Σάββατο, Νοεμβρίου 25, 2006
posted by Librofilo at Σάββατο, Νοεμβρίου 25, 2006 | Permalink
Ένας αδιάφορος Σοκολατοποιός
Ανάμικτα συναισθήματα διακατέχουν τον αναγνώστη του μυθιστορήματος "Ο Σοκολατοποιός" (62) του Ολλανδού συγγραφέα Φ.Σογκτ,το οποίο έχει μιά αξιοπρόσεκτη επιτυχία στην χώρα μας (ήδη έχει πραγματοποιήσει αρκετές εκδόσεις), προφανώς εκμεταλλευόμενο το ενδιαφέρον που υπάρχει γιά την "λογοτεχνία της γαστριμαργίας".

Το story είναι απλό και ενδιαφέρον.Ο Γιόπ Ντάαλντερ αναγκάζεται να κλείσει το μικρό του μαγαζάκι στο Τορόντο του Καναδά,το οποίο έχει γίνει διάσημο σε μιά πόλη χωρίς ιδιαίτερη γαστρονομική κουλτούρα, όταν ανοίγει δίπλα του ένα θηριώδες supermarket το οποίο διαθέτει τμήμα ντελικατέσεν στο οποίο κατασκευάζονται πολύ μοντέρνου στυλ σοκολάτες . Με ένα flash-back (το οποίο καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου), παρακολουθούμε την ζωή του Ντάαλντερ από τα παιδικά του χρόνια μέχρι το κλείσιμο του μαγαζιού του.Ο ήρωας γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μιά "καλλιτεχνική" οικογένεια , όπου το φαγητό λειτουργούσε ως "αναγκαίο κακό". Ζει μιά ουδέτερη και αποξενωμένη ζωή είτε ως παιδί είτε ως έφηβος , μην έχοντας κανένα ταλέντο στην μουσική (όπως όλα τα μέλη της οικογένειας που ζουν μόνο και μόνο γι'αυτό). Κάποια τυχαία γεγονότα τον οδηγούν να ανακαλύψει την ηδονή των γεύσεων και διαπιστώνει ότι έχει μιά ιδιαίτερη ικανότητα στην μαγειρική. Σε μιά εκδρομή με το πανεπιστήμιο στην Γαλλία συναντά έναν ιδιόμορφο σοκολατοποιό ο οποίος τον σαγηνεύει τόσο πολύ ώστε τα παρατάει όλα και πηγαίνει να μαθητεύσει κοντά του (μάλλον το γοητευτικότερο μέρος του βιβλίου). Αυτή θα είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής του, η οποία αποκτά επιτέλους ένα νόημα όταν ερωτεύεται μιά πανέμορφη κοπέλλα (ενδιαφέρων ο χαρακτήρας της Έμμας). Η τυχαία εγκυμοσύνη τούς αναγκάζει να γυρίσουν στην Ολλανδία όπου ο Γιόπ μάταια προσπαθεί να παρακάμψει τα γρανάζια της γραφειοκρατίας και να ανοίξει την δικιά του chocolaterie . Τελικά θα πραγματοποιήσει το όνειρό του μεταναστεύοντας στον Καναδά - μιά χώρα melting pot διαφόρων πολιτισμών, ανεκτική και τελείως "παρθένα" στον χώρο της παραγωγής και κατανάλωσης ποιοτικής σοκολάτας. Η καρριέρα του Γιόπ απογειώνεται και ζει πραγματικά ευτυχισμένες στιγμές ώσπου οι καταστάσεις τον ξεπερνάνε .

Διαβάζοντας το μυθιστόρημα τού Schogt πολλές φορές μου δημιουργείτο η απορία , γιατί με άφηνε τόσο αδιάφορο (άσχετα που από έναν ιδιάζοντα μαζοχισμό ,το διάβασα μέχρι το ιδιαίτερα προβλέψιμο τέλος).
Είναι ο ήρωας που είναι ψυχρός,ανέραστος,δύστροπος,παράξενος? Ο Ντάαλντερ σου δημιουργεί την αίσθηση "μιά κρύο,μιά ζέστη", κάποιες στιγμές συμπάσχεις με τις πικρίες του και τις απογοητεύσεις του , άλλες φορές σου έρχεται να παρατήσεις το βιβλίο αγανακτισμένος με τις μαλακίες του .
Είναι η γραφή του συγγραφέα που είναι άχρωμη και ιδιαίτερα πεζή , λειτουργώντας ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη της ιστορίας ? Οι ιστορίες που έχουν βασικό πρωταγωνιστή ένα τόσο γοητευτικό (και αισθησιακό) υλικό όπως η σοκολάτα , συνήθως σου αφήνουν μιά ιδιαίτερα γλυκειά αίσθηση (άσε που σε λιγώνουν απίστευτα,σε βαθμό στερητικού συνδρόμου). Στο βιβλίο αυτό , η αίσθηση είναι μάλλον bitter όπως οι σοκολάτες που προτιμάει ο ήρωας , ο οποίος δεν πείθει τον αναγνώστη ούτε γιά το πάθος του, ούτε γιά τις ικανότητές του σε σημείο που να αναρωτιέσαι μήπως τελικά τα προϊόντα του σουπερμάρκετ ήταν όντως καλύτερα και το "νόημα" που ήθελε να περάσει ο συγγραφέας λειτούργησε τελείως αντίστροφα με τις προθέσεις του .
 



14 Comments:


At 25/11/06 20:44, Blogger spiretos72

Χμ... σαν να μου φαίνεται πως αυτή είναι η πιο αρνητική κριτική που έχω διαβάσει από εσάς. Σαν πολύ ψηλά (62) δεν του βάλατε?

