Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2008
posted by Librofilo at Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2008 | Permalink
Στη σελίδα 123 βρίσκονται "οι κήποι,οι ναοί"
Το παιχνίδι στο οποίο με προσκάλεσε η Alef έχει κανόνες και πλαίσια:
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη*).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο
Ακολούθησα τους δύο πρώτους-μεταξύ των δύο βιβλίων που διαβάζω επέλεξα αυτό που είναι στο κομοδίνο μου και διαβάζω λίγο προτού κοιμηθώ.
Είναι ο τόμος με τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ του Χ.Λ.Μπόρχες στην έκδοση των Ελλ.Γραμμάτων σε μετάφραση Δ.Καλοκύρη (εξαιρετική δουλειά).Άνοιξα την σελ.123 και εκεί κόλλησα.Ένα υπέροχο ποίημα,από τα αντιπροσωπευτικότερα του Αργεντίνου,δεν ήθελα να το "πετσοκόψω" ακολουθώντας τα πλαίσια του παιχνιδιού.
Γι'αυτό λοιπόν το αφήνω ολόκληρο - όπως είναι . Ελπίζω να με συγχωρήσουν οι συμπαίκτες μου γι'αυτή την αυθαιρεσία αλλά η δύναμη του λογοτεχνικού κειμένου ήταν δυνατότερη από τους κανόνες.Εξάλλου η σελ.123 της συγκεκριμένης έκδοσης θα μπορούσε να χρησιμεύσει και ως "σήμα κατατεθέν" αυτού του blog .
Το παραθέτω λοιπόν ως έχει:
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
Εδώ βρίσκονται οι κήποι,οι ναοί και η αιτία που υπάρχουν οι ναοί,
η μουσική που αρμόζει,τα λόγια τα σωστά,
τα εξηντατέσσερα εξάγραμμα,
τελετουργίες - η μοναδική σοφία
που το Στερέωμα παραχωρεί στους ανθρώπους
η εξουσία εκείνου του αυτοκράτορα
που αντανακλούσε τη γαλήνη του στον κόσμο - τον καθρέφτη του,
έτσι που να καρπίσουν τα χωράφια
και να μην ξεχειλίσουν από τις όχθες τα ποτάμια,
ο πληγωμένος μονόκερος,που ξαναγύρισε γιά να σημάνει το τέλος,
οι μυστικοί αιώνιοι νόμοι,
η αρμονία του κόσμου,όλα αυτά
ή,έστω,η ανάμνησή τους,βρίσκονται εδώ
μες στα βιβλία που φυλάω σ'αυτόν τον πύργο.
Κατέβηκαν οι τάταροι από τα Βορινά,
με μαλλιαρά μικρόσωμα αλογάκια
σαρώνοντας τα στρατεύματα που έστειλε ο Γιός του Ουρανού
να τιμωρήσουν την ασέβειά τους,
έστησαν πυραμίδες τις φωτιές,κόψαν κεφάλια,
σκότωσαν δίκαιους και άδικους,
τον αλυσσοδεμένο σκλάβο που φρουρούσε την πύλη
πέρασαν τις γυναίκες κι ύστερα τις ξέχασαν
και τράβηξαν νότια
αθώοι σαν θηρία αρπακτικά
σκληροί σαν μαχαίρια.
Καθώς ξημέρωνε διστακτικά,
ο πατέρας του πατέρα μου έσωσε τα βιβλία.
Και βρίσκονται εδώ,στον πύργο αυτόν που επιβιώνω
κι όλο σκαλίζω τα παλιά,σε μακρινούς καιρούς
που ζούσαν άλλοι.
Τα μάτια μου δεν έχουν πλέον φως.Τα ράφια
είνα εκεί ψηλά και στην ηλικία μου πιά δεν τα φτάνω.
Λεύγες η σκόνη και ο ύπνος που τυλίγουν τον πύργο.
Γιατί να ξεγελάω τον εαυτό μου;
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν έμαθα να διαβάζω,
παρηγοριέμαι όμως με τη σκέψη
πως φαντασία και παρελθόν είναι πιά το ίδιο
γιά κάποιον που κοντεύει να τελειώσει
και αγναντεύει ό,τι απόμεινε απ'τη πόλη
που τώρα πάει να γίνει έρημος ξανά.
Τι μ'εμποδίζει να ονειρεύομαι πως κάποτε
είχα αποκρυπτογραφήσει τη σοφία
και με χέρι υπομονετικό σχεδίαζα τα σύμβολα;
Με λένε Χσιάνγκ.Φυλάω τα βιβλία,
που ίσως είναι και τα τελευταία,
γιατί ούτε γιά την Αυτοκρατορία ξέρουμε πιά τίποτα
ούτε και γιά τον Γιό του Ουρανού.
Βρίσκονται εδώ,στα ράφια ψηλά,
κοντινά και ταυτόχρονα μακρινά,
κρυφά και φανερά,όπως τα άστρα.
Εδώ βρίσκονται οι κήποι,οι ναοί.
Η σκυτάλη παραδίδεται στους :
Βιβλιοθήκη
Βιβλιοκαφέ (Πατριάρχη Φώτιο)
Αναγνώστρια
Δημ.Μαμαλούκα (ole)
Σταυρούλα Σκαλίδη
Ευχαριστώ την Alef γιά τη τιμή και ελπίζω να μου συγχωρέσει την "παρασπονδία"
1. Πιάσε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σε σένα.
2. Άνοιξε το βιβλίο στη σελίδα 123 (αν το βιβλίο διαθέτει λιγότερες από 123 σελίδες, άφησέ το και πήγαινε στο επόμενο κοντινότερο).
3. Βρες την πέμπτη περίοδο (=από τελεία σε τελεία, αν θυμάσαι) της σελίδας.
4. Ανάρτησε τις επόμενες τρεις περιόδους (δηλ. την έκτη, την έβδομη και την όγδοη*).
5. Ζήτα από πέντε ανθρώπους να κάνουν το ίδιο
Ακολούθησα τους δύο πρώτους-μεταξύ των δύο βιβλίων που διαβάζω επέλεξα αυτό που είναι στο κομοδίνο μου και διαβάζω λίγο προτού κοιμηθώ.
Είναι ο τόμος με τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ του Χ.Λ.Μπόρχες στην έκδοση των Ελλ.Γραμμάτων σε μετάφραση Δ.Καλοκύρη (εξαιρετική δουλειά).Άνοιξα την σελ.123 και εκεί κόλλησα.Ένα υπέροχο ποίημα,από τα αντιπροσωπευτικότερα του Αργεντίνου,δεν ήθελα να το "πετσοκόψω" ακολουθώντας τα πλαίσια του παιχνιδιού.
Γι'αυτό λοιπόν το αφήνω ολόκληρο - όπως είναι . Ελπίζω να με συγχωρήσουν οι συμπαίκτες μου γι'αυτή την αυθαιρεσία αλλά η δύναμη του λογοτεχνικού κειμένου ήταν δυνατότερη από τους κανόνες.Εξάλλου η σελ.123 της συγκεκριμένης έκδοσης θα μπορούσε να χρησιμεύσει και ως "σήμα κατατεθέν" αυτού του blog .
Το παραθέτω λοιπόν ως έχει:
Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ
Εδώ βρίσκονται οι κήποι,οι ναοί και η αιτία που υπάρχουν οι ναοί,
η μουσική που αρμόζει,τα λόγια τα σωστά,
τα εξηντατέσσερα εξάγραμμα,
τελετουργίες - η μοναδική σοφία
που το Στερέωμα παραχωρεί στους ανθρώπους
η εξουσία εκείνου του αυτοκράτορα
που αντανακλούσε τη γαλήνη του στον κόσμο - τον καθρέφτη του,
έτσι που να καρπίσουν τα χωράφια
και να μην ξεχειλίσουν από τις όχθες τα ποτάμια,
ο πληγωμένος μονόκερος,που ξαναγύρισε γιά να σημάνει το τέλος,
οι μυστικοί αιώνιοι νόμοι,
η αρμονία του κόσμου,όλα αυτά
ή,έστω,η ανάμνησή τους,βρίσκονται εδώ
μες στα βιβλία που φυλάω σ'αυτόν τον πύργο.
Κατέβηκαν οι τάταροι από τα Βορινά,
με μαλλιαρά μικρόσωμα αλογάκια
σαρώνοντας τα στρατεύματα που έστειλε ο Γιός του Ουρανού
να τιμωρήσουν την ασέβειά τους,
έστησαν πυραμίδες τις φωτιές,κόψαν κεφάλια,
σκότωσαν δίκαιους και άδικους,
τον αλυσσοδεμένο σκλάβο που φρουρούσε την πύλη
πέρασαν τις γυναίκες κι ύστερα τις ξέχασαν
και τράβηξαν νότια
αθώοι σαν θηρία αρπακτικά
σκληροί σαν μαχαίρια.
Καθώς ξημέρωνε διστακτικά,
ο πατέρας του πατέρα μου έσωσε τα βιβλία.
Και βρίσκονται εδώ,στον πύργο αυτόν που επιβιώνω
κι όλο σκαλίζω τα παλιά,σε μακρινούς καιρούς
που ζούσαν άλλοι.
Τα μάτια μου δεν έχουν πλέον φως.Τα ράφια
είνα εκεί ψηλά και στην ηλικία μου πιά δεν τα φτάνω.
Λεύγες η σκόνη και ο ύπνος που τυλίγουν τον πύργο.
Γιατί να ξεγελάω τον εαυτό μου;
Στην πραγματικότητα ποτέ δεν έμαθα να διαβάζω,
παρηγοριέμαι όμως με τη σκέψη
πως φαντασία και παρελθόν είναι πιά το ίδιο
γιά κάποιον που κοντεύει να τελειώσει
και αγναντεύει ό,τι απόμεινε απ'τη πόλη
που τώρα πάει να γίνει έρημος ξανά.
Τι μ'εμποδίζει να ονειρεύομαι πως κάποτε
είχα αποκρυπτογραφήσει τη σοφία
και με χέρι υπομονετικό σχεδίαζα τα σύμβολα;
Με λένε Χσιάνγκ.Φυλάω τα βιβλία,
που ίσως είναι και τα τελευταία,
γιατί ούτε γιά την Αυτοκρατορία ξέρουμε πιά τίποτα
ούτε και γιά τον Γιό του Ουρανού.
Βρίσκονται εδώ,στα ράφια ψηλά,
κοντινά και ταυτόχρονα μακρινά,
κρυφά και φανερά,όπως τα άστρα.
Εδώ βρίσκονται οι κήποι,οι ναοί.
Η σκυτάλη παραδίδεται στους :
Βιβλιοθήκη
Βιβλιοκαφέ (Πατριάρχη Φώτιο)
Αναγνώστρια
Δημ.Μαμαλούκα (ole)
Σταυρούλα Σκαλίδη
Ευχαριστώ την Alef γιά τη τιμή και ελπίζω να μου συγχωρέσει την "παρασπονδία"
