Δευτέρα, Ιουλίου 20, 2015
posted by Librofilo at Δευτέρα, Ιουλίου 20, 2015 | Permalink
Σαμουράι στην Γλασκώβη
Το
«Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου» του Γκ.Γκ.Μάρκες συναντάει τον
«Σαμουράι» (ή «Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο») του Ζ.Π.Μελβίλ, στο εξαιρετικό
νουάρ αστυνομικό μυθιστόρημα του Σκωτσέζου συγγραφέα Malcolm
Mackay (Stornoway,1982), με τίτλο «Ο
αναγκαίος θάνατος του Λιούις Γουίντερ» («The
necessary death
of Lewis Winter»), (Εκδ. Πόλις, μετάφρ. Άλκ.Τριμπέρη, σελ.295), ένα
παράξενο και ιδιαίτερα υποβλητικό (αλλά και επιβλητικό) βιβλίο, που αποτελεί,
το πρώτο μέρος της μυθιστορηματικής «Τριλογίας της Γλασκώβης» του ιδίου.
Ο
Λιούις Γουίντερ, πρέπει να πεθάνει. Το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο. Είναι
ένας δευτεροκλασάτος κακοποιός, που πάντα βρισκόταν στην δεύτερη γραμμή, ποτέ
στην πρώτη. Κάνει εμπόριο ναρκωτικών (όχι μεγάλες ποσότητες, μη φανταστείς),
ξενυχτάει και πίνει με την πεταχτούλα και πολύ σέξι Ζάρα με την οποία
συμβιώνει, και φαίνεται να ετοιμάζει μια μεγάλη δουλειά. Αυτό έχει ενοχλήσει
σφόδρα τον «νονό» Πήτερ Τζέιμσον, ο οποίος θεωρεί ότι με την δολοφονία του
Γουίντερ θα δοθεί ένα μήνυμα από την «Οργάνωση» προς όποιον τολμήσει να
ξεμυτίσει και να κουνηθεί λίγο παραπάνω. Ο αρχιεκτελεστής της Οργάνωσης, Φρανκ ΜακΛίοντ,
υποβλήθηκε πρόσφατα σε επέμβαση ισχύου, είναι και εξηντάρης, οπότε κατόπιν
σύστασής του, επιστρατεύεται ένα νέο φυντάνι που έχει βγει στην πιάτσα με
εντυπωσιακά αποτελέσματα. Ο Κάλουμ ΜακΛίν, ανεξάρτητος killer
κάτω από 30 χρονών που ζει μόνος σε ένα διαμέρισμα της Γλασκώβης, δεν κάνει
παρέα με κανέναν και αρνείται να ενταχθεί σε κάποια οργάνωση, αναλαμβάνοντας
δουλειές «κατ’ αποκοπή», τις οποίες φέρνει εις πέρας με αξιοθαύμαστη ικανότητα.
Η συμφωνία κλείνει με συνοπτικές διαδικασίες και η αντίστροφη μέτρηση για το
τέλος του Λιούις Γουίντερ έχει αρχίσει.
«Ένα
νεύμα του κεφαλιού κλείνει τη συμφωνία. Χωρίς χειραψία, δεν είναι απαραίτητη.
Έτσι κι αλλιώς δεν βρίσκονται σε λέσχη ευγενών. Αυτή δεν είναι συμφωνία
ευγενών. Είναι δουