογη σκιαγράφηση των κεντρικών ηρώων.
Ένα υπέροχο βιβλίο.
 



14 Comments:


At 23/5/06 13:49, Anonymous Ανώνυμος

SE POIO VIVLIO THA EDINES TO 100? EXEIS VREI KAPOIO TETOIO VIVLIO? AN OXI POIO EINAI TO PIO AGAPIMENO SOU VIVLIO?

 

At 23/5/06 14:20, Blogger Librofilo

Ωραία ερώτηση,αλλά δεν έχω απάντηση.Έχω πολλά αγαπημένα βιβλία όπως το ΚΑΘΩΣ ΨΥΧΟΡΡΑΓΩ του W.Faulkner,το ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ του A.KOESTLER,οι αξεπέραστοι ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΙ του Ντοστογιέφσκι.Το κακό είναι ότι όπως τα γράφω τώρα,μου έρχονται στο νου τουλάχιστον άλλα 20 αγαπημένα.Κάπου διάβασα ότι ο φανατικός αναγνώστης πάντα θα ψάχνει το τέλειο βιβλίο (μπορεί να το είπε ο Borges αυτό-άλλος έρωτας κι'αυτός).Πάντως κάποια στιγμή θα βάλω μία λίστα με τους αγαπημένους μου συγγραφείς-μάλλον δεν σας κάλυψα,συγγνώμη.

 

At 24/5/06 10:22, Anonymous Ανώνυμος

ME KALYPSES. KAPOIES FORES DEN EINAI MONO H PROTI APANTISI ALLA OSA DIAFAINONTAI KAI H AISTHISI POU DIMIOURGEI MIA APANTISI POU APANTAEI POLLA. GIA MENA TOULAXISTON. OPOS STA VIVLIA. YPARXOUN KAPOIA POU MPOREI NA MIN THYMAMAI AKRIVOS TIN ISTORIA ALLA THYMAMAI AKRIVOS POS ENIOSA OTAN TA DIAVAZA. EFXARISTO
KATE

 

At 24/5/06 13:47, Blogger Librofilo

Μα αυτό ακριβώς μετράει,η απόλαυση.Όλα τα άλλα σβήνονται σιγά-σιγά.Χαίρομαι γιά τους προβληματισμούς σας.

 

At 24/5/06 22:58, Blogger Αθήναιος

Καλησπέρα.

Υπάρχουν κάποια βιβλία που όταν τα διαβάσεις, πραγματικά δεν ξέρεις τί να υποθέσεις γιαυτά. Το αίσθημα αυτό το ένιωσα για πρώτη φορά διαβάζοντας την "Τύφλωση" του Κανέττι. Μετά κατάλαβα.

Το ίδιο μου συνέβη με αυτό το βιβλίο. Βέβαια, μου θυμίζει πολύ το Sartor Resartus του Thomas Karlyle. Δηλαδή μου το θυμίζει σε βαθμό παρεξηγήσεως.:-)

Όμως επειδή καμία συνταγή δεν βγαίνει η ίδια μαγειρεμένη από διαφορετικό χέρι, αυτό δεν σημαίνει κ τίποτε.

Αν κ πλεόν λογω περιορισμένου χρόνου έχω γίνει πολύ επιλεκτικός στα μυθιστορήματα που διαβάζω κ ένα ογκώδες μυθιστόρημα που δεν έχει γραφεί τουλάχιστον από τον...Ντοστογιέφκυ που προκαλεί σκεπτικισμό, χάρηκα πολύ που δεν το έχασα κ τελικώς το διάβασα.

 

At 25/5/06 02:01, Blogger ambrosiac

Ναμαι και γω εδω, χαρις στον φιλο Αθηναιο %χαμογελακι%


"Περιεργο" συναισ8ημα μουδωσαν διαφορα βιβλια... "The Sound and the Fury" του Faulkner, παιχνιδι με τον/την Κουεντιν, χε χε...; "La vie - mode d' emploi" του Perec, "Getse'mani" του Giorgio Saviane, και ισως κορυφαια, ενα βιβλιο που σπανια αναφερεται αλλα που εχω στον αϋλο καταλογο των καλλιτερων, "Il Cavaliere Inesistente" του Italo Calvino.

Βοηθαει και "εξωθεν μαρτυρια" ... π.χ. το αμεταφραστο κου του Περετς να γραψει βιβλιο χωρις το γραμμα "e".


Απο ταινιες, σιγουρα το "Last Year at Marienbad" :))

 

At 25/5/06 17:28, Blogger Librofilo

@Αθήναιε καλωσόρισες.Με ψάρωσες με τον Carlyle,ομολογώ.Δυστυχώς δεν έχω άποψη,το μόνο που γνωρίζω είναι ότι το βιβλίο που αναφέρεις θεωρείται αριστούργημα.Η "Τύφλωση" είναι από τα αγαπημένα μου χωρίς κουβέντα.Έχω την ίδια απέχθεια προς τα "βιβλία-τούβλα",παρατηρώ μία ανησυχητικά αυξανόμενη τάση τους και δεν ξέρω που θα πάει το πράγμα.Ελπίζω να με ξαναεπισκεφθείς.
@ambrosiac>θα σας απαντήσω αργότερα,μου κεντρίσατε το ενδιαφέρον..Ευχαριστώ

 

At 25/5/06 20:18, Blogger Idάκι

Η Τύφλωση του Κανέττι; ΟΚ είχα πετύχει το κείμενο της Ελένης για το κρουασανοβιβλίο και μου έκανε εντύπωση η αναφορά στον Peter Klein οπότε διάβασα γι'αυτόν. Είναι το ζοφερό μέλλον που προφήτευαν οι γονείς μου στο αρσενικό του :P Το βιβλίο μπήκε στη λίστα μου, επομένως.

