Το σκληρό αστυνομικό μυθιστόρημα του πολύ καλού νέου Βρετανού συγγραφέα David Peace, “1974” (Εκδ. Ίνδικτος, μετάφρ. Ν.Κουφάκη, σελ.437), αποτελεί το πρώτο μέρος μιάς τετραλογίας με τον χαρακτηριστικό τίτλο “The Red Riding Quartet” – τα υπόλοιπα βιβλία του κύκλου αυτού είναι τα 1977, 1980, 1983. Ο Peace στην τετραλογία του ασχολείται με την περίπτωση του “Στραγγαλιστή του Γιορκσάιρ” (Yorkshire ripper) και την διαφθορά στο αστυνομικό σώμα κατά την διάρκεια των ερευνών για την σύλληψή του, κινείται δηλαδή γύρω από πραγματικά στοιχεία δίνοντάς τους μυθιστορηματική υφή.

Στο 1974, ο συγγραφέας δεν ασχολείται άμεσα με τον “Στραγγαλιστή..“,όπως κάνει στα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, περισσότερο εισάγει τους χαρακτήρες και την εποχή. Το Γιορκσάιρ στον Αγγλικό βορρά, δείχνει να απέχει από το Λονδίνο πολύ περισσότερο από την πραγματική χιλιομετρική τους απόσταση. Ο χρόνος κυλάει αργά και βασανιστικά με τις συνήθειες των κατοίκων, το τσάι και το πόριτζ, τα αυγά με μπέικον και τα μεθύσια στις παμπ. Ο IRA είναι πιό ενεργός από ποτέ, οι κάτοικοι ασχολούνται περισσότερο με τα κατορθώματα του καμαριού της περιοχής, της ποδοσφαιρικής ομάδας της Λιντς Γιουνάιτεντ, το ράδιο παίζει τις επιτυχίες της εποχής, το Goodbye yellow brick road του Έλτον, τα τραγούδια των Bay City Rollers, ενώ οι μεγαλοεργολάβοι χτίζουν συνεχώς μεγαθήρια.

Ο νεαρός και φιλόδοξος ρεπόρτερ Εντ Ντάνφορντ έχει πρόσφατα προσληφθεί στην Ίβνιγκ Ποστ του Λιντς. Η απαγωγή και δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού (το οποίο βρέθηκε με φτερά κύκνου ραμμένα στην πλάτη του) τον σοκάρει και ασχολείται με την υπόθεση λίγο περισσότερο απ’όσο του επιτρέπει η εφημερίδα. Ψάχνοντας τα αρχεία βρίσκει ομοιότητες με τις απαγωγές και εξαφανίσεις και άλλων μικρών κοριτσιών που συνέβησαν μερικά χρόνια πριν στην ίδια περιφέρεια. Έρχεται σε σύγκρουση με τον επίσημο αστυνομικό συντάκτη της εφημερίδας τον Τζακ (γαμημένο)Γουάιτχεντ, ανακατεύει την αστυνομία, μπλέκει (άθελα του) παλαιότερους συντάκτες, χαλάει την σχέση του με την συνάδελφο και ερωμένη του.

Το “ταξίδι” του επαρχιακού αστυνομικού ρεπόρτερ είναι μιά “κάθοδος στην κόλαση”. Όταν βλέπει τις φωτογραφίες από την αυτοψία με το πτώμα του κοριτσιού, όταν βλέπει τις φωτογραφίες των εξαφανισμένων κοριτσιών από το παρελθόν τα “παίζει” τελείως. Σε συνδιασμό με τον πρόσφατο χαμό του πατέρα του και το συναισθηματικό κενό που νιώθει, διαπιστώνει ότι οδεύει με γοργά βήματα προς την σχιζοφρένεια αλλά επιμένει να λύσει το μυστήριο ερχόμενος σε σύγκρουση με τις αρχές και τους προϊσταμένους του.

Το μυθιστόρημα είναι μηδενιστικό, σκληρό και ακραίο. Η γλώσσα του Peace τσακίζει κόκκαλα, ενώ η φρίκη και οι σοκαριστικές σκηνές κυριαρχούν στις σελίδες του βιβλίου. Η γραφή του θυμίζει (πολύ έντονα) Ελρόυ με τις κοφτές φράσεις, τον αγχώδη και αποσπασματικό ρυθμό, τον κυνισμό,την (κουραστική) βωμολοχία και την βία. Υπάρχουν σκηνές στο βιβλίο που δεν μπορείς να τις ξεχάσεις ενώ το στυλ του, θα συναρπάσει τους λάτρεις του hard-boiled αστυνομικού μυθιστορήματος – δεν είναι για όλους, αλλά όσοι ξεπεράσουν το αρχικό σοκ δεν θα μπορούν να το αφήσουν από τα χέρια τους.

Υ.Γ.Το “Red riding quartet” μεταφέρθηκε από το Channel 4 σε μορφή κινηματογραφικής τριλογίας και απέσπασε εξαιρετικές κριτικές. Στην Αγγλία ήδη παίχθηκε στην τηλεόραση αλλά νομίζω ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη θα προβληθεί στους κινηματογράφους ή θα βγει κατευθείαν σε DVD.

Υ.Γ.2. Το blog θα "τιτιβίζει" καθημερινά, ανάλογα με τη διάθεση της ημέρας και το σχετικό ποστ, όπως βλέπετε ήδη στο δεξί μέρος της οθόνης.