Τα κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας είναι μία νεκρή και ένας τσιγγάνος γυρολόγος.Το έγκλημα πρέπει να ξεκαθαρισθεί από το χωριό και να μείνει στο χωριό ,χωρίς παρέμβαση εξωτερικών παραγόντων και χωρίς να ενδιαφέρει την τοπική κοινωνία να μαθευτεί ο αληθινός ένοχος.
Ο Αριάγα δεν ασχολείται με καλολογικά στοιχεία,ούτε τον ενδιαφέρει να εμπλουτίσει την ιστορία του.Την παραθέτει λιτά και ρεαλιστικά-έτσι όλα καρφώνονται στο μυαλό σου την ώρα που τα διαβάζεις.Νιώθεις την απίστευτη ζέστη,μυρίζεις το κρέας όπως ψήνεται,βουτάς στο ποτάμι με τα ρούχα,κοιμάσαι κάτω από την λαμαρίνα του φορτηγού.
Ο Γκ.Αριάγα είναι συνυπεύθυνος (ως σεναριογράφος),για 2 από τις συγκλονιστικότερες ταινίες των τελευταίων χρόνων.Τα "21 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ" και "ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΤΑΦΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΚΙΑΔΕΣ ΕΣΤΡΑΔΑ".Το κυρίαρχο στοιχείο των ταινιών αυτών-ο θάνατος,κυριαρχεί και στην νουβέλα του,όπως φαντάζομαι και στο σύνολο του έργου του.Ο ίδιος ο Μελκιάδες κάνει ένα cameo πέρασμα από την ΓΛΥΚΙΑ ΑΓΩΝΙΑ -ίσως τονίζοντας την ομοιότητα του βιβλίου με την ταινία που έχει θέμα τον ίδιον.
Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει αυτή του την εμμονή με τον θάνατο,ως "αγάπη και πάθος προς την ζωή".Το κοινά στοιχεία σ'αυτές τις 3 δουλειές του που εγώ γνωρίζω (έχει γράψει και το σενάριο γιά το "Amores peros",που δεν έχω δει),είναι η αυτοδικία,η μελαγχολία που διέπει την ατμόσφαιρα,η απουσία οποιασδήποτε επιτήδευσης και η καθαρότητα της έκφρασης.
Ο Αριάγα σε μια συνέντευξη του στον κριτικό Ι.Ζουμπουλάκη είπε το παρακάτω σημαντικότατο:
«Εχω έναν βασικό κανόνα,και ως καθηγητής στο πανεπιστήμιο προσπαθώ να τον περάσω στους μαθητές μου: ποτέ, μα ποτέ μην προσπαθήσεις να "πλασάρεις" το βάθος. Δουλειά του συγγραφέα είναι να πει την ιστορία. Αν είναι στα αλήθεια βαθύς, το ίδιο θα είναι και η ιστορία του. Αν δεν είναι, η ιστορία θα είναι ρηχή. Στην τέχνη δεν αποφασίζεις. Δεν μπορείς να αποφασίσεις ότι θα γράψεις ένα αριστούργημα, όπως επίσης δεν μπορείς να αποφασίσεις ότι θα γράψεις ένα μπεστ σέλερ. Ή το 'χεις μέσα σου ή όχι».
Ένας τεχνίτης,πραγματικός μάστορας από τον οποίο περιμένω πολλά στο μέλλον.Τα συγχαρητήρια μου στον Κέδρο που εξέδωσε αυτό το σημαντικό βιβλίο.
At 2/7/06 22:11, 
Αθήναιος
At 3/7/06 04:26, 
At 3/7/06 08:16, Αθήναιος
Κ να φανταστείτε πως ήμουν συγκρατημένος στην περιγραφή. Ας πούμε δεν αναφέρθηκα σε αυτά που άκουσαν όσοι κατέθεσαν ως μάρτυρες υπεράσπισης στη Δίκη κ η καταγωγή μου είναι από την περιοχή κ γιαυτό κ κατέθεσα κιόλας.