 

At 25/11/06 21:48, Blogger Librofilo

@spiretos72>Μμμ έχω και πιό αρνητικές νομίζω,Μίγγας "Στα ψέμματα παίζαμε" σίγουρα.Έχετε διαπιστώσει μάλλον ότι είμαι επιεικής άνθρωπος,οπότε δεν βάζω εύκολα κακό βαθμό.

 

At 26/11/06 22:34, Blogger Αθήναιος

Ωραία! Με γλυτώσατε απο την ανάγνωση αυτού του βιβλίου που το έχω αγοράσει βέβαια. Όλο και κάπου θα το δωρίσω τα Χριστούγεννα.

 

At 27/11/06 10:38, Blogger Librofilo

@Αθήναιος>Κι'εγώ σκεφτόμουν εσάς.Θα κάνατε θαύματα με τέτοιο υλικό στα χέρια σας..Πάντως αξίζει να του ρίξετε μιά ματιά,μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα κακοδιαχείρισης υλικού.

 

At 27/11/06 12:29, Anonymous Ανώνυμος

μα έχουμε χάσει το συγχρονισμό μας με τα αναγνώσματα και δεν μπορώ να σχολιάσω αφού δεν το έχω διαβάσει και δεν θα το διαβάσω, αφού διάγω βίον διαίτης. Μακριά από μένα οι σοκολάτες...

 

At 27/11/06 14:26, Blogger Librofilo

@nuwanda>Δεν έχεις δίκιο,οι Ολλανδοί έχουν τον Χ.Μούλις ο οποίος είναι έξοχος.

 

At 28/11/06 02:46, Anonymous Ανώνυμος

Ο αδιάφορος σοκολατοποιός... Ο βαρετός σοκολατοποιός... Ο γκαντέμης σοκολατοποιός... Ο σοκολατοποιός που δεν έγινε ποτέ καλός businessman... Ο σοκολατοποιός που "λιθοβολήθηκε" με σοκολατάκια από αγανακτισμένους πελάτες/αναγνώστες ( Δε θα πεθάνουμε ποτέ κ-----α σοκολατοποιέ !!) ... Ουφ...

Μήπως τότε να πιπιλίσουμε καλύτερα μία πλάκα λαχταριστή σοκολάτα ?

"Το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής σου...", "η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή ( είδες οι ενδορφίνες ? )... ". "Σαν σοκολάτα σε ζεστό νερό", ηδονικό. Η βιτρίνα του μαγαζιού στο "Chocolat" , η υστερική έφοδος του πουριτανού δήμαρχου στα σοκολατοειδή της προς το τέλος της ταινίας και η κατανάλωση τους μέχρι λιποθυμίας. Οι σοκολατοκαταρράχτες του Willy Wonka στο "Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας". " Life is a box of chocolate ..." και ο Forrest στο παγκάκι του.

Σκουπίζω τα χείλη μου μετά το τελευταίο giandujotto. Πάλι πασαλείφτηκα !

Κε Librofilo εύχομαι να ακολουθήσουν καλύτερα αναγνώσματα για τα γούστα σας διότι άσχημο πράγμα ο μαζοχισμός.Και ο εθισμός!

 

At 28/11/06 10:14, Blogger Librofilo

@aura voluptas>Τώρα πέστε μου πως μπορώ να κρατηθώ μετά από τέτοιο σχόλιο και να μη χυμήξω στις σοκολάτες...Μου θυμίσατε και τον Τσάρλυ και το εργοστάσιο σοκολάτας...Ευχαριστώ διά τας ευχάς,και σας διαβεβαιώ ότι εδώ και 3 ημέρες διαβάζω ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα το οποίο θα αποτελέσει με το οποίο θα ασχοληθώ στο επόμενό μου ποστ (την Παρασκευή μάλλον).

 

At 29/11/06 11:57, Anonymous Ανώνυμος

αυτό με τους Ολλανδούς δεν έχω καταλάβει...

 

At 29/11/06 17:01, Anonymous Ανώνυμος

Σταυρουλα, εννοουσα οτι προσωπικα εχω πολυ κακη αποψη για τους Ολλανδους που γνωριζω. Φυσικα δεν μπορεις να γενικευεις κλπ κλπ, αλλα εχω πολλα και καλα προσωπικα παραδειγματα που μου λενε οτι οι Ο. ειναι ανθρωποι στεγνοι και ρηχοι, χωρις φαντασια, σωβινιστες, αποικιοκρατες, κλπ κλπ

 

At 29/11/06 18:23, Anonymous Ανώνυμος

χμ, στο πρώτο μυθιστορηματάκι μου περιέγραφα ένα ζευγάρι Ολλανδών ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας. Ναι έτσι είναι δεν μπορούμε να γενικεύουμε ούτε για το καλό ούτε για το κακό.

 

At 29/11/06 18:24, Anonymous Ανώνυμος

Αγαπητέ Αθήναιε, πολύ ωραίο το μονόγραμμά σας, σας αντιπροσωπεύει απόλυτα. Τώρα το είδα

 

At 1/12/06 17:05, Blogger Χαρυβδιςς

Ο σοκολατοποιος μου ξόδεψε μιση ώρα ,χρόνο μεγαλο αν υπολογίσουμε οτι ηταν σε μια παραλια χαμενη στο Αιγαιο..για να τον εκδικηθώ τον άφησα εκεί...να μάθει...

 

At 1/12/06 20:50, Blogger Librofilo

@χάρυβδιςς>Και πολύ καλά του κάνατε,αφήστε που άθελα σας συμμετείχατε σε ένα πολύ ρομαντικό book-crossing.

 

Δημοσίευση σχολίου

~ back home