Δευτέρα, Οκτωβρίου 16, 2006
posted by Librofilo at Δευτέρα, Οκτωβρίου 16, 2006 |
PermalinkΤα ΦΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ,ΤΟ ΚΙΣΜΕΤ και το πορτοκαλί σακάκι του Άρη
Σ'αυτό το ποστ ήθελα να γράψω γιά τα 2 βιβλία που διάβασα το τριήμερο που μας πέρασε αλλά το μυαλό μου είναι κολλημένο από χθες το βράδυ σ'αυτό το υπέροχο,παρεξηγημένο αγόρι της πολιτικής,τον Άρη Σπηλιωτόπουλο και το πορτοκαλοκαφετί σακάκι του (ο Κ.Τζούμας στην πρωινή του εκπομπή το αποκάλεσε χρώματος "τζιτζιφό").Έχοντας μόλις τελειώσει το συγκλονιστικό ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ (θα αναφερθώ παρακάτω) και φτιάχνοντας μιά μεγάλη κούπα καφέ,είχα καθήσει να δω τα (ο θεός να τα κάνει)αποτελέσματα των εκλογών,γέμισε την οθόνη μου αυτή η αριστουργηματική χρωματικά, σύνθεση του πορτοκαλί σακακιού συνδιασμένου με απαστράπτουσα πορτοκαλοκόκκινη γραβάτα.Ανακράζοντας Beat,beat,beatitude and love and glory θυμήθηκα και την άλλη χρωματική υπέρβαση αυτού του Άδωνι της πολιτικής σκηνής με το περίφημο λιλά σακάκι που φορούσε στην ταβέρνα Ο ΒΑΣΙΛΗΣ τρώγοντας κοψίδια με τον πρωθυπουργό και σκέφτηκα ότι το απόλυτο soundtrack γι'αυτόν τον ζεν πρεμιέ της πολιτικής,είναι το Σ'ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΘΕΟ με την αρρενωπή φωνή του Γ.Μαζωνάκη.Μην αντέχοντας άλλο σοκ και έχοντας κλείσει ως ψηφοφόρος την βραδυά μου είδα το καταπληκτικό ΜΠΟΜΠ Ο ΠΑΙΚΤΗΣ του J.P.Melville στην ΕΤ1,που ευτυχώς είναι ασπρόμαυρο (γιατί κινδύνευα να πάθω αχρωματοψία από τα χρώματα του Άρη).
Άντε να μιλήσεις γιά βιβλία τώρα...Λοιπόν,τα παίρνω με σειρά ανάγνωσης.
Το ΚΙΣΜΕΤ του Γιακόμπ Αρζούνι (70) είναι μιά πολύ ενδιαφέρουσα αστυνομική νουβέλα γραμμένη από έναν Τουρκικής καταγωγής Γερμανό συγγραφέα.Ο Αρζούνι περιγράφει ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ συμμοριών στην Φραγκφούρτη.Χρησιμοποιεί ως ήρωα έναν ΤουρκοΓερμανό ιδιωτικό αστυνομικό,ο οποίος είναι ο μόνιμος πρωταγωνιστής των ιστοριών του.Ο συγγραφέας έχοντας βιώσει τα προβλήματα των μεταναστών και τις συνθήκες διαβίωσης τους στην Γερμανική κοινωνία (αφού και ο ίδιος είναι παιδί μεταναστών),θίγει τα προβλήματα αφομοίωσης των Βαλκάνιων (κυρίως) μέσα στην Γερμανική πραγματικότητα.Οι εικόνες της Φραγκφούρτης και του Όφενμπαχ μέσα από τα μάτια του "ξένου" μέσα στην ίδια του την πόλη ντέτεκτιβ είναι πολύ χαρακτηριστικές ,και είναι αυτές που κυριαρχούν σε μία μάλλον μέτρια αστυνομική πλοκή με πολλή-πολλή βία.Πολύ περίεργη η μετάφραση του βιβλίου,αναρωτιέμαι εάν ο μεταφραστής έβαλε ή έβγαλε κομμάτια κατά το δοκούν,διότι μου έκανε εντύπωση που στο βιβλίο υπάρχουν όλων των λογιών οι Βαλκανικές συμμορίες (Αλβανική,Κροατική,Σέρβικη) εκτός από καμμιά Ελληνική.Επίσης θα ήθελα πραγματικά να ξέρω,πως ήταν η original Γερμανική έκφραση που ο μεταφραστής απέδωσε ως <Εν τω μεταξύ η Λεϊλα συνέχιζε την παράσταση του έργου Δεν-Μας-Χέζεις-Βρε-Νταλα...>!!!!