Ένιωσα βαθύτατη ταπείνωση να καταθέτω ότι όσο έμεινα στο σπίτι των Κατσαφαρέα, δεν διαπίστωσα κάποια " άνομη σχέση" (sic)μεταξύ της κατηγορουμένης κ του άντρα της αδελφής της. Σιχάθηκα τον εαυτό μου κ από την Τσίπα ( το Οίτυλο) δεν ξαναπέρασα, ούτε θα ξαναπεράσω από εκεί ποτέ, στον αιώνα τον άπαντα κ ας έχω άπειρους οικογενειακούς γνωστούς εκεί.
Δεν καταλάβατε. Οι άνθρωποι αυτοί δεν πιστεύουν ότι επέδειξαν κάποια σκληρότητα. Πιστεύουν ότι λειτούργησαν με αφοσίωση κ πίστη στους άγραφους νόμους της κοινωνίας τους. Αυτό το αποτυπώνει πολύ ωραία το βιβλίο, αξίζει να το διαβάσει κανείς το βιβλίο αυτό γιατί ο συγγραφέας το πιάνει το ζήτημα κ το αποδίδει εναργέστατα.
Ενδιαφέρουσα η ιστορία του αθήναιου. έλειπα τότε από την Ελλάδα και δεν το πήρα πρέφα γιατί αλλιώς όλα τα εγκλήματα που πήραν κάποια δημοσιότητα με ενδιαφέρουν και κρατάω και σχετικό αρχείο.
ο Αριάγα είναι μάστορας. τα σενάριά του είναι πολύ δυνατά κι οι απόψεις του ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ!
Librofilo φαντάζεσαι τους κουλτουριάρηδες εδώ αν υποστηρίξεις ότι στο βιβλίο σου είχες πρωταρχικό στόχο την πλοκή, την ιστορία; θα σ' έτρωγαν ζωντανό!
Ο έκθετος στη σελίδα μου μαζί με άλλα μεζεδάκια!
Χαιρετισμούς
@Αθήναιε>Η ιστορία όντως συγκλονιστική.Νομίζω ότι πρέπει να την postάρεις,θα ενδιαφέρει πολύ κόσμο.Είναι δε,τυπική της αγροτικής Ελλάδας.Ο Βαλτινός στα καλά του,μεταφέρει ένα τέτοιο κλίμα.
Ο Αριάγα και βέβαια έχει ειρωνία,όχι μόνο στην νουβέλα αυτή αλλά και στα σενάρια του.Οι επισημάνσεις σου είναι πάντα εύστοχες.Σ'ευχαριστώ
At 3/7/06 14:00, scalidi
At 3/7/06 14:40, Αθήναιος
κ. Μαμαλούκα άν βάλετε στο google το όνομα Κατσαφαρέα θα βγάλετε την ιστορία.
Librofilo: Ό,τι είχαμε να πούμε, το είπαμε όταν ανακαλύψαμε ένα σκελετό που ανήκε σε άνθρωπο του Κρο-Μανιόν,ανήκε σε γυναίκα κ τη βαφτίσαμε " Κανέλα" στη μνήμη της δολοφονημένης Κανέλας Κατσαφαρέα κ μετά στη συνολική δημοσίευση του τόμου " Ταινάριος Άνθρωπος" όπου υπογράφουμε όλοι μαζί μια δεικτική αναφορά 100 λέξεων στα γεγονότα εκείνης της εποχής.
Το βιβλίο εξεδόθη 10 χρόνια μετά από τότε που συνέβησαν τα γεγονότα κ παρ'όλα αυτά το κειμενάκι το συνέταξε τελικώς ο επιμελητής της έκδοσης γιατί τα δικά μας κείμενα ξεχείλιζαν από οργή κ ορθώς δεν έπρεπε να δημοσιευθούν.
At 3/7/06 15:44, el-bard
Το βιβλίο του Αριάγα είναι πραγματικά συγκλονιστικό και -θα μου επιτρέψετε- βαθύ. Δεν έχει καμία σημασία αν κάτι είναι πολύπλοκο ή απλό.
Τώρα, το θέμα του ζεύγους Κατσαφαρέα με αγγίζει, γιατί μου δείχνει τους σκληρούς νόμους που διέπουν μια κλειστή κοινωνία. Κι αυτή η σκληρή αντιμετώπιση, η σιωπή ή, αντιθέτως -όπως στην περίπτωσή μας- οι λαλίστατες καταθέσεις των μαρτύρων, μου δείχνουν αυτό το ακατάλυτο δέσιμο μιας κοινότητας. Δεν το κρίνω από την ηθική του σκοπιά, το βλέπω σαν ιστορικό παραλειπόμενο αλλά και σαν ένα υπόλοιπο παλαιών κοινωνικών δομών. Ο Ισμαήλ Κανταρέ έχει γράψει αρκετά γι' αυτούς τους κοινωνικούς νόμους.
Σας θυμίζω και την υπόθεση Καριώτου στο Κολιαλέξι Λαμίας το 1979 (;). Εκεί όλο το χωριό παρέμενε στη σιωπή (για τριάντα ολόκληρα χρόνια).
At 3/7/06 17:47, Αθήναιος
Δεν το έχω σε ηλεκτρονική μορφή αλλά θα σας το αντιγράψω. Πέρα από το σκελετό του Κρο-Μανιόν, η πιο σημαντική ανακάλυψη ήταν το περίφημο κρανίο από το Απήδημα που φυλογεννετικά ανήκει στον Home Neanderthaliensis, εξαιρετικά σημαντικό εύρημα. Ο τοπικός Τύπος τότε είχε μιλήσει για τον προ-Μανιάτη κ μένα ο εθνικισμός μου φέρνει απίστευτη ναυτία κ πάνω εκεί είχε γραφε το πρώτο σχόλιο.
Σύμπτωση 1: Από τη σπηλιά Απήδημα μικρός έκανα βουτιές κ όταν μας έπιαναν οι μεγάλοι μας σκότωναν στο ξύλο.Το κρανίο το είχα δει αλλά δεν ήξερα ότι είναι κρανίο. :-)
Σύμπτωση 2 ( αλλά επί της ουσίας δεν είναι σύμπτωση, εννοείται): Χρόνια μετά βρέθηκα να διοργανώνω το διεθνές ανθρωπολογικό συνέδριο στη Μάνη. Ε τους περίμενα στην Αρεόπολη. Στο Οίτυλο αρνήθηκα να πάω.
El-bard: Σαφώς οι κλειστές ομάδες λειτουργούν έτσι όμως η δική μου ένσταση κ αυτό αφορά κ στο θεσμό της ελληνικής οικογένειας εν γένει, εντοπίζεται στο ότι οι ομάδες λειτουργούν αναλόγα με τις κοινωνικές ανάγκες.
Έχουν εκλείψει πλεόν οι ανάγκες για την ύπαρξη κ τη συντήρηση της " μανιάτικης κοινωνίας". Η μετά βίας διατήρηση αρχαίων κοινωνικών δομών, για λόγους " παραδοσιακούς" μόνο δυστυχία φέρνει.
Τα ίδια ισχυουν κ για τον ξοφλημένο θεσμό της ελληνικής οικογένειας αλλά αυτά τα έχει αναλύσει διεξοδικά η κυρία Χάρις Καττάκη στο βιβλίο της, " Οι τρεις ταυτότητες της ελληνικής οικογένειας".
At 4/7/06 12:50, Φώτης Καλαμαντής
"ποτέ, μα ποτέ μην προσπαθήσεις να "πλασάρεις" το βάθος"
Αυτή η αποστροφή της συνέντευξης είναι σχεδόν υπερβατική. Να μην πλασάρεις το βάθος αλλά το βάθος να το βρίσκεις αβίαστα στα απλά και τα έκθετα πράγματα. Το δικό τους βάθος βρίσκεις όμως εκεί ή το δικό σου? Και ακόμη η πρόταση φέρει το ειδικό βάρος αυτού που τη διατυπώνει: Πόση ασήμαντη ρηχότητα έχει "πλασαριστεί" ως αρετή ή και "μαγκιά" υπό το πρόσχημα της αισθητικής λατρείας της απλότητας? Και πόσες περισπούδαστες μα...ες (συγχωρείστε με παρακαλώ) έχουμε ακούσει από την ανιαρή και άσφαιρη ιντελλιγκέντσια που μονοπωλεί τις στήλες των εντύπων (για να μην μιλήσουμε για τις οθόνες...)προσπαθώντας να μαγέψει τους αφελείς που χάσκουν μπερδεμένοι...
