Από την πρώτη σκηνή της ταινίας, με τα άγρια σκυλιά να τρέχουν λες και θα βουτήξουν μέσα από την οθόνη, μέχρι την τελευταία με εικόνες επικαίρων από την επόμενη μέρα της σφαγής, ο θεατής βρίσκεται σε μιά πρωτοφανή ένταση και συμπάσχει με τον σκηνοθέτη/πρωταγωνιστή της ταινίας, ο οποίος προσπαθεί να «γεμίσει» το κενό μνήμης που έχει από τα γεγονότα στα οποία όσοι ρωτάει τον διαβεβαιώνουν ότι ήταν παρών. Η μνήμη του έχει απωθήσει τις σκηνές φρίκης που βίωσε υπηρετώντας δεκαενιά χρονών παιδί στον στρατό του Ισραήλ κατά την διάρκεια της επέμβασης στον Λίβανο το 1982. Σιγά-σιγά θα θυμηθεί κι εμείς μαζί του θα βιώσουμε τον τρόμο,τον φόβο του απλού ανθρώπου που γίνεται έρμαιο των γεγονότων και με αποκορύφωμα την εκπληκτική σκηνή όπου ο τρελλαμένος φαντάρος χορεύει ένα βαλς του θανάτου, κάτω από την αφίσα του Μπασίρ Τζεμαγέλ (Πρόεδρος του Λιβάνου, του οποίου η δολοφονία το 1982 προκάλεσε τις σφαγές στα Παλαιστινιακά στρατόπεδα από τους Φαλαγγίτες υπό την ανοχή των Ισραηλινών δυνάμεων), πυροβολώντας συνεχώς και κάτω από τα έκπληκτα βλέμματα συντρόφων και αντιπάλων σε συνδιασμό με την δυναμική και έξοχη μουσική του Μαξ Ρίχτερ.
Η ταινία πήρε ήδη Χρυσή Σφαίρα, μάλλον θα πάρει και κάποιο Όσκαρ αλλά τι σημασία έχει. Απλά και μόνο ότι υπάρχει ένα έργο τέχνης να μας τραβήξει απ’το μανίκι είναι από μόνο του σημαντικό.
______________________________________________________________
Διάβασα την έρευνα των Νέων / Ταχυδρόμου γιά τα 10 σημαντικότερα βιβλία που έχουν διαβάσει 60 Έλληνες λογοτέχνες. Η έρευνα έγινε με σκοπό την κατάρτιση μιάς λίστας με τα 100 βιβλία που σημάδεψαν τους "σημαντικότερους" Έλληνες δημιουργούς - προσοχή,όχι τα καλύτερα βιβλία που διάβασαν, τουλάχιστον έτσι το κατάλαβα...Πέραν των αποριών που δημιουργούνται γιά την παρουσία κάποιων δημιουργών του 1 βιβλίου και την απουσία κάποιων άλλων πολύ πιό δόκιμων συγγραφέων, δημιουργήθηκε μιά λίστα πολύ σημαντικών βιβλίων ενδεικτική του κλίματος της εποχής και των αναγνώσεων που κυριαρχούν.
Ορισμένες επιλογές ξενίζουν όπως:
Τα Peanuts που επιλέγει ο Α.Δοξιάδης στην λίστα του
Τα Κλασσικά Εικονογραφημένα στην λίστα της Σ.Νικολαϊδου – ποιό όμως ακριβώς,βγήκαν πολλά…
Οι Μικροί Εξερευνητές του Ντίσνεϋ στην λίστα του Σ.Σερέφα...
Το Catch-22 στις επιλογές του Λ.Χρηστίδη...
Βρίσκουμε πολλές λογικότατες επιλογές, όπως του Μ.Πανώριου όπου υπάρχουν αρκετά βιβλία της Λογοτεχνίας του Φανταστικού ή Ε.Φ. αφού με αυτά τα είδη της λογοτεχνίας ασχολείται κυρίως ο πολύ αξιόλογος αυτός δημιουργός, ενώ εάν κοιτάξει κάποιος προσεκτικά τις επιλογές της Ζ.Ζατέλη διαπιστώνει ότι την σημάδεψαν μυθιστορήματα τελείως διαφορετικά από αυτά που γράφει, κάτι που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και πολύ ανθρώπινο.
