Παρασκευή, Ιουνίου 14, 2013
posted by Librofilo at Παρασκευή, Ιουνίου 14, 2013 | Permalink
"Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί"


Καιρό είχα να διασκεδάσω τόσο με ένα βιβλίο, όσο με το «ανατρεπτικό» γουέστερν του (σχετικά νέου) Καναδού συγγραφέα, Patrick DeWitt (Βανκούβερ,1975), που ξαφνιάζει (αρχικά) με τον πρωτότυπο τίτλο του, «ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΑΔΕΛΦΕΣ» («The Sisters Brothers»), (Εκδ. Ψυχογιός,μετάφρ. Γ.Ι.Μπαμπασάκης, σελ.342). Το βιβλίο του ΝτεΓουίτ (μόλις το δεύτερο στην σύντομη συγγραφική του πορεία), το οποίο προκάλεσε μεγάλη αίσθηση στον αγγλόφωνο κόσμο, με αποτέλεσμα να είναι υποψήφιο για το βραβείο Man-Booker του 2011, είναι μια Ταραντινικού ύφους, αυθεντικότατη μαύρη κωμωδία, με στοιχεία μυθιστορήματος «ενηλικίωσης» γεμάτη χιούμορ και μελαγχολία με πρωταγωνιστές (ήρωες), δύο φοβερούς χαρακτήρες – που παραπέμπουν στην κλασσική λογοτεχνία.

Όταν μεγαλώνεις με τέτοιο όνομα στις ΗΠΑ του πρώτου μισού του 19ου αιώνα, γίνεσαι ζόρικο αγόρι για να επιβιώσεις. Ετσι λοιπόν τα δύο αδέρφια, ο Τσάρλι και ο μικρότερος Έλι Αδελφές, δεν ξέρουν τίποτε άλλο να κάνουν στη ζωή τους, παρά να σκοτώνουν γρήγορα και απλά – σχεδόν δεν παίρνεις είδηση πως…Δουλεύουν για έναν σκοτεινό και πάμπλουτο τύπο, με το περίεργο όνομα «Στόλαρχος» (Commodore), στο Όρεγκον, και αναλαμβάνουν μια αποστολή που δεν φαίνεται ιδιαίτερα δύσκολη γι’αυτούς. Να βρουν και να «καθαρίσουν», κάποιον Χέρμαν Κέρμιτ Γουόρμ, ο οποίος ψάχνει στην Καλιφόρνια για χρυσάφι και παρακολουθείται στενά από έναν άνθρωπο του Στόλαρχου, τον «λιμονκοντόρο» Χένρι Μόρις.

Βρισκόμαστε στην Αμερική του 1851 και ο πυρετός του χρυσού, έχει στείλει στα Δυτικά και πιο συγκεκριμένα στην Καλιφόρνια, χιλιάδες ανθρώπους που ψάχνουν μανιωδώς για λίγους ή πολλούς κόκκους χρυσού. Τα δύο αδέρφια, ο σκληρός και κυνικός Τσάρλι με το άλογο του, τον Σβέλτο και ο χοντρός και πιο ευαίσθητος Έλι με τον ταλαίπωρο Ζουμπά, ένα άλογο που λυπάσαι που το βλέπεις, ξεκινάνε το ταξίδι τους προς την Άγρια Δύση.
Στον δρόμο τους θα συναντήσουν διάφορους περίεργους τύπους, έναν άνθρωπο που περπατάει και κλαίει, ένα ενοχλητικό παιδί που έχει μείνει μόνο του σε ένα καραβάνι μετά από την αλληλοεξόντωση αυτών που τον συνόδευαν, μια γριά μάγισσα, μια αρκούδα με κόκκινο τρίχωμα, παράνομους κυνηγούς που στήνουν παγίδες. Θα βρεθούν με πολλά λεφτά όταν προσπαθώντας να πουλήσουν το τομάρι αυτής της αρκούδας και εμπλεκόμενοι σε μια σειρά από φονικά, θα ανακαλύψουν έναν θησαυρό, ενώ αναπόφευκτα θα γνωρίσουν πόρνες και άλλες περίεργες τύπισες, θα διαφωνήσουν για τις ενέργειες που πρέπει να κάνουν, θα πλακωθούν πολλές φορές ακόμα και μεταξύ τους, ο Έλι θα κινδυνέψει να πεθάνει από τσίμπημα αράχνης ενώ δεν θα διστάσει να αυνανιστεί για να χαλαρώσει από το άγχος. Γενικώς αυτό το ταξίδι θα τους αλλάξει, οι περιπέτειες, οι άνθρωποι που συναντούν θα συντελέσουν στην μετατροπή τους.

