Το εύρημα του συγγραφέα είναι πολύ έξυπνο και ίσως να είναι ο βασικότερος λόγος που κάποιος θα αγοράσει το βιβλίο.
Το τέλος του Β Παγκόσμιου πολέμου βρίσκει την Ελλάδα να ακολουθεί την μοίρα των υπόλοιπων Βαλκανικών κρατών και το ΚΚΕ να αποκτά τον πλήρη έλεγχο της χώρας.Όπως καταλαβαίνει κανείς,Εμφύλιος δεν υπήρξε ποτέ και τα Δεκεμβριανά ήταν απλά μικροσυμπλοκές και εκκαθάριση Ταγματασφαλιτών και λοιπών συνεργατών των Γερμανών.
Το Ελληνικό κράτος φτάνει μέχρι τον Ολυμπο αφού η Μακεδονία ανήκει στην Γιουγκοσλαβία του Τίτο,μιάς και το ΚΚΕ κράτησε τις προπολεμικές διακηρύξεις του.Τα Δωδεκάνησα ανήκουν στην Τουρκία εκτός της Κάσου.Η Κύπρος ουσιαστικά γίνεται μια Ελλάδα μεταπολεμική, αφού μεταναστεύουν εκεί όλοι οι "αστοί" Έλληνες πολιτικοί και πάρα πολλοί άλλοι επιφανείς συμπατριώτες μας.
Οι κάτοικοι της Ελλάδας ζουν λίγο-πολύ όπως οι κάτοικοι της Τσεχοσλοβακίας η της Ανατ.Γερμανίας.Με Σοβιετικές βάσεις διάσπαρτες παντού,με ελλείψεις στα τρόφιμα,με Κομμουνιστική Παιδεία κλπ.Το Πολυτεχνείο είναι η πρώτη σοβαρή εξέγερση των καταπιεσμένων Ελλήνων κατά του Κομμουν.καθεστώτος ,η οποία συντρίβεται.Η αλλαγή γίνεται τελικά το 1989 με την πτώση όλων των δορυφορικών καθεστώτων της ΕΣΣΔ.
Το μυθιστόρημα ουσιαστικά επικεντρώνει την δράση του σε 2 ήρωες.Την Λαοκρατία Σερβίδου,μια αντικαθεστωτική φοιτήτρια και τον Μελέτη Γερακιώτη,ένα μεγαλοστέλεχος του Πολιτικού Γραφείου με πολλές ευαισθησίες.Η αποκορύφωση του δράματος είναι η εξέγερση του Πολυτεχνείου και ο ρόλος των πρωταγωνιστών σε αυτήν.Ουσιαστικά λοιπόν παρακολουθούμε μια ιστορία περίπου 3 μηνών,αλλά ο συγγραφέας μας περιγράφει το "πως φτάσαμε ώς εδώ",όπως και το τι γίνεται μετά το τέλος της ιστορίας.
Σίγουρα δεν χρειάζονται 550 σελίδες για να τα πεις όλα αυτά.Μου φάνηκε οτι ο Φύσσας ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με την ιδέα του,που ήθελε να τα εξηγήσει όλα πολύ αναλυτικά.Υπάρχουν πολλά κεφάλαια όπου έχουμε εξαντλητική ιστορική ανάλυση των γεγονότων έτσι λοιπόν,η δράση προχωράει με μεγάλη δυσκολία και οι κεντρικοί χαρακτήρες κάπου μένουν μετέωροι.Υπάρχουν σελίδες επι σελίδων με στίχους από ρεμπέτικα τραγούδια (το ρεμπέτικο παίζει κάποιο ρόλο στην εξέλιξη του βιβλίου) και ανάλυση αυτών-στοιχείο που εμένα προσωπικά με απώθησε όπως με απωθεί το συγκεκριμένο είδος μουσικής,αλλά αυτό είναι καθαρά δικό μου κόλλημα.
Θα προτιμούσα το μυθιστόρημα να είναι χιουμοριστικό και όχι τόσο σοβαροφανές.Εχω δε τις παρακάτω ιδέες/ενστάσεις:
1.Γιατί ο συγγραφέας δεν αφιέρωσε ένα κεφάλαιο (τι είναι 10 σελίδες παραπάνω σε τέτοιο έπος),σε ποδοσφαιρικούς αγώνες μεταξύ ιστορικών ομάδων όπως Δυναμό Πατρών (πρώην Παναχαϊκής) εναντίον Λοκομοτίβ Αθηνών (πρώην Παναθηναϊκού)??