Το βιβλίο ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ (80) του Θανάση Σκρουμπέλου ήταν μιά πραγματική έκπληξη .Είχα ακούσει γιά αυτό το βιβλιαράκι (διαβάζεται σε 1-2 ώρες),αλλά δεν περίμενα ότι η ανάγνωση του θα ήταν "μιά γροθιά στο στομάχι" (κοινότυπη έκφραση,αλλά δεν βρίσκω άλλη να περιγράψει το σοκ).
Ο συγγραφέας "παίζει" στον τίτλο με το ιερό των Ερινύων (των οποίων-ως γνωστόν-τα κεφάλια ήταν τυλιγμένα με φίδια) που υπήρχε στον Κολωνό, και εκεί ήρθε ο Οιδίπους να συναντήσει τον θάνατο που επιζητούσε.Η ιστορία του Οιδίποδα-σε δεύτερο πλάνο,είναι πολύ έντονη στο βιβλίο με πολλές παραλλαγές.Μεγάλος πρωταγωνιστής βέβαια είναι η μετεμφυλιακή Ελλάδα και οι δυτικές συνοικίες.
"Στα πλάγια των δρόμων,στήθηκαν πολυκατοικίες,συγκροτήματα,κρύψαν τον ήλιο,πάγωσε η γειτονιά και πίσω από τις καπλαμαδένιες πόρτες καταχωνιάστηκαν μιλιούνια.Άφησαν τον τόπο τους κι΄ήρθαν,πιάσαν τα περάσματα,μας εκτόπισαν,τι να κάνουν.Ορεσίβιοι αρχιτέκτονες κατάπιαν τις αλάνες και τις αυλές,στριμωχτήκαμε.Ο λόφος κινδυνεύει,κάποιος μελετητής,από που να κατάγεται?Θέλει να τσιμεντάρει τα βραχάκια του,να στήσει ζαρντινιέρες με τουλίπες,τυρέμπορας ο πατέρας του,στην Ολλανδία θα τον σπούδασε,εκεί φύονται οι τουλίπες.
Σταματήστε ρε,μην τον γαμάτε έτσι αυτόν τον τόπο,έχει ιστορία."
Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι λούμπεν,περιθωριακοί,ανυπόταχτοι.Ναρκωτικά,αλητεία μέσα στις μικρές ιστοριούλες της νουβέλας με νεορεαλιστικό Παζολινικό φόντο-μη ξεχνιόμαστε ο συγγραφέας είναι γνωστός σεναριογράφος.Η γραφή του Σκρουμπέλου γυμνή και ελκυστική,τρυφερή και βίαιη,ελκυστική και απωθητική σε μεταφέρει σε μιά Αθήνα που ζήσαμε,που ζούμε.
Κορυφαία στιγμή της Ελληνικής λογοτεχνίας αυτό το βιβλιαράκι το μικρό,το μέγα...
Κατόπιν ήρθε το πορτοκαλί σακάκι,ο Ψωμιάδης,η Αράπογλου,η Φώφη και τα υπόλοιπα πτηνά...
Αγαπητέ, όσον αφορά τον Αρζούνι, που τον είδα από κοντά σ' εκείνη την εκδήλωση που την επόμενη μέρα είδα από κοντά και το Μαμαλούκ, μου έκαναν εντύπωση οι λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής που περιγράφει...Όσο για Έλληνα, κάπου πρέπει να είχε, εκτός και το μπερδεύω με άλλο. Μήπως είχατε δει εκείνη την τουρκο-γερμανική ταινία Μαζί ποτέ, πριν 2 χρόνια νομίζω; Εκπληκτική. Να τη δείτε οπωσδήποτε
πάει χάλασε κι αυτό το ποστ
σακάκια, κοψίδια (πότε θα πάμε;) φώφη, εκλογές...
