Τα διηγήματα αυτά ανανεώνουν τη λογοτεχνική αφήγηση; Φέρνουν κάτι καινούργιο στη θεματική απόδοση της έμπνευσης; Βλέπουμε κάτι διαφορετικό στον γλωσσικό κήπο τους που θα μας εκπλήξει και θα μας συγκινήσει; Επιβεβαιώνεται η ασφάλεια της γνώσης μας όταν τελειώσουμε την ανάγνωση ή τίθεται σε αμφισβήτηση ο πληθωρισμός της αναγνωστικής μας επάρκειας;

Έχει κανείς την εντύπωση διαβάζοντας αυτά τα διηγήματα ότι ο συγγραφέας τους είναι ικανός να δώσει πολλά περισσότερα στον αναγνώστη, αλλά για κάποιον λόγο δεν φανερώνει παρά μόνο "σημειώσεις του περιθωρίου". Αυτή η αίσθηση επιτάθηκε όταν διάβασα τις καταπληκτικές συνεντεύξεις του.Σαν να διαθέτει μια ωριμότητα που τουλάχιστον σε αυτό το έργο του επιλέγει να αφήσει αχρησιμοποίητη.

Αγαπητέ μου φίλε "Άνθρωπε χωρίς ιδιότητες", είναι πολύ υποκειμενική η κάθε ανάγνωση. Προσωπικά βάζω πάνω απ'όλα την απόλαυση της γλώσσας, δεν πολυψάχνω αν "ανανεώνει" κάποιος την λογοτεχνική αφήγηση (μου είναι παντελώς αδιάφορο αυτό), δεν πιστεύω ότι μπορεί να έρθει κάτι καινούργιο στην "θεματική απόδοση" (παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις), βλέπω πολλά πράγματα στον "γλωσσικό κήπο" (τι έκφραση!!) που με συγκινούν και ο "πληθωρισμός της αναγνωστικής μου επάρκειας" τίθεται πάντα σε αμφισβήτηση σε μαγικά κείμενα όπως αυτό του Σεβαστάκη...Λεπτομέρειες στο ποστ μου, εκεί γράφω ότι βίωσα με την ανάγνωση των ιστοριών του.

@vivliokokkygia> Βλέπω "ωριμότητα" στη γραφή του, πολύ δουλειά από πίσω που δεν φαίνεται σε πρώτο επίπεδο, και ψάξιμο.

@ vivliokokkygia - Οι συνεντεύξεις είναι εντελώς διαφορετικό είδος κειμένου -προφορικός λόγος που αποδελτιώνεται για να καταγραφεί ως άρθρο- και συνήθως ο συγγραφέας μιλά εκεί περιφερειακά για τα λογοτεχνικά κείμενά του. Στην περίπτωση του Σεβαστάκη έχουμε και το γεγονός ότι αρθρογραφεί πολιτικά - ελπίζω να μην μπερδεύετε τα δύο είδη (λογοτεχνία και πολιτική αρθρογραφία). Κατά τ' άλλα, νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε για την ποιότητα των γραπτών του Ν.Σ. :-))

@Sue, η λογοτεχνία μάλλον θα πρέπει να κρίνεται αυτόνομα, δίχως άλλες περγαμηνές του συγγραφέα. Ωστόσο ο λογοτέχνης είναι ένα πολιτικό-κοινωνικό ον και η λογοτεχνία πράξη πολιτική. Ασφαλώς δεν εννοώ τα στρατευμένα κείμενα. Σε αυτά τα πλαίσια το πώς μιλά ένας συγγραφέας είναι μια μικρή ένδειξη, όχι για τις πολιτικές του ιδέες-που είναι σχετικά αδιάφορες- αλλά για το στίγμα του, που προιδεάζει σε κάποιο βαθμό για το βάθος ή μη βάθος της σκέψης του. Κατανοώ τους φόβους σας για ανθρώπους που ταυτίζουν τη λογοτεχνία με τη στενή πολιτική πράξη, αλλά ίσως χρειάζονται περισσότερα στοιχεία από το μικρό σχόλιο κάποιου σε ένα μπλογκ για να εκφράσετε αυτές σας τις ανησυχίες. :-))

Η κατά Σοπενάουερ κάλυψη της σύγχυσης ιδεών μοιάζει ιδανική για να ανακαλύπτει κάποιος ανησυχίες και φόβους στο πιο πάνω σχόλιό μου. Δεν υπάρχουν όμως, σας βεβαιώ αγαπητέ/ή vivliokokkygia. Την άποψή μου σχετικά με την ύπαρξη της πολιτικής στην λογοτεχνία του Σεβαστάκη, διότι στα συγκεκριμένα κείμενα αναφερθήκατε στο πρώτο σας σχόλιο το οποίο και "απάντησα" και γι' αυτά γίνεται λόγος εδώ, την έχω εκφράσει ήδη γραπτώς κι αρκετά εκτενώς. Ελπίζω να σας καλύπτει. :-)