2.Γιατί το τεράστιο άγαλμα του Λένιν δεσπόζει της Πλατείας Λένιν (πρώην Συντάγματος) που ακούγεται πολύ κοινότυπο, και δεν το τοποθέτησε στην κορυφή του Λυκαβηττού με απλωμένα τα χέρια όπως ο Χριστός του Ρίο Ντε Τζανέϊρο,ώστε να παραπέμπει και σε έναν ιδιότυπο Ελληνικό κομμουνισμό τύπου Λατ.Αμερικής ή Κούβας?
3.Γιατί δεν βρίσκουμε και άλλα εξωτικά ονόματα όπως της Λαοκρατίας στο μυθιστόρημα?Δεν θα ήταν καλύτερα να είχαμε και μερικούς Λένιν,Ίλιτς,Νικηφόρους κλπ.?
4.Δεν έπρεπε να υπήρχε ακόμα ένα κεφάλαιο περί πορνείας στο μυθιστόρημα?Δεν είδα πουθενά να εκπορνεύονται γυναίκες για ένα καλσόν,όπως συνέβαινε στις Ρουμανίες και στις Βουλγαρίες.Το ξέχασε ο συγγραφέας??
Το βιβλίο έχει ορισμένες αρετές.
-Το πρόσωπο του επισημου σύντροφου Ποιητή (βλέπε Γ.Ρίτσος) σατιρίζεται πολύ καλά.
-Η ιστορία του Κ.Καραγιώργη και η απολογία του είναι συγκλονιστικές.
-Οι σελίδες με τα βασανιστήρια και τις απολογίες που παραπέμπουν σε αριστουργήματα του είδους όπως ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ή το 1984 είναι μάλλον οι καλύτερες του βιβλίου.
-Η γραφή του ρέει και διαβάζεται πολύ ευχάριστα,αν δεν κουραστείς από την συνεχή επανάληψη των παραλλαγμένων ονομάτων των στελεχων του ΚΚΕ όπως Καραρήγα,Ραφάκος,Καρπουζώφ.
Εάν ο Κος Φύσσας είχε περιορίσει την έκταση σε 250 σελίδες maximum,τότε σίγουρα θα είχαμε ένα πολύ πιό καλό βιβλίο,πιό σφιχτοδεμένο και στέρεο.
θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχε αποφύγει την πολλή πολιτικολογία που πολλές φορές σε πάει σε επικίνδυνους δρόμους.Δεν νομίζω να ήταν μέσα στις προθέσεις του συγγραφέα το βιβλίο του να συζητιέται σε internet forums Χρυσαυγιτών όπως γίνεται τώρα.
Επίσης θεωρω πολύ θετικό το γεγονός,ότι ο Κος Φύσσας στο τέλος του βιβλίου αναγνωρίζει τις οφειλές του στον Κούντερα,τον Αρένας,τον Καίσλερ.Τα "δάνεια"ήταν εμφανή αλλά την στιγμή που το παραδέχεσαι δεν είναι καθόλου κακό.
At 5/7/06 12:59, 
Αθήναιος
At 5/7/06 13:48, Φώτης Καλαμαντής
Genial σύλληψη librofilo!!!
"Γιατί το τεράστιο άγαλμα του Λένιν δεσπόζει της Πλατείας Λένιν (πρώην Συντάγματος) που ακούγεται πολύ κοινότυπο, και δεν το τοποθέτησε στην κορυφή του Λυκαβηττού με απλωμένα τα χέρια όπως ο Χριστός του Ρίο Ντε Τζανέϊρο" :-) :-))
Και βέβαια θα το διαβάσουμε το βιβλίο, ακούγεται να έχει πλάκα κι ενδιαφέρον!
Όσο για τις πρώην Ανατολικές που εκπορνεύονταν, δεν ξέρω την ηλικία του συγγραφέα, μήπως στερείται σχετικών παραστάσεων... Εγώ πώς να ξεχάσω τον οδηγό του τουριστικού λεωφορείου (εκδρομή στη Βουλγαρία) που χάριζε το ΜΙΣΟ καλσόν στον πηγαιμό για να εξασφαλίσει "καλή μεταχείριση" και στο γυρισμό με το άλλο μισό!!!
Διάβασα το ποστ μόλις το βαλες κι έχασα την ευκαιρία να δώσω πρώτος τα συγχαρητήρια μου για την οξυδερκή όσο και καυστική κριτική σου.
Librofilo, ελπίζω να μη σε ανακαλύψει ο φίλος μου ο Γιάννης Μπασκόζος γιατί τότε θα μας διώξει απ' το Διαβάζω και θα πάρει εσένα!:) (Θέλω να τονίσω ότι αυτή η πρόταση είναι πλάκα)
@Game over
Η ηλικία του συγγραφέα νομίζω ότι είναι γύρω στα 45 με 50, (αν τον μεγαλώνω να με συγχωρέσει).
για το αν έχει ανάλογες παραστάσεις δεν μπορώ να γνωρίζω.
εκείνο που χτύπησε άσχημα και για μένα είναι το θέμα των Χρυσαυγιτών που ανέφερε και ο Αθήναιος.
Ενδιαφέρουσα η συγκυρία.. Ασχολήθηκα κι εγώ με ένα πόνημα του κου Φύσσα νωρίτερα σήμερα -άλλου είδους όμως.
Ο φίλος Cobden μου σύστησε το βιβλίο πολύ θερμά. ΄Οπως το παρουσιάζετε πράγματι ακούγεται ενδιαφέρον.
Μ'αρέσει το είδος what if μυθιστορημάτων -πρόσφατα συζητούσαμε σε άλλο μπλογκ το θαυμάσιο Η Βασίλισσα κι Εγώ της Sue Townsend, πολύ αγαπημένο μου του είδους αυτού.
Πολύ καλή κριτική αναλυτική και σε βάθος. Όσο για το μέγεθος του βιβλίου θέλω να προσθέσω πως οι εκδότες πλέον αν νομίζουν ότι το βιβλίο που εκδίδουν μπορεί να κάνει κάποιες πωλήσεις ζητούν να είναι "χορταστικό", όπως το λένε. Μου το έγραψαν κάποιοι συγγραφείς που επικοινωνούν μαζί μου. Το βλέπουμε άλλωστε συχνά να συμβαίνει. Καλή συνέχεια.
At 7/7/06 11:28, 
Αγαπητέ Μπαμπάκη, διάβασα το προφίλ σου πρώτα κι αφού είμαστε κι οι δύο βαζελοι στο λέω με μεγάλη συμπάθεια
το παρακάτω ρητό έχει φτάσει να χρησιμοποιείται συνεχώς και να αθωώνει περιπτώσεις
λογοκλοπής εξοργιστικές, γι' αυτό και το σιχαίνομαι
"Ο έξυπνος άνθρωπος κλέβει. Ο ανόητος μιμείται." :^)
Φυσικά
η σημείωση είναι εντελώς
άσχετη με το βιβλίο του κ.Φύσσα
Δεν ξέρω αν το είπε ο Χατζηδάκης πρώτος κι αν το είπε σίγουρα δεν φανταζόταν την έκταση που θα πάρει και θα το χρησιμοποιεί ο κάθε βραδύνους που μη ξέροντας τι να
γράψει αντιγράφει
ευθαρσώς τον άλλο.
επαναλαμβάνω πως αυτό δεν έχει να κάνει με σένα. τα ίδια θα έγραφα αν οποιοσδηποτε έφερνε το παράδειγμα (μάλιστα είχα σκεφτεί να βάλω σημείωμα ακριβώς εναντίον αυτού του ρητού)
με κάθε συμπάθεια
At 7/7/06 12:54,
@mamaloukas:
Και με κάθε συμπάθεια δέχομαι την παρατήρηση αγαπητέ συμβάζελε. :^)
Ως προς την ουσία της παρατήρησης, παραδόξως θεωρώ ότι το ρητό *δεν* εννοεί την λογοκλοπή. Ο Έκο άλλωστε δεν έλεγε ότι κάθε βιβλίο μιλά για κάποιο άλλο βιβλίο; Θεωρώ ότι, για να έχει νόημα και ουσία το ρητό, αναφέρεται σε τέτοιου είδους δάνεια, σε αναφορές σε κοινές εικόνες που προξενούνται από την έκθεση σε κοινά ή έστω παρόμοια ερεθίσματα.