τα βιβλία δεν τα ε΄χω διαβάσει αλλά εμπιστεύομαι την κρίση του καθηγητή μου (ωχ αυτό μου ξέφυγε)
σταυρούλα η ταινία που αναφέρεις είναι πολύ καλή, συμφωνώ
αυτο το μπλογκ ήθελα να πω
Φίλτατοι,η ταινία είναι καταπληκτική και ταιριάζει με αυτά που περιγράφει ο Αρζούνι στο βιβλίο του.Έλληνα στο βιβλίο δεν είχε,εκτός και αν λογοκρίθηκε από τον μεταφραστή.
Παραλήρημα ήταν η αρχή,μη δίνετε πολλή σημασία..
Μια διόρθωση προς τον καθηγητή, αν μου επιτρέπει: "κοινότοπη" και όχι "κοινότυπη"... ;)))))
Δεν με χώνευε, είναι η αλήθεια, μι φιλόλογος στο Λύκειο, γιατί τη διόρθωνα...
Σταυρούλα,και βέβαια έχεις δίκιο και παρακαλώ να με διορθώνεις όποτε θέλεις.Αυτό δείχνει ότι διαβάζεις με προσοχή αυτά που γράφω (είδες το παίρνω από την θετική του πλευρά).
Χαίρομαι που ανακαλύφθηκε το βιβλίο του Σκρουμπέλου. Νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα της πρόσφατης σοδειάς. Όσο για τον εκλογικό οίστρο το καταδιασκέδασα. Εύγε!
και νόμιζα ότι μόνο τα δικά μου μάτια κάνανε "αστράκια" μ' αυτό το χρώμα σακακιού...Και εγώ, λιβροφίλε, είχα την TV ως φόντο-επιφάνεια εργασίας- και διάβαζα ένα τεράστιο μυθιστόρημα που δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο, όπως μου δείχνουν οι πρώτες 100 σελίδες του, αλλά ήταν καλύτερο σαφέστατα από τις Εκλογές
@Λεία Βιτάλη>Ευχαριστώ γιά τα καλά σας λόγια.Το βιβλίο του Σκρουμπέλου απ'ότι ξέρω δεν είναι καινούριο,δυστυχώς αγνοώ την χρονολογία της πρώτης έκδοσης.Συμφωνώ μαζί σας,είναι εξαιρετικό.
Σταυρούλα ποιό είναι το "τεράστιο μυθιστόρημα"που διαβάζεις?
Η πρώτη έκδοση πρέπει να έχει γίνει το '90.
Άντε, να περάσει και ο Νοέμβρης, να πιάσουμε Δεκέμβρη για να πάψω κι εγώ να διαβάζω όλα αυτά τα απίστευτα βαρετά που διαβάζω, και να ξαναπιάσω τα βιβλιαράκια μου που στοιβάζονται ολούθε...
Και, ναι, για κοψίδια πότε θα πάμε? Υπόσχομαι να μην αφήσω το Μαμαλούκα να φορέσει τζιτζιφί σακάκι!
Πάλι, αγαπητέ Librofile, θα με βάλεις να αρχίσω το ψάξιμο στα βιβλιοπωλεία για τον Σκρουμπέλο που δεν έχω διαβάσει. Χαλάλι όμως, αν είναι όπως τα λες.
@comp.doll>Θα τα φάμε τα κοψίδια,θα ενημερωθείτε συντόμως.
@anagnostria>Νομίζω ότι θα σας αρέσει.
doll συχνάζετε στις Τζιτζιφιές;
Άλλοι φοράνε σακάκια!