At 4/7/06 19:11, Αθήναιος
Έχουν περάσει κοντά τρία χρόνια από τότε που μετακόμισα σε αυτό το σπίτι κ ακόμη δεν βρίσκω τα βιβλία μου, το πιστεύετε;
Το βιβλίο της Καττάκη έχει εκδοθεί από τον Κέδρο.Είναι ένα μικρό βιβλίο , πολύ ευκολοδιάβαστο. Δεν το βρήκα googlisα. Αναζητώντας το όμως, βρήκα κάτι άλλο που έψαχνα από την προηγουμενο εβδομάδα. Χάος.
Άσχετο. Έχει προχωρήσει κανείς σε ηλεκτρονική καταλογογράφηση των βιβλίων του;
ilektroniki katalagorgafisi? tricky. prepei na eisai arketa peiuarximenos oste na vazeis ta vivlia panta sto idio meros.... kai afto na to tireis. Ua apofigeis toulaxiston na agorazeis dio fores ta idia pragmata
ego pantos xrisimopoio gia psaximo protistos to site tis protoporia kai defterevontos to site tou elefueroudaki (einai *poli* argo)
@Αθήναιε>Εχω σε excell όλη την λογοτεχνική μου βιβλιοθήκη.Τα "ξένα" σε ένα αρχείο και τα "Ελληνικά" σε άλλο.Ο επόμενος στόχος είναι όλα τα άλλα που έχω μιά δυσκολία αρχειοθέτησης τους (γιά την ώρα τα έχω θεματικά),δηλαδή Ιστορία ανά περιόδους,Αρχαία Γραμματεία χρονολογικά,Φιλοσοφία αλφαβητικά κ.ο.κ.Πολλή δουλειά,αλλά άμα γίνει ησυχάζεις.
At 6/7/06 16:35,
@regina>Αγαπητή δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε..Αναφέρεστε σε κάτι συγκεκριμένο?Δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο.Η διαφωνία μου είναι στα "ογκώδη"μυθιστορήματα με ελάχιστη ή τελείως βαρετή πλοκή και με πολλή λίγη σκέψη.Υπάρχουν κορυφαίες νουβέλες με σχεδόν καθόλου πλοκή,οι οποίες μας προσφέρουν μέγιστη απόλαυση.Θα μπορούσατε να μου εξηγήσετε καλύτερα την σκέψη σας??.Σας ευχαριστώ γιά την επίσκεψη και αναμένω.
At 19/7/06 12:50,
This is very interesting site...
financial planning presentation free sex and the city ring tones maximum dosage of phentermine new brunswick nj diet pills state farm insurance barrie men hiking boots cell phone government employee discount apply for a merchant account today web marketing mequire car wax harry potter sweater pokemon trading cards indian forex horse racing results
At 2/3/07 02:54,
Very nice site! Operation make long cock Lesbians free galleries Ferrari and nasa to work together How to transport a senior in a wheelchair portal voyeur clomid iui and twins Interior design school iowa Jogging at night or morning better japanese school girl voyeur desktop ppc 1994 infiniti q45 obd Bbw mexican Consultation skin care stationery private sex in home voyeurs federal heights colorado Ionamin at discount prices pc wireless headset microphone voyeur thumb gallery Color hair permanent remove
Το βιβλίο αυτό μου το έκανε δώρο πρόσφατα ένα παλιός συμφοιτητής μου, με τον οποίο είχαμε πάρει μέρος ως φοιτητές, στην ανασκαφή του Σπηλαίου Απήδημα Λακωνίας. Μου έστειλε το βιβλίο μ'ενα σημείωμα : " Διάβασε το. Σου θυμίζει κάτι;" κ δυστυχώς μου θύμισε μια ιστορία γνωστή που έτυχε να ζήσω απο κοντά επειδή κατά τη διάρκεια της ανασκαφής, μέναμε στο σπίτι του ζεύγους Κατσαφαρέα, στην Τσίπα, στη Μάνη.