Παράδειγμα: Έστω ότι γράφετε ένα ποίημα για τον έρωτα και σε αυτό ένας στίχος μιλά για το δηλητήριο που σκότωσε τους εραστές της Βερόνας, είναι λογοκλοπή; Όχι βέβαια, στην ουσία είναι παραπομπή σε κοινούς κώδικες. Με ένα στίχο έχετε μεταφέρει στον αναγνώστη όλα τα συναισθήματα της ιστορίας του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Έστω ότι περιγράφουμε την διαμάχη μεταξύ οπαδών ποδοσφαιρικών ομάδων και λέμε ότι είναι "για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη". Κλέψαμε τον ποιητή; Ή μεταδώσαμε ένα μήνυμα κωδικοποιημένο σε κοινές βάσεις αναφοράς; Πιστεύω ότι κάναμε το δεύτερο.
Τουλάχιστον έτσι αντιλαμβάνομαι εγώ ότι θα έπρεπε να λειτουργεί το ρητό. Τώρα, για το ότι υπάρχουν περιπτώσεις που αδίστακτοι αντιγραφείς προχωρούν σε ανάγνωση κατά το δοκούν, θα συμφωνήσω μαζί σας αλλά αυτό δεν αναιρεί την αξία του: η παραπομπή (το δάνειο αν θέλετε) έχει ουσία, η μίμηση όχι.
Ευχαριστώ τον οικοδεσπότη μας για την κατάχρηση που κάνω στο χώρο του με αυτή μου την απάντηση (η οποία δεν ξέρω κιόλας αν σας καλύπτει....)
Αγαπητέ mpampakis
συγνώμη για θάρος που πήρα να σας γράψω στον ενικό στο προηγούμενο σημείωμα
αφού διαλέξατε τον πληθυντικό θα συνεχίσω ομοίως.
πιστέυω ότι μιλάτε πολύ λογικά και συμφωνώ με όλα
εκείνο που έγραψα είναι ότι
"έχει φτάσει να χρησιμοποιείται συνεχώς" και να αθωώνει περιπτώσεις
λογοκλοπής εξοργιστικές.
Δηλαδή γράφω ό,τι θέλω, ξεσηκώνω μια ολόιδια πλοκή ιστορίας με άνεση και περίσσιο θράσος.
κι αν κανένας μου πει κουβέντα βγάζω το ρητό σαν συγχωροχάρτι.
σίγουρα το ρητό θα έπρεπε να χρησιμοποιείται με τον τρόπο που υποστηρίζετε
όσο για τη φιλοξενία στο χώρο του Librofilo είμαι σίγουρος πως θα μας συγχωρέσει
At 7/7/06 14:16,
@mamaloukas:
Με άλλα λόγια συμφωνούμε. Και όχι μόνο στα ποδοσφαιρικά. :^)
Όσο για τον πληθυντικό, μου βγήκε "αυτόματα" θες επειδή υπάρχει ονοματεπώνυμο στο blog σου, θες επειδή η συζήτηση ήταν λίγο σοβαρή. Υπόσχομαι να αλλάζω διαρκώς μεταξύ ενικού και πληθυντικού όποτε συναντιόμαστε στο διαδίκτυο σε πλήρη συμφωνία με το προφίλ σχιζοφρένειας που προσπαθώ εντατικά να καλιεργήσω... ;^)
Με άλλα λόγια, ο πληθυντικός βγήκε από μόνος του και δεν πρέπει να αναζητηθεί κάποιο "κρυφό νόημα" από πίσω.
Χωρίς να θέλω να διακόψω αγενώς τους δύο κυρίους...
η συζήτηση μου θύμισε το θέμα ενός βιβλίου του Σταύρου Κρητιώτη, Το μηνολόγιο ενός απόντος.
Πολύ ενδιαφέρον, ασχολείται πολυεπίπεδα με την αντιγραφή και με πολύ καλά επεξεργασμένη δομή. Από αυτά που τα διαβάζεις και αντιλαμβάνεσαι τον κόπο του σγγραφέα να το συνθέσει.