αυτός ήταν ο καλός σας λόγος;
Το χρώμα "τζιτζιφό" το ανέφερε ο Κωνσταντίνος Τζούμας στην χθεσινή εκπομπή του στον ΕΝ ΛΕΥΚΩ.Από εκεί το άκουσα και το έγραψα.Εκείνος είπε ότι είναι ένας καρπός που όταν τον ανοίξεις να τον φάς έχει μέσα κάτι σαν γλάσο.Δεν κατάλαβα περισσότερα γιατί οδηγούσα.Μπορεί να το έβγαλε από το μυαλό του διότι κάνει κάτι τέτοια κατά καιρούς.Εάν κάποιος/α γνωρίζει περισσότερα μπορεί να μας κατατοπίσει.Επίσης εάν δεν έχει θαυμάσει το σακάκι μάλλον ο Θέμος στην σημερινή του εκπομπή θα το δείξει-και σίγουρα τα 2.13 του Φασούλα να αγκαλιάζουν το 1.60 του Σημίτη (άλλη κορυφαία σκηνή της βραδιάς).Δημήτρη (που πολύ διαπλέκεσαι όπως διαβάζω σε άλλα ποστς-και πρέπει να απολογηθείς),μη παρεξηγείς την comp.doll από την πολλή αγάπη και εκτίμηση που σου έχει τα λέει αυτά.Εάν θέλετε φοράω εγώ "τζιτζιφό" σκουφάκι-δεν με χαλάει καθόλου.
οι τζιτζιφιές είναι δέντρα εξού και η ονομασία της περιοχής. Τα τζίζιφα είναι οι καρποί τους. Μη με ρωτήσετε ποια είναι, "χαρτοπόντικας" ούσα στα "Οπωροφόρα της Αθήνας" το διάβασα...
limprofilo amico mio ciao
γεια και στη Σταυρούλα.
όσο για το αν διαπλέκομαι δεν θέλω να κάνω κανένα σχόλιο. η κατάσταση στα μπογκ έχει ξεφύγει τελείως.
στα μπλογκ γαμώ τη καταδίκη μου
...νομιζω ο Μαμαλουκας (γεια σου Δημητρη!) ειναι ο πρωτος δια-blog-όμενος συγγραφεας...
@scalidi>Σ'ευχαριστώ,αυτό είναι λοιπόν.Φαίνεται είναι χρώματος πορτοκαλί.
@mamaloukas>Στο ποστ του Reader αναφερόμην αγαπητέ.Σε είδα σε περίοπτη θέση (γιά καλό το λέω).
Ωχ, τα πήρε πάλι ο διαblogομενος. Το πλέξιμο πιάνεται στη διαπλοκή;Ουφ, ούτε αυτό δεν ξέρω να κάνω, να πλέκω, αλλά κεντάω απταίστως. Πιάνω το εργόχειρο τώρα
λιμπρόφιλο
το ξέρω βρε φίλε. εκεί (αλλά και γενικά) εννοώ κι εγώ πως έχει ξεφύγει εντελώς η κατάσταση.
νουβάντα γεια σου κι εσένα
τιμή μου
πάντα στα μπλογκ
πάντα διαπλεκόμενος!
και όχι Σταυρούλα δεν τα πήρα!
Διάβαζα γοητευμένος το ποστ ( άπαιχτη εισαγωγική και καθ'όλα σύμφωνη με τα υπόλοιπα) και διασκέδαζα με τα σχόλια μέχρι που είδα ότι δεν ξέρετε το τζίτζιφο!!!
Αποκλείεται να μην ξέρετε τα τζίτζιφα.
Αγαπητέ Αθήναιε, διαφωτίστε μας, σας παρακαλώ. Μήπως είναι τα μούσμουλα;
@Αθήναιε>Συντετριμμένος ομολογώ την άγνοιά μου αγαπητέ.Φαίνεται ότι εσύ θα λύσεις το μυστήριο.Τζίτζιφα τελικά είναι?Έχω μεγάλη περιέργεια να μάθω πως είναι.Μούσμουλα που λέει και η Σταυρούλα?Οι Τζιτζιφιές απο εκεί πήραν το όνομά τους?