Το ζεύγος Κατσαφαρέα βρέθηκε το 1990 , το Πάσχα ήταν νομίζω, δολοφονημένο κ τότε το χωριό αποφάσισε ότι ένοχη ήταν η μία κόρη του ζεύγους, το χωριό βρήκε το κίνητρο ( τα είχε με τον άντρα της αδελφής της), ανέτρεψαν το άλλοθι που είχε καταθέτοντας μαζικά κ ενόρκως κ βέβαια κατάφεραν να καταδικαστεί σε δις ισόβια.
Είχα παραστεί στη δίκη ως μάρτυρας υπεράσπισης της Βούλας μαζί με τους υπόλοιπους αρχαιολόγους της ομάδας κ ειλικρινά αυτό που έζησα μόνο το βιβλίο του Αριάγα καταφέρνει να το περιγράψει.
Στη δίκη παρήλασε όλο το χωριό κ κατέθεσε με συγκλονιστικές λεπτομέρειες ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ιστορίες, απίστευτα πράγματα που δεν είχαν συμβεί αλλά που είχαν αποφασίσει εκείνοι ότι είχαν συμβεί. Τελικώς, ευτυχώς για τη Βούλα, όταν συνελήφθησαν τα μέλη του περίφημου "συνδικάτου του εγκλήματος", ομολόγησαν ότι εκείνοι τους είχαν δολοφονήσει για να τους ληστέψουν κ έτσι γλύτωσε η γυναίκα τη φυλακή στην οποία είχε καθίσει στο μεταξύ για 5 χρόνια.
Στα πρακτικά ομως, έμειναν όλες οι καταθέσεις. Οι λεπτομερείς περιγραφές μια υποτιθέμενης σχέσεις. Η άποψη του χωριού για το τί συνέβη το βράδυ της δολοφονίας, τί έγινε, τι είχε ειπωθεί, άσχετα αν η γυναίκα δεν ήταν καν στην περιοχή! Εκεινοι, την είχαν δει, είχαν ακούσει φωνές, κατάλαβαν το θέμα του καυγά κ μετά κατέθεσαν στο δικαστήριο ενόρκως, με τη βεβαιότητα στα μάτια κ την έκλεισαν στην φυλακή.
Αυτή ακριβώς την παραλόγια των κλειστών κοινωνιών περιγράφει συγκλονιστικά ο Αριάγα.
Συμφωνώ με τις παρατηρήσεις του Librofilo. Ναι, ο συγγραφέας αφηγείται την τραγωδια, παραβαίνοντας την επιταγή του Αριστοτέλους που θέλει αυτη να γίνεται " ηδυσμένω λόγω". Έχουμε δηλαδή μια ξερή διήγηση, όμως ως αλατοπίπερο λειτουργεί μια πολύ ελαφριά, σχεδόν ανεπαίσθητη, όμως ξεκάθαρη για μένα ειρωνεία. Δεν αναφέρομαι στην τραγική ειρωνεία που προκύπτει από την αλληλουχία των γεγονότων αλλά σε κάτι που προσέθεσε το χέρι του συγγραφέα.
Η τεχνική του είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Είναι τα γεγονότα από μόνα τους τόσο παλαβά που η απλή εξιστόρησή τους αρκεί να καθηλώσει τον αναγνώστη.Δηλαδή, δεν έχουμε εδώ αυτό που παρατηρούμε σε άλλα βιβλία, την ανάδειξη των γεγονότων μέσα από τη λεπτοδουλεμένη αφήγηση ή τους πολύπλοκους κ too much χαρακτήρες.
Δεν ξέρω αν συμφωνεί ο Librofilo αλλά ούτε οι χαρακτήρες του Αριάγα είναι τίποτε πολύπλοκες προσωπικότητες.Απλοί άνθρωποι είναι που αντιδρούν στα γεγονότα.
Στήνει μαστόρικα το γεγονός! Αυτή είναι η τεχνική του, εκεί ρίχνει το βάρος γιαυτό κ η επίγευση που αφήνει είναι της αρχαίας τραγωδίας, όπως πολύ εύστοχα παρατηρήσατε.
Τα γεγονότα ερήμην των ανθρώπων, το μέτρο της τραγικότητας των οποίων δίνεται από την αντίδραση των ανθρώπων απέναντι σε αυτά.
Μακρύ το σχόλιο αλλά εδώ μέσα είναι καλύτερο να σχολιάζει κανείς αναλυτικά ή να σιωπά.:-)