Καλημέρα σε όλους και χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω.Ήμουν στην Ρώμη-όχι για να συμμετάσχω στους πανηγυρισμούς αλλά γιά δουλειές.Εφυγα 2 ώρες μετά το ανέβασμα του post και έτσι δεν είχα διαβάσει τα σχόλια σας.Σας ευχαριστώ όλους που κάνατε τον κόπο να γράψετε κάτι και να συμβάλλετε στην κουβέντα.Όπως μου συμβαίνει στις περισσότερες φορές που γράφω κάτι γιά ένα βιβλίο, μόλις ανέβασα το συγκεκριμένο post,μετάνιωσα για τα μισά τουλάχιστον απ'όσα έγραψα.Επίσης προσπάθησα να είμαι (όσο γίνεται πιό)ακριβοδίκαιος στην άποψη μου για το βιβλίο,γιατί κάπου συμπάσχω με τη προσπάθεια του κάθε συγγραφέα να ¨βγάλει¨κάτι που το ξέρει καλά ότι τις περισσότερες φορές θα είναι αποτυχημένο.Μιά μικρή εξομολόγηση τώρα>Στα τελευταία posts βλέπω ότι μπαίνει περισσότερος κόσμος,αυτό έχει συντελέσει στο να προσέχω πάρα πολύ τι γράφω.Κάθε post το ρετουσάρω πολύ προτού το ¨δημοσιεύσω¨,δεν ξέρω αν είναι καλό τώρα αυτό.Είμαι πολύ καλοπροαίρετος σαν άνθρωπος και εκτός κάθε λογοτεχ.κυκλώματος,προσπαθώ λοιπόν να είμαι όσο περισσότερο αντικειμενικός γίνεται μέσα στην υποκειμενικότητα μου.Σας ευχαριστώ και πάλι και απαντώ στον καθένα σας ξεχωριστά.
@Αθήναιε>Να το διαβάσετε,έχει ενδιαφέρον ακόμα κι'αν δεν σας αρέσει.Τους Χρυσαυγίτες τους είδα όταν προσπαθούσα να βρω στο google το site του Φύσσα,ο οποίος το δίνει στο ¨αυτί¨του βιβλίου.Το site δεν υπάρχει αλλά μόλις χτύπησα τον τίτλο,πρώτο-πρώτο μου βγήκε ένα forum της Χρυσής Αυγής που γίνεται συζήτηση επ'αυτού.Μου έκανε εντύπωση ως γεγονός και μάλλον καταλαβαίνω τι θα συζητάνε για το βιβλίο,δεν ασχολούμαι περαιτέρω μαζί τους γιατί τους συχαίνομαι.Εάν διαβάσετε στο προηγούμενο σχόλιο για πράγματα που έχω μετανιώσει που έγραψα,αυτό είναι ένα από αυτά,γιατί μπορεί κάποιος να υποψιασθεί διάφορα.Ελπίζω να μη μπει κανένα διαβολάκι τώρα ως ¨Περίανδρος¨και με ξεχέσει γιατί δεν θα το αντέξω...
@mpampakis>Καλωσορίσατε και ευχαριστώ γιά τα καλά σας λόγια.Νομίζω ότι το ρητό είναι του Κικέρωνα ή κάποιου σύγχρονού του,ίσως ο Αθήναιος μπορεί να μας βοηθήσει επ'αυτού.
Τα ρεμπέτικα ήταν το δεύτερο σημείο που θα μπορούσε να προκαλέσει σχόλια στο post και μετάνιωσα που το ανέφερα.Λοιπόν εγώ είμαι παιδί του rock και της αντιπαράθεσης με τους καρεκλάδες στην δεκαετία του 80.Ως γνήσιος αστός δεν μπορούσαν να μου πουν κάτι τα ρεμπέτικα ούτε τα τραγούδια της ξενιτειάς ούτε τα λαϊκά τύπου Α.Πάνου κλπ.Ακόμα και τώρα πάνω απο 2 στη σειρά δεν αντέχω.Δεν υπερηφανεύομαι γιά τις μουσικές μου γνώσεις που είναι πάρα πολύ απλές.Έχω και μία τάση προς το μελόδραμα..Ευχαριστώ γιά την επίσκεψη.
@mamaloukas&mpampakis>Τι θέλετε δύο βάζελοι και τα λέτε σε ένα κίτρινο(κατακίτρινο)γήπεδο??Να έρθει και ο Αθήναιος να γίνεται πολλοί..Πάντως είστε ευπρόσδεκτοι και το ξέρετε.Μ'άρεσε η κουβέντα σας.Προσωπικά τα δάνεια δεν μ'ενοχλούν καθόλου,φαντάζεστε να υπήρχε μία "Ανώτερη αρχή" που να αστυνόμευε όλα αυτά?Δεν θα εκδίδετο τίποτα..