Υπάρχουν και επιλογές με τις οποίες μένω άφωνος εν τη αγνοία μου όπως του Κων.Καμάρα που εκτός από 3 βιβλία της λίστας του δεν ξέρω κανένα άλλο – και νομίζω μόνο 1 μυθιστόρημα; Μα μυθιστοριογράφος δεν υποτίθεται ότι είναι; Να υποθέσω ότι δεν διαβάζει μυθιστορήματα ή δεν βρήκε κανένα που να τον σημάδεψε στη ζωή του;
Τέλος πάντων γι’αυτή τη λίστα μπορεί κανείς να συζητάει ώρες, απλά να επισημάνω ότι πρίν από δέκα ή είκοσι χρόνια θα υπήρχαν τουλάχιστον 30 βιβλία που θα ήταν διαφορετικά. Οι εποχές αλλάζουν, τα γούστα αλλάζουν και πέραν των κλασσικών επιλογών κάποιοι συγγραφείς που διαβάζονταν μετά μανίας κάποτε, δεν πολυακούγονται τώρα, είναι φυσιολογικό...
_______________________________________________________________
Με το μυθιστόρημα του Π.Μάρκαρη , «ΠΑΛΙΑ,ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ» αποφάσισα να μην πολυασχοληθώ. Δεν πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει το σημαντικό πεζογραφικό του έργο αλλά είναι περισσότερο ένας ωραίος οδηγός της Πόλης γιά ψαροταβέρνες, δερμάτινα, ξεναγήσεις, ωραία ατμόσφαιρα των σοκακιών και των δρόμων, γαστρονομικές παρεμβάσεις και σχόλια γιά την ζωή των ελάχιστων Ρωμιών που διαμένουν στην Κων/λη πλέον. Μιά Πολίτικη Κουζίνα δηλαδή χωρίς τον συναισθηματισμό της ταινίας. Ελάχιστη δράση, υποτυπώδης πλοκή, διάλογοι καφενείου και ο μικροαστός Χαρίτος με ανοιχτό το στόμα μπροστά στην ευγένεια των Τούρκων.
_____________________________________________________________
To blog αλλάζει λίγο, θα συνεχιστούν οι βιβλιοπαρουσιάσεις, αλλά θα μπαίνουν και εμβόλιμα κάποια σκόρπια κείμενα σαν το σημερινό με πράγματα που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Μέσα στις αλλαγές θα είναι και η κατάργηση της βαθμολογίας που από καιρό με ενοχλούσε και έδινα δίκιο σε όσους με κατηγορούσαν γιά το «άκομψον» του πράγματος. Επίσης σε ορισμένα ποστς θα επιτρέπονται σχόλια – κάτι που θα γίνει σιγά,σιγά και εν ευθέτω χρόνω...
CHANGES by David Bowie
I still don't know what I was waiting for
And my time was running wild
A million dead-end streets
Every time I thought I'd got it made
It seemed the taste was not so sweet
So I turned myself to face me
But I've never caught a glimpse
Of how the others must see the faker
I'm much too fast to take that test
Ch-ch-ch-ch-Changes
(Turn and face the strain)
Ch-ch-Changes
Don't want to be a richer man
Ch-ch-ch-ch-Changes
(Turn and face the strain)
Ch-ch-Changes
Just gonna have to be a different man
Time may change me
But I can't trace time
I watch the ripples change their size
But never leave the stream
Of warm impermanence and
So the days float through my eyes
But still the days seem the same
And these children that you spit on
As they try to change their worlds
Are immune to your consultations
They're quite aware of what they're going through
Ch-ch-ch-ch-Changes
(Turn and face the strain)
Ch-ch-Changes
Don't tell t hem to grow up and out of it
Ch-ch-ch-ch-Changes
(Turn and face the strain)
Ch-ch-Changes
Where's your shame
You've left us up to our necks in it
Time may change me
But you can't trace time
Strange fascination, fascinating me
Changes are taking the pace I'm going through
Ch-ch-ch-ch-Changes
(Turn and face the strain)
Ch-ch-Changes
Oh, look out you rock 'n rollers
Ch-ch-ch-ch-Changes
(Turn and face the strain)
Ch-ch-Changes
Pretty soon you're gonna get a little older
Time may change me
But I can't trace time
I said that time may change me
But I can't trace time