Όταν φτάσουν πια στο Σαν Φρανσίσκο, μια πόλη πολύ διαφορετική από το σημερινό της πρόσωπο, δεν θ’αργήσουν να καταλάβουν ότι ο πράκτορας του Στόλαρχου, ο Χένρι Μόρις έχει δελεασθεί από τον μυστηριώδη Γουόρμ που έχουν εντολή να σκοτώσουν οι δύο εκτελεστές. Ο Τσάρλι αποκαλύπτει στον έκπληκτο Έλι, το πραγματικό νόημα αυτής της αποστολής και συμφωνούν σε ένα πλάνο που θα ανατρέψει τα πάντα. Έτσι κι αλλιώς όσο πλησιάζουν στο υποψήφιο θύμα τους, οι συζητήσεις μεταξύ των δύο αδερφών από τον τσακωμό και την αποκτήνωση του Τσάρλι, τις αλληλοπροσβολές και τις κραυγές, αλλάζουν, γίνονται πιο ανθρώπινες, βαθύτερες και με περισσότερο συναίσθημα. Βλέπουμε και κατανοούμε τα γεγονότα που τους οδήγησαν στην τωρινή τους κατάσταση, τις οικογενειακές δυσκολίες, τα προβλήατα επιβίωσης. Τα αγόρια γίνονται άντρες αλλά αυτό δεν τους γλυτώνει από τις  περιπέτειες τους, οι οποίες θα γίνουν ακόμα πιο ξέφρενες, θα τους την πέσουν Ινδιάνοι, θα φάνε το ξύλο της χρονιάς τους από εξαγριωμένες πόρνες. Μετά από αυτό το ταξίδι, τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο.

Το μυθιστόρημα είναι γεμάτο εικόνες και σκηνές βίας, αγριότητας, φονικά, πυροβολισμούς, ότι ακριβώς περιμένει κανείς από ένα παραδοσιακό γουέστερν, είδος που έχει καταγραφεί στο υποσυνείδητο μας από την παιδική μας ηλικία από διάφορες ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές, παρά από μυθιστορήματα (οι παλαιότεροι θα θυμούνται τα δημοφιλέστατα «βιπεράκια» του Λουίς Λ’Αμούρ) ή διηγήματα.
Το ύφος του ΝτεΓουίτ λογοτεχνικά φέρνει πιο κοντά σ’αυτό του Κόρμακ ΜακΚάρθυ (επικό και εσχατολογικό), παρά στης Annie Proulx (που είναι πιο ελεγειακό), αλλά εάν μιλήσουμε πρακτικά, το μυθιστόρημα θυμίζει ταινίες σπαγγέτι-γουέστερν ή τα αριστουργήματα του Σαμ Πέκινπα («Η άγρια συμμορία», «Φέρτε μου το κεφάλι του Αλφρέντο Γκαρσία») και την πρόσφατη ταινία του Κ.Ταραντίνο «Τζάνγκο ο τιμωρός» παρά τις πιο παραδοσιακού στυλ γουέστερν – μεγαλειώδεις όμως - ταινίες του Τζον Φορντ. Η παρακμιακή ατμόσφαιρα της εποχής, που θα τελειώσει με το ξέσπασμα του Εμφυλίου κάποια χρόνια αργότερα, οι σαλεμένοι χρυσοθήρες, η μανία του χρήματος, περιγράφονται εκπληκτικά από τον εξαιρετικά ταλαντούχο συγγραφέα.

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε μικρά κεφάλαια και περνάει μέσα από την αφηγηματική φωνή του μικρότερου αδερφού, του Έλι, που ουσιαστικά ωριμάζει μέσα από την ιστορία. Εκεί που ο Τσάρλι βυθίζεται όλο και περισσότερο στο ποτό και την κυνικότητα, ο Έλι μαθαίνει να ακούει τους ανθρώπους, να συζητάει μαζί τους, να ονειρεύεται μια διαφορετική ζωή, να προσπαθεί να αλλάξει, εξωτερικά στην αρχή, όταν προσπαθεί να αδυνατίσει ή μαθαίνοντας να πλένει τα δόντια του, μεταβαίνοντας σε πιο εσωτερική αλλαγή στη συνέχεια, ερωτευόμενος μια φθισικιά πόρνη και διαπιστώνοντας το αδιέξοδο της κατάστασής του. Ο ΝτεΓουίτ περνάει από το πικαρέσκο και μπουφόνικο θεατρικό ύφος των δύο αδερφών της αρχής, του ενός με το επιβλητικό άλογο και του χοντρού με τον νανοειδή και ετοιμόροπο Ζουμπά, στο λακωνικό και σπιντάτο ύφος περιγραφής κάποιων ιδιαίτερα βίαιων σκηνών, ενώ εντυπωσιάζει με το λυρικό στυλ δύο εμβόλιμων κεφαλαίων διακόπτοντας την πλοκή, που τα αποκαλεί: «διαλείματα».

«Οι Αδελφοί Αδελφές», είναι ένα απολαυστικό βιβλίο (ιδανικό για να το πάρει κανείς μαζί του στις διακοπές), που διαβάζεται απνευστί (ωραιότατο book-trailer υπάρχει στο YouTube για την Αμερικάνικη έκδοση). Υπέροχα μεταφρασμένο από τον Γ.Ι.Μπαμπασάκη (ο οποίος έγραψε έναν πολύ ωραίο πρόλογο που καλύτερα να διαβαστεί μετά το τέλος της ανάγνωσης διότι περιέχει spoilers), είναι ένα μυθιστόρημα «ωρίμανσης» και «αυτογνωσίας» που σίγουρα προσδίδει μια φρεσκάδα στο ιδιαίτερο αυτό είδος και εκπλήσσει ευχάριστα με την ποιότητά του, αποδεικνύοντας ότι αυτή δεν συνοδεύεται πάντα με «βαριά» και «στριφνά» αναγνώσματα.

 

 



0 Comments:


Δημοσίευση σχολίου

~ back home