At 10/7/06 14:20,
Μολις τωρα πηρα χαμπάρι το υπεροχο ποστ.
Θα συμφωνήσω σε όλα με τον αγαπητό librofilo, προσωπικά δικαιολογω το μεγαλο μεγεθος του βιβλιου στην προσπαθεια του συγγραφεα να χτισει έναν αληθοφανή μύθο - πλαθει με λεπτομερειες έναν ολοκληρο μικροκοσμο για να υποστηριξει την βασικη του ιδέα.
Το ποδοσφαιρικό δε σχολιο, με κάνει να αναρωτιεμαι ποια θα ήταν σε ενα τετοιο σεναριο η τύχη της αγαπημενης μας ΑΕΚ - ομαδα παραδοσιακά δημοφιλής στους αριστερους αλλά και defacto βασιζόμενη στην Μεγάλη Ιδέα, άρα αντίθετη στα κομμουνιστικά ιδεώδη.
@nuwanda>Αγαπητέ συνοδοιπόρε καλωσορίσατε από τας διακοπάς.Διαβάζοντας το βιβλίο κάπου την ανέφερε την ομάδα με το κανονικό της όνομα.Την ίδια απορία είχα κι'εγώ και δεν κατέληξα πουθενά.Μάλλον θα το είχαν διαλύσει το σωματείο.Ας μη ξεχνάμε ότι η Χούντα διέλυσε αρκετές ομάδες ορισμένων συνοικιών(μου έρχονται στο μυαλο η Σαφράμπολη και κάποια άλλη της Ν.Ιωνίας,για να δημιουργηθεί ο ΙΚΑΡΟΣ),οπότε κάτι παρόμοιο θα γινόταν σε μιά Κομμουνιστική διακυβέρνηση.Πάντως δέχομαι ιδέες.
At 10/7/06 15:16,
Καλως σε βρήκα αγαπητέ Librofilo.
Εχεις δίκιο ότι το πιο πιθανό σενάριο θα ήταν να διαλύσουν την ομάδα, αν και ποτέ δεν ξέρεις. Μπορει να υπερίσχυε η αλληλεγγύη στο προσφυγικό στοιχείο και να συγχώνευαν ΑΕΚ - Απολλων - Πανιώνιο!
Αλήθεια, τι ομάδες άραγε υποστήριζαν οι τότε ηγέτες του ΚΚΕ?
να ωραιο θεμα για ερευνα!!
Λοιπόν, με ταλαιπωρήσατε με τον Κικέρωνα. Η ρήση ναι μεν γνωστή αλλά πού την είπε; Ήμουν σίγουρος ότι ήταν από κάποιο δικανικό του λόγο.
"Στα πάντα, η αλήθεια ξεπερνά τη μίμηση κ την αντιγραφή", Pro Murena 36.
Αν ΔΕΝ είναι αυτό το τσιτάτο που έχετε κατά νου να μην μου το πείτε!!!
Εν παρόδω, ας αναφέρω εδώ ότι μου άρεσαν πολύ οι καλοκαιρινές βιβλιοπροτάσεις του κ. Μαμαλούκα στην Athens Voice.
At 20/10/06 03:33,
Φίλε Librofolio (και λοιποί φίλοι)
είμαι ο Δημήτρης Φύσσας, ο συγγαρφέας της "Πλατείας Λένιν, πρώην Συντάγματος".
Πολύ καθυστερημένα βρήκα το blog και διάβασα την κριτική σου για το βιβλίο μου. Ευχαριστώ πάρα πολύ που το αγόρασες, το διάβασες και το έκρινες- εννοώ όλα όσα έγραψες, θετικά και αρνητικά.
Είναι δύσκολο να εκφράσω πόσο τιμητικό είναι για έναν συγγραφέα η δημόσια ενασχόληση κάποιου άλλου με το βιβλίο του, πολύ περισσότερο που όσα ανέβασες στο blog σου προκάλεσαν τόσες συζητήσεις. Περιττό να πω ότι τιμητικά για μένα είναι και τα μηνύματα τόσων άλλων φίλων, αναγνωστών και μη, από τη στιγμή που, με αφετηρία την κριτική σου, αναφέρονται στην "Πλατεία".