Καλέ θα σας αρπάξω όλους με τον πλάστη που δεν ξέρετε τα τζίτζιφα!!!
Εγώ με τζίτζιφα μεγάλωσα,εξωτικός τύπος,δεν το συζητώ!Απαραιτήτως στο τραπέζι τα αγαπητά αυτά φρουτοειδή.
Το τζιτζιφό χρωματάκι πως κι έχει διαφύγει της Κας Μοιραράκη(τη χαρίζω φίλες και φίλοι αυτήν την καταπληκτική μπουχάρα με τους τζιτζιφό ρόμβους!!)?(Το τζιτζιφιόγκος προφανώς δεν έχει καμία σχέση ε?Ξεφύγαμε που ξεφύγαμε,είπα να το αποτελειώσω.)
Πάω να ψάξω για τον Κο Σκρουμπέλο...
Kαλημέρα αγαπητέ Librofilo και λοιπή παρέα...
Χαίρομαι που σας άρεσε ο Σκρούμπελος και άρεσε και σε άλλους σχολιαστές. Καιρός είναι να ακουστεί το όνομα αυτού του ανθρώπου γιατί αξίζει πολύ. Για τα υπόλοιπα δε λέω κουβέντα από άγνοια. Θα προσπαθήσω να τα μάθω εν καιρώ...
@ladychill>Καλημέρα αγαπητή,παρέλειψα να πω ότι εσείς σε ποστ σας είχατε πρωτοαναφέρει το βιβλίο του Σκρούμπελου.Εάν έστω και ένας που κάνει μιά βόλτα από τα blogs,ενδιαφερθεί να το διαβάσει θα είναι κέρδος γιά την λογοτεχνία.
Περί τζίτζιφων ο λόγος, τι ανακάλυψα στο ίντερνετ: κινέζικοι χουρμάδες λέει, πιάσ' τ' αυγό και κούρευτο, δηλαδή. Θα μας πει ο Αθήναιος επιτέλους;
"Τζίντζολες ή τζίτζιφα: Μικρά γευστικά φρούτα με έντονο κόκκινο χρώμα και κουκούτσι. Τρώγονται φρέσκα, αποξηραμένα, βρασμένα ή ψημένα στο φούρνο και ακόμα μπορούν να διατηρηθούν σε γυάλες μέχρι ένα χρόνο." Καταλάβατε εσείς τίποτα; Ακόμα προσπαθώ εγώ, μόνο υποψιάζομαι ποια είναι...
Η κατάσταση βλέπω πως χειροτερεύει στο μέτωπο του τζιτζιφου. Θα γράψω κάτι στο μπλογκ μου αλλά στο μεταξύ θα επιβάλλω ποινές!!!
Ο Λιμπροφίλο θα κάνει παρουσίαση του βιβλίου της Μεϊμαρίδη, "Συνταγές για Μάγισσες και άλλες τέτοιες παπάρες" και για τη Σταυρούλα θα σκεφτώ κάποια ανάλογη τιμωρία, κάτι σε Εύα Ομηρόλη βλέπω...
Ο κερκυραίος διευθυντής μού επιβεβαίωσε ότι είναι τα μούσμουλα...Θα τιμωρηθώ αδίκως μου φαίνεται...
...πω πω, κι αλλος blog-o-αστυνόμος! :)
@Αθήναιε>Την δέχομαι την τιμωρία εάν μου/μας μαγειρέψετε κάτι που πάει με τα τζίτζιφα.Ας πούμε χοιρινό με τζίτζιφα ή κάτι παρόμοιο.Θα στείλω την γραμματέα μου να αγοράσει το βιβλίο που λέτε πάραυτα(άσε που μπορεί να το έχει κιόλας).
Αυτό το σ/κ θα λείπω. Μην κανονίσετε τπτ, θα σφαγούμε, σας το λέω!
(εκτός αν το κανονίσετε για Επίδαυρο!)
@composition doll>Πάει γιά την επόμενη εβδομάδα γιατί ο Μαμαλούκας μας προέκυψε ελαιοπαραγωγός και πάει να μαζέψει τις Λευκαδίτικες ελιές του.
Περάστε από Αθήναιο, μας κατατοπίζει πλήρως για τα τζίτζιφα τα άτιμα...Θα πάω να τα βρω να φάω για να ξεχάσω τον πόνο μου, τζούφιες οι εικασίες μου για τα τζίτζιφα...
Αγαπητέ Librofilo/e,
Υπάρχει και ένα άλλο συμπαθητικό βιβλιαράκι, "Έγλημα στον Βόσπορο" μιας τουρκογερμανίδας (δεν το εχω δίπλα μου για να σας δώσω το όνομα της), με αστυνομική πλοκή. Το ενδιαφέρον εδώ είναι το κοινωνιολογικό σχόλιο, δηλ. το πώς μια αστή διανοούμενη, η ηρωίδα, ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου που ειδικεύεται στο roman policier, βλέπει την τουρκική κοινωνία και προσεγγίζει τις αντιθέσεις της.
Δε χρειαζόταν η αναφορά. Δεν κάνουμε αγώνα πρωτιάς εδώ. Το καλό πρέπει να έχει μερίδα στον καθένα. :-))
καλά βρε librofile επειδή σου αρνήθηκα τον ντενεκέ με το λάδι με ξεμπροστιάζεις έτσι;
έχω πίεση 16,5 με 8 είναι πολύ;
(μη με αναστατώνετε παρακαλώ)
@flo>Μάλλον εννοείτε το "Ξενοδοχείο ΒΟΣΠΟΡΟΣ" της Aykol.Δεν το έχω διαβάσει,έχω ακούσει καλά λόγια κυρίως γιά την ατμόσφαιρα της Πόλης όπως την περιγράφει η συγγραφέας.Ευχαριστώ γιά την επίσκεψη.
@mamaloukas>Μια χαρά είναι η πίεση σου,που να μάθεις την δικιά μου.Τώρα θα σε χτυπήσει ο αέρας του Ιονίου,και θα γυρίσεις ανανεωμένος,περισσότερα στο ποστ σου...
Ξέχασα τις υποδείξεις μου σ' αυτό το ποστ -με όλο το θάρρος που μου έχετε δώσει κι εγώ το παίρνω- οι επιθετικοί προσδιορισμοί "γερμανικός", "ελληνικός" κλπ, γράφονται με μικρό γράμμα και όχι κεφαλαίο και επίσης με μικρό όταν λέμε "γερμανός συγγραφέας", "ιταλός μάγειρας" κλπ
Syggnomi gia tin parapoiisi, syxna pefto thyma ton syneirmon tis anagnosis
Γεια! Σε είδα να περνά κια από μένα και είπα να περάσω κι εγώ. Εκτάκτως στη δουλειά σήμερα...Περιμένω το επόμενο ποστ σου.
@scalidi>Αύριο αγαπητή,ευχαριστώ γιά το ενδιαφέρον.
Αρμενίζοντας απόψε έπεσε στο blogg σου στη συζήτηση για το βιβλίο του Θανάση Σκρούμπελου "Τα φίδια, το δείπνο, στον Κολωνό". Επειδή έχω ένα στα χέρια μου σημειώνω πως είναι έκδοση του 1981, από τις εκδόσεις ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ, κεντρική διάθεσή του, τότε, Σόλωνος 116.
NinaC
Αγαπητέ, όσον αφορά τον Αρζούνι, που τον είδα από κοντά σ' εκείνη την εκδήλωση που την επόμενη μέρα είδα από κοντά και το Μαμαλούκ, μου έκαναν εντύπωση οι λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής που περιγράφει...Όσο για Έλληνα, κάπου πρέπει να είχε, εκτός και το μπερδεύω με άλλο. Μήπως είχατε δει εκείνη την τουρκο-γερμανική ταινία Μαζί ποτέ, πριν 2 χρόνια νομίζω; Εκπληκτική. Να τη δείτε οπωσδήποτε