Ενδιαφέρων πάντως ως τίτλος (καμία σχέση με το Auto-de-Fe που το βρήκα εγώ, ή τη μετάφραση του Die Blendung, η άγρια ματιά). Μου θυμίσατε το Περί Τυφλότητος του Σαραμάγκου. Εκπληκτικό βιβλίο, εξαιρετικά ενοχλητικό για όποιον μεγάλωσε με αστικές αντιλήψεις. Όπως και το Δεύτερο Κατά Ιησούν Ευαγγέλιο του ιδίου.

Μωρολογώ, πιθανότατα, αλλά τρελαίνομαι για συνειρμούς...

 

At 26/5/06 10:11, Blogger Librofilo

Αυτά τα 2 του ΣΑΡΑΜΑΝΓΚΟΥ που αναφέρετε δεν τα έχω διαβάσει,πάντως τον βρίσκω πολύ ενδιαφέροντα.Το ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ μου άρεσε πολύ . Εάν σας ενδιαφέρει αυτό το ύφος , θεωρώ τον JAVIER MARIAS έναν υπέροχο συγγραφέα.Είναι οι συνειρμοί που λέτε,από τον έναν πετάγομαι στον άλλον,δεν είναι υπέροχο αυτό το name dropping??

 

At 26/5/06 10:28, Blogger Librofilo

@ambrosiac>Ο ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ είναι έξοχο βιβλίο,προσωπικά προτιμώ τα διηγήματα του Calvino.Είχα την τύχη να παραστώ σε μία ομιλία του στην Αθήνα λίγο πριν πεθάνει.Ευγενέστατος άνθρωπος,όπως και η γραφή του.
G.Saviane "Getsemani"??Δεν το έχω ξανακούσει-θέλετε να γίνετε πιό συγκεκριμένος??Έχει μεταφραστεί??
Μου θυμίσατε τον Α.Ρενέ,από το MARIENBAD περισσότερο κρατάω το βλέμμα της Seyrig,αν και περισσότερο προτιμώ το HIROSHIMA,MON AMOUR του ιδίου.Υπάρχουν πολλές ταινίες που αγαπάω,πολλες από αυτές θεωρούνται αριστουργήματα,δύο όμως είναι βαθιά χαραγμένες μέσα μου:
ΤΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ ΤΗΣ ΤΖΕΝΗ του W.Dieterle και
Ο ΜΕΣΑΖΩΝ του J.LOSEY.

 

At 27/5/06 23:00, Blogger Αθήναιος

"Είχα την τύχη να παραστώ σε μία ομιλία του στην Αθήνα λίγο πριν πεθάνει.Ευγενέστατος άνθρωπος,όπως και η γραφή του".

Μπα, είσασταν κ εσείς εκεί; Είναι μερικοί άνθρωποι το έργο των οποίων σε κάνει να υποψιάζεσαι ότι έχουν απείρως μεγαλύτερο βάθος απ'όσο αφήνουν να φαίνεται στο έργο τους.

Είναι σαν κάτι μπλογκερς που γράφουν ποστ του στυλ " τί έφαγα σήμερα" κ όμως ξέρεις ότι αυτό δεν το έχει γράψει κάποιος τυχαίος.

Έχω μεγάλη αγάπη στον Καλβίνο.

Το βιβλίο του Carlyle μου το σύστησε κάποιος καθηγητής μου στην Εσπερία. Το βράδy που μου μίλησε γι αυτό, γεννήθηκε μέσα στο μυαλό μου ο Αθήναιος...

 

At 28/5/06 17:57, Blogger Librofilo

Πολύ καλά τα λέτε και σας ευχαριστώ.Ο μοναδικός Έλληνας που έχω βρει να ξέρει τον Carlyle είναι ένας γνωστός πλέον δημοσιογράφος-και παλιός μου φίλος- που σπούδασε στο St.Andrews ,English Literature&Linguistics .Έχετε σπουδάσει κάτι παρόμοιο??Τα διαβάσματά σας και το όλο στυλ του γραψίματος σας δείχνουν προς τα εκεί.Οι προαναφερθείσες σπουδές ήταν και παρέμειναν ένα μεγάλο μου απωθημένο.

 

At 28/5/06 20:09, Blogger Αθήναιος

Υπάρχει κ άλλος ένας Έλληνας που το ξερει το βιβλιο. Ο Αλβέριχος. :-)

Τα υπόλοιπα με προσωπικό.

 

At 26/7/06 14:44, Anonymous Ανώνυμος

Εγινε λόγος για συνειρμούς παραπάνω. Το Περί Τυφλότητος μου φέρνει στο νου το Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος του Πρίμο Λέβι.

 

Δημοσίευση σχολίου

~ back home