Μου φαίνεται ότι δεν έχει καμιά έννοια να δώσω οποιαδήποτε διευκρίνιση, ούτε ν΄ανασκευάσω κάποια επίκριση, ούτε να συμφωνήσω με κάποια θετική γνώμη, ούτε να αιτιολογήσω προθέσεις ή στόχους, ούτε καν ν΄ απαντήσω σ΄ερωτήσεις. Θέλω να πω, από τη στιγμή που το βιβλίο εκδόθηκε, αυτό είναι, τέλειωσε (κατά 99.99%) κι είναι ανοιχτό σε κάθε δημόσια κρίση.
Εγώ πάντως συλλέγω γνώμες και οπωσδήποτε επηρεάζομαι. Ενσωματώνω δε, από τόσα μου προτείνουν οι αναγνώστες, αλλαγές και διορθώσεις στις κάθε φορά νεότερες εκδόσεις (τώρα πάει για τέταρτη). Αυτές εννοώ για το 0.01 που απομένει
Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι το σάιτ μου, που όντως είχε πέσει πρόσκαιρα, ξαναλειτουργεί στη διεύθυνση που αναφέρεται στο "αυτί" του βιβλίου: www.dimitrisfyssas.gr.
Με πολλή εκτίμηση
Δημήτρης Φύσσας, συγγραφέας
At 20/10/06 03:47,
At 2/8/15 22:19,
Αν και όπως βλέπω το άρθρο για αυτό το βιβλίο είναι αρκετά παλιό, ωστόσο είπα να αφήσω κι εγώ το σχόλιο μου εδώ..Διαβάζω τις τελευταίες μέρες αυτό το βιβλίο ο τίτλος του οποίου με προϊδέασε για την υπόθεση του και τον βρήκα άκρως συναρπαστικό, αν και μπορώ να πω ότι με έκπληξη αντιμετώπισα το γεγονός πως πρόκειται για ελλληνικό βιβλίο εναλλακτικής ιστορίας, δεν μας έχουν συνηθίσει και πολύ σε τέτοια έργα οι Έλληνες συγγραφείς (τουλάχιστον οι παλαιότεροι, μιας "ενδεχόμενης διαφορετικής ροής" της ιστορίας και των πολιτικών πραγμάτων - σε ένα παράλληλο σύμπαν μπορεί ήδη να έχει συντελεστεί η ιστορία του βιβλίου - με εντελώς διαφορετικές συνέπειες για την χώρα. Πραγματικά υπέροχη η ιδέα του συγγραφέα, θαρρώ πως πέφτει μέσα που λέμε, σε μεγάλο ποσοστό, μπορεί και κατά 80% κατά την άποψη μου για το πως περίπου θα μπορούσε να ήταν η χώρα σε περίπτωση νίκης της άλλης "όχθης" και πάλι είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.
At 16/3/21 20:04,
Αφωτίστου Φιλέλληνος, Σχέδιο αφηγήματος “ΔΕΚΑ ΕΞΙΜΙΣΗ ΝΟΕΜΒΡΗ”
17
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Καταχώρηση από: Σωτήρης Παστάκας
(ΕΝΩ ΕΧΕΙ ΔΙΑΝΥΘΕΙ Η ΜΙΣΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ 16 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΠΡΙΝ ΕΡΘΕΙ Η 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973)
ΚΑΙ ΑN ΓΙΝΟΤΑΝ ΕΤΣΙ;
Σκηνή πρώτη :
(Παρασκευή απόγευμα 16 Νοεμβρίου 1973)
Μετά από τριήμερη κατάληψη του Πολυτεχνείου, και εξαιτίας της καταπίεσης, της πρωτόγνωρης φτώχειας και των προβλημάτων λόγω της πρώτης ενεργειακής κρίσης, ο λαός της Αθήνας, έχει συγκεντρωθεί στο κέντρο της πόλης και οι πιο επαναστατικοί ήδη έχουν καταλάβει κρατικά κτίρια.
Βέβαια, φάνηκε κάτι περίεργο : ανάμεσα στο επαναστατημένο πλήθος που ήδη από το βράδυ της Πέμπτης είχε καταλάβει κρατικά κτίρια, είχαν ανακατευτεί και έλληνες φοιτητές από την Ιταλία και την Γαλλία, με μερικούς “φιλέλληνες” επαναστάτες από τον Μάη του 68, φέροντες όπλα που τα είχαν εισάγει σταδιακά και λαθραία τα καλοκαίρια, από το ’70 κι ύστερα, την περίοδο των διακοπών.
Δυό μελαχροινές κοπέλες η Μαρίνα και η Αρετή και δύο φοιτητές, o Λάκης με λεπτά χαρακτηριστικά και κατσαρά μαλλιά κι ο Μάκης, συντοπίτης των δυό φοιτητριών, κοντός με ελάχιστο λαιμό απ’ όπου φύτρωνε ένα πελώριο κεφάλι, από την κατάληψη του Πολυτεχνείου μιλάνε με έναν αγριεμένο νέο φοιτητή που γυάλιζε το μάτι του, τον Λέοντα.
Ο Λέων, ήταν ο γεροδεμένος μοναχογιός αριστερού μικροεργολάβου, ντυμένος με αμπέχωνο, χοντρό μπουτζίν και άρβυλα, αξύριστος. Έσερνε μια μπετόβεργα μήκους ενός μέτρου, διαμέτρου 12 χιλιοστών, που την είχε προσάγει για αυτοάμυνα μαζί με τσέρκια από κοντινή οικοδομή για να κάνει “φιόγκο” τις πόρτες της περίφραξης του ΕΜΠ.
Πρώτος μίλησε o Λάκης :
– “Ο αέρας μυρίζει μπαρούτι , πρέπει να διαλύσουμε την κατάληψη”.
– “Μα τι λετε τώρα , ο λαός έχει ξεσηκωθεί, δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω θα γίνουμε ρεζίλι”, είπε ο Λέων
– “Είσαι προβοκάτορας”, του είπε προκλητικά o Λάκης.
Ήδη από την Τετάρτη, οι οργανωμένοι φοιτητές προσπαθούσαν να σταματήσει η κατάληψη, γιατί δεν μπορούσαν να ελέγξουν το αυθόρμητο.
Η Μαρίνα, μία νοστιμούλα φοιτήτρια, μέλος της ΑΝΤΙΕΦΕΕ , κόρη αξιωματικού της χωροφυλακής, με ένρινη φωνή του είπε :
-“Συνάδελφε έχει δίκιο ο Λάκης, αν δεν φύγουμε θα χυθεί αίμα.”
-“Πρέπει να κρατήσουμε τις Θερμοπύλες”, είπε ο Λέων και σκέφθηκε ότι έπρεπε να δέσει με πρόσθετους φιόγκους από τσέρκια τις σιδερένιες πόρτες της Στουρνάρη και της Τοσίτσα
-“Είσαι προβοκάτορας”, επανέλαβε ο Λάκης.
Ο Λέων εκνευρίσθηκε, οι φλέβες στο λαιμό του διογκώθηκαν, ένοιωσε κάτι σαν να τον τσίμπησε αλογόμυγα και ουρλιάζοντας «φύγε ρε πούστη μη σε σκοτώσω» πήρε στο κυνήγι τον Λάκη στην αυλή του κτιρίου των Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων, αλλά ο Λάκης ήταν ταχύτατος και άρχισε να κάνει κύκλους γύρω από τις μπασκέτες. Σύντομα, ο Λέων αντιλήφθηκε το γελοίον του πράγματος και παράτησε το κυνηγητό.
[…]
http://www.poiein.gr/2010/11/17/aouossooio-oeeyeeciio-16-12-iiyianc/
Κοιτάξτε, εγώ πάντως, μετά απο αυτή τη βιβλιοκριτική αισθάνομαι υποχρεωμένος να διαβάσω κ το βιβλίο!!
Συμφωνώ με την παρατήρηση σας για τα "δάνεια" αλλά υπάρχουν ορισμένοι λογοτέχνες που είναι τόσο μάστορες που δείχνουν με τον τρόπο τους ότι δανείζονται από συγκεκριμένους συγγραφείς χωρίς να τους κλέβουν. Τότε έχουμε ένα tribute κ όχι κλοπη.
Πού πληροφορηθήκατε τα των συζητήσεων στα φόρουμ των Χρυσαυγιτών;