Μιά "ξένη" που εργάζεται και διαμένει στην Ιερουσαλήμ πέφτει θύμα βομβιστικής επίθεσης στο κέντρο της πόλης.Άγνωστη μεταξύ αγνώστων δεν αναζητά κανείς τη σορό της,στο νεκροτομείο του νοσοκομείου.Το μόνο αναγνωριστικό σημείο επάνω της είναι ένα απόκομμα μισθοδοσίας από το μεγαλύτερο αρτοποιείο της Ιερουσαλήμ όπου εργαζόταν ως καθαρίστρια (με δίπλωμα μηχανικού).Ένας καιροσκόπος δημοσιογράφος δημοσιεύει ένα άρθρο στην εφημερίδα του,όπου κατηγορεί την επιχείρηση που την απασχολούσε γιά αδιαφορία και αναλγησία.Ο υπέργηρος ιδιοκτήτης της επιχείρησης (για να μη δυσφημισθεί το όνομα του αρτοποιείου)αναθέτει στον Υπεύθυνο Ανθρώπινου Δυναμικού να ερευνήσει την υπόθεση και κατόπιν να μεταφέρει τη σορό της εργαζόμενης στην χώρα καταγωγής της (κάποια πρώην σοσιαλιστική χώρα στα βάθη της Ρώσσικης στέπας),και να της εξασφαλίσει μιά αξιοπρεπή κηδεία,ανταμείβοντας ταυτόχρονα και τούς στενότερους συγγενείς της.
Σε μία κοινωνία τόσο εθισμένη με τον θάνατο (όπως είναι το Ισραήλ) τι κάνουν οι περισσότεροι?Όπως κυνικότατα τονίζει ο δημοσιογράφος:
"Ο κόσμος αρέσκεται να διαβάζει λεπτομέρειες γύρω από τα τρομοκρατικά χτυπήματα.Δεν πρόκειται άλλωστε γιά κάτι ξένο και μακρινό,αλλά γιά πιθανό ενδεχόμενο.Έπειτα οι άνθρωποι σκέφτονται τον εαυτό τους.Αν παρατηρήσει κανείς τους πελάτες στις καφετέριες,θα δει πως,παρ'όλη τη ζοφερή κατάσταση και την οικονομική κρίση,αυτοί νιώθουν κάποια ευφορία ,μιά ανάταση ,που καταφέρνουν να υπερβαίνουν στιγμές σαν αυτές και συνεχίζουν να ζουν".
Ο κεντρικός ήρωας,ο Υπεύθυνος Ανθρώπινου Δυναμικού (ο οποίος δεν κατονομάζεται από τον συγγραφέα,όπως όλοι οι χαρακτήρες του βιβλίου-εκτός της δολοφονημένης εργάτριας),είναι ένας εντελώς αλλοτριωμένος άνθρωπος,ο οποίος βιώνει μία μίζερη καθημερινότητα.Κατ'αρχήν αποδέχεται την εντολή του αφεντικού του με βαρειά καρδιά,αλλά σιγά-σιγά βλέπουμε να ξυπνάει μέσα του,το συναίσθημα της ευθύνης και να ασχολείται όλο και πιό ζεστά με την υπόθεση.
Ουσιαστικά γι'αυτή την Ευθύνη μιλάει ο Γιεοσούα,την ευθύνη που λόγω θρησκευτικής συνείδησης(Μωσαϊκού νόμου) δείχνει ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης.Την ευθύνη λόγω της αρχικής του αδιαφορίας (όχι μόνο απέναντι στην εργάτρια αλλά και προς όλους σχετικά τους εργαζόμενους στην επιχείρηση) που ξαφνικά ένιωσε ο Υπεύθ.Ανθρώπινου Δυναμικού,αποδεχόμενος το "φταίξιμο" που δεν είχε πρακτικά αλλά ουσιαστικά στον θάνατο της εργάτριας.Η αποστολή του λοιπόν στις εσχατιές της Ρωσίας θα συμβάλλει στην κάθαρση του και ταυτόχρονα θα σημάνει την αναγέννηση του σαν άνθρωπο και υπεύθυνο πολίτη.
Το βιβλίο είναι γεμάτο συμβολισμούς .Ο "εκπαιδευμένος αναγνώστης" θα έχει την ικανοποίηση να τους ανακαλύπτει και ταυτόχρονα ,να γοητεύεται από την υπέροχη γραφή του συγγραφέα.Οι έξοχες σκηνές στο παροπλισμένο ατομικό καταφύγιο (το οποίο λειτουργεί πλέον ως τουριστικό αξιοθέατο) λειτουργούν σαν ένα ταξίδι στην κόλαση ή στον Άδη (μια που είναι τόσο έντονη η παρουσία των Πλατωνικών διαλόγων στο βιβλίο).Εκεί υπάρχει ο "θάνατος" και η "ανάσταση" του κεντρικού ήρωα.
Σε ένα κόσμο γεμάτο βία ,η πρόταση του Γεοσούα περί ατομικής ευθύνης και περί επαναπροσδιορισμού των θεμελιωδών αξιών της ζωής είναι αυτή που δίνει αυτήν τη φιλοσοφική διάσταση στο μυθιστόρημα.
Το βιβλίο (που οφείλω να ομολογήσω μου θύμισε έντονα το ανυπέρβλητο αριστούργημα του Faulkner "Καθώς Ψυχορραγώ"),ευτύχησε ιδιαίτερα στα Ελληνικά με την καταπληκτική δουλειά της μεταφράστριας Μάγκυ Κοέν.Το επίμετρο της που συνοδεύει το βιβλίο είναι ισάξιο του μυθιστορήματος.
At 18/9/06 02:35, 
NinaC
At 18/9/06 13:12, 
εχετε μια ικανοτητα librofilo να μας πειθετε....
πολυ σημαντικο το μηνυμα της προτελευταιας πραγραφου του ποστ. Κατι τετοιο μας ειναι απολυτα απαραιτητο εκτιμω - σκεφτειτε, αν συνεβαινε το ιδιο περιστατικο στην Ελλαδα, ποσοι πχ εργολαβοι οικοδομων θα ανησυχουσαν για τον αλλοδαπο οικοδομο που δεν θα πηγαινε την αλλη μερα στη δουλεια?
Σας ευχαριστώ όλους γιά τα σχόλια,με κολακεύετε.
@nuwanda>Όταν μ'αρέσει το βιβλίο μάλλον φαίνεται...Το ίδιο περιστατικό στην Ελλάδα..Το σκέφτηκα πολλές φορές διαβάζοντας το βιβλίο.Ίσως κάποιοι αντιδρούσαν με τον ίδιο τρόπο (δεν ξέρω γιά τους εργολάβους-γι'αυτούς δεν έχω καλή γνώμη).Είναι μικρές ατομικές αντιδράσεις που όλοι ελπίζουμε να γίνονται όλο και περισσότερες.Γενικά πάντως είμαι πολύ απαισιόδοξος.
@Composition Doll>Η σύγκριση με το "Καθώς Ψυχορραγώ"είναι καθαρά δικιά μου αίσθηση,μπορεί να κάνω λάθος.Είναι και οι "Τελευταίες εντολές" του Swift που ομοιάζουν κάπου.
At 18/9/06 23:15, test
Ούτε εγώ το έχω διαβάσει, όμως είναι στα υπ' όψιν.
Του ίδιου συγγραφέα, έχω διαβάσει το "Κύριος Μάνι", το οποίο συστήνω ανεπιφύλλακτα. Πρόκειται την ιστορία "μάλλον" της οικογένειάς του και πηγαίνει προς τα πίσω αναφερόμενος σε 6 διαφορετικές γενιές.
Είναι εντυπωσιακή η σύνδεση των οικογενειακών {μικρών) ιστοριών με την "Ιστορία" και η αφήγηση είναι εξαιρετική, χρησιμοποιώντας το εύρημα ενός διαλόγου που είναι... μονόλογος!
Geia sou librofile , ithela na sou pw oti meta ena sxetiko post pou eixes valei to kalokairi gia to kourdisto pouli tou Murakami , to diavazw kai eimai pros to telos. Nomizw oti to vivlio kanei mia koilia sto teleftaio tou trito, san na einai ligo out of focus, exei tosa polla na pei o syggrafeas alla den ta syndeei swsta , enw sthn arxh einai mia istoria me tromerh synexeia , pros to telos san na einai xexwrista kefalaia to ena pisw apo to allo. Opwsdipote einai poly endiaferon , deixnei mia Iapwnia se postmodern katastash , anthrwpoi exwterika synithismenoi pou mono synithismena pragmata den kanoun ..anarwtiemai pws tha to teleiwsei , pantws safws exw mia ptwsh sto endiaferon mou stadiaka , giati nomizw oti xefevgei ligo. H istoria tou loxagou sthn Mantzouria asynagwnisth.Mou rxontai epishs sto myalo pinakes tou Hopper enos amerikanou zwgrafou , pou zwgrafize monaxika topia me periergo fws kai anthrwpous mesa pou moiazoun entelws allou , mono mesa sth skhnh de vriskontai. Epishs ematha oti o syggrafeas ezhse gia dyo xronia sthn Ellada kai Italia , exou kai h istoria me thn Kreta Kano, xereis kati ep aftou? Exei grapsei kati gia thn mesogeiakh koultoura??
Pantws to xw varethei ligo to vivlio, tha epanelthw me shmeiwma otan to teleiwsw . Take care !
@celsius32>Είσαι ο πρώτος που ακούω ότι βαρέθηκε με το βιβλίο αυτό.Μάλλον σε κούρασε ο όγκος του.Αν θέλεις ολοκλήρωσέ το και νομίζω ότι μετά από 2-3 μήνες,θα έχεις αλλάξει άποψη.Θα σου έχει καρφωθεί στο μυαλό αυτό που διάβασες(αυτό είναι σίγουρο)...Για τον συγγραφέα δεν ξερω τίποτα.Το καλύτερό του θεωρείται το Norwegian wood (αμετάφραστο στα Ελληνικά).Στα Ελληνικά κυκλοφορούν 2-3 νουβέλες του που απ'ότι έμαθα είναι κατώτερες του Πουλιού.
Αγαπητέ Librofilo από χθες το μπλογκ μου σαν να μην υπάρχει κι είπα να σας αφήσω εδώ μια μικρή απάντηση μέχρι η κατάσταση πάλι να εξομαλυνθεί. Μιας και έχετε το βιβλίο του Σκρούμπελου ήδη, αξίζει να το διαβάσετε με το παραπάνω. Είναι από αυτά τα μικρά βιβλία χωρίς οργανωμένη πλοκή. Οι σελίδες του έχουν θραύσματα ζωής ημι-περιθωριακών αριστερών ανθρώπων στα μέρη γύρω από τον Κολωνό. Δεν υπάρχει μύθος. Γλώσσα πικρή και σαρκαστική, ματαίωση ζωής...Αξίζει.
Πολύ κατατοπιστικό το σημείωμά σας αγαπητέ.