Τρίτη, Μαρτίου 21, 2017
posted by Librofilo at Τρίτη, Μαρτίου 21, 2017 | Permalink
Διηγήματα έρωτα, τρέλας και θανάτου
Ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικά του ύφους και της θεματολογίας που χαρακτηρίζει το έργο του σπουδαίου Λατινοαμερικάνου συγγραφέα Horacio Quiroga (Σάλτο, Ουρουγουάη 1878 – Μπουένος Άιρες, Αργεντινή 1937), είναι τα υπέροχα διηγήματα που περιλαμβάνονται στο τομίδιο με τίτλο “ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΕΡΩΤΑ, ΤΡΕΛΑΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ”, (Εκδ. Ροές, μετάφραση και επίμετρο Δήμητρα Παπαβασιλείου, σελ. 151). Ιστορίες που μιλάνε κυρίως για τον θάνατο· το σημαντικότερο και (ίσως το) πιο εντυπωσιακό στοιχείο στο σύνολο του έργου του.


Η προσωπική ζωή του Κιρόγα χαρακτηρίστηκε από την συνεχή παρουσία του θανάτου, του παράδοξου και των μοιραίων συμπτώσεων γύρω του. Πως λοιπόν να μην επηρεαστεί στο έργο του; Με τον Έντγκαρ Άλαν Πόε ως είδωλο του και ολοφάνερη επιρροή στη δουλειά του, τα διηγήματά του περιέχουν στυγερούς φόνους, αναπάντεχους και ξαφνικούς θανάτους, παραισθήσεις, νοσηρούς έρωτες, ενώ ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η παρουσία της φύσης – ο Κιρόγα λάτρευε τη ζούγκλα και τα πλάσματα που ζούσαν σ' αυτήν.

Τα διηγήματα που περιλαμβάνονται στη συλλογή είναι όλα ένα κι ένα, ορισμένα δε είναι αριστουργηματικά.
Ο κοσμηματοπώλης που δεν αντέχει την συνεχιζόμενη γκρίνια και απληστία της συζύγου του, προετοιμάζοντας την εκδίκησή του (“Η περόνη”), Μια κότα που αποκεφαλίζεται για να μαγειρευτεί θα “εμπνεύσει” τα τέσσερα “ηλίθια παιδιά” μιας οικογένειας για ένα φρικιαστικό παιχνίδι με την χαϊδεμένη αδερφή τους στο εξαιρετικό (και φημισμένο) διήγημα “Η αποκεφαλισμένη κότα”, ενώ η ατμόσφαιρα του μυστηρίου και του μεταφυσικού κυριαρχεί στο διήγημα “Τα πλοία της αυτοχειρίας”.
Μια νεαρή σύζυγος αργοσβήνει από μια περίεργη ασθένεια που την κρατάει συνεχώς ζαλισμένη και αναιμική στο κρεβάτι παραληρώντας μέσα στις παραισθήσεις της. Ο θάνατός της θα αποκαλύψει ένα φρικιαστικό γεγονός στο διαμαντάκι “Το πουπουλένιο μαξιλάρι” και οι φήμες για λυσσασμένα σκυλιά μπορεί να μην ήταν απλώς φήμες στο ασφυκτικό και εμπνευσμένο “Ο λυσσασμένος σκύλος”.
Στο αγωνιώδες διήγημα “Ακολουθώντας το ρεύμα”, μια οχιά δαγκώνει έναν άντρα στο πόδι και αυτός μέσα σε φρικτούς πόνους θα προσπαθήσει να φύγει από την ζούγκλα και να κατέβει τον ποταμό Παρανά (εκεί στο τρίγωνο Παραγουάης-Βραζιλίας-Αργεντινής), πάνω σε ένα κανό για να πάει στο νοσοκομείο - θα προλάβει άραγε; Τα σκυλιά ενός κτήματος είναι τα μόνα που αντιλαμβάνονται τον θάνατο που περιτριγυρίζει και τελικά θα “πάρει” το αφεντικό τους στο διήγημα “Η ηλίαση” ενώ οι μαγκιές μέσα στο δάσος πληρώνονται στο ευφυέστατο “Το άγριο μέλι”.

8 ιστορίες περιλαμβάνονται στον μικρό και εύχρηστο τόμο των Ροών (είναι επιλογή από τον τόμο με τον ίδιο τίτλο που κυκλοφορεί στα ισπανικά), όλες θαυμάσιες που διαβάζονται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τα διηγήματα του Κιρόγα είναι τόσο ωραία κατασκευασμένα που δημιουργούν την αίσθηση της αναγνωστικής πληρότητας. Όπως αναφέρει η μεταφράστρια στο θαυμάσιο επίμετρο του βιβλίου, “οι ιστορίες του αποτελούν υποδείγματα ενός αυτόνομου είδους, το οποίο υπακούει στους δικούς του κανόνες και χαρακτηρίζεται από αυτάρκεια. Έτσι, καθένα από τα σύντομα αφηγήματά του είναι ένα κλειστό, εντελές σύμπαν, στο οποίο δεν θα μπορούσε κανείς να προσθέσει ούτε να αφαιρέσει τίποτα – ακριβώς όπως συμβαίνει με ένα ποίημα”.

Ο Κιρόγα θεωρείται ο “πατέρας” του Λατινοαμερικάνικου διηγήματος, και επηρέασε τον Μπόρχες, τον Κορτάσαρ, τον Μπιόϊ Κασάρες. Οι ιστορίες του Πόε του έδειξαν τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει, όπως δε ο ίδιος δήλωνε για τη νεότητά του: “δεν υπήρχε πάνω στο γραφείο μου ούτε ένα βιβλίο που να μην είναι δικό του, ολόκληρο το κεφάλι μου ήταν γεμάτο με Πόε”.

Όπως και στον μεγάλο Αμερικανό, η ζωή φάνηκε σκληρή με τον Κιρόγα και όλη αυτή η φρίκη που βίωσε από τα παιδικά του χρόνια και η οποία συνεχίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια του βίου του, είχε την αντανάκλασή της στη δουλειά του.
Η ζωή του ήταν τραγική και ιδιαίτερα μυθιστορηματική με πολλές συναισθηματικές και ψυχολογικές μεταπτώσεις. Ακόμα και όταν αναγνωρίσθηκε από κριτικούς και κοινό (ήδη από το 1917 θεωρείτο ο μεγαλύτερος διηγηματογράφος της ηπείρου), τα γεγονότα που συνέβαιναν στην προσωπική του ζωή δεν τον άφησαν να χαρεί.
Ο πατέρας του αυτοπυροβολήθηκε κατά λάθος με την κυνηγετική του καραμπίνα και πέθανε όταν ο Κιρόγα ήταν βρέφος, ο πατριός του με τον οποίο ο έφηβος Κιρόγα ήταν πολύ δεμένος αυτοκτόνησε μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο που τον είχε αφήσει μισοπαράλυτο, πατώντας με το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού τη σκανδάλη της καραμπίνας του η οποία ήταν στραμένη στο πρόσωπό του. Στη νεότητά του, ο ίδιος ο Κιρόγα σκότωσε κατά λάθος τον καλύτερό του φίλο Φεδερίκο, εξετάζοντας το πιστόλι που προορίζονταν για μια μονομαχία, η δε πρώτη του σύζυγος αυτοκτόνησε στα 22 της. Στα 59 του, ο σπουδαίος συγγραφέας, εγκαταλελειμμένος από την δεύτερη σύζυγό του, διαγνώσθηκε με μη ιάσιμο καρκίνο του προστάτη και αυτοκτονεί με κυάνιο δίνοντας τέλος σε μια πολύπαθη αλλά δημιουργική ζωή.




 



0 Comments:


Δημοσίευση σχολίου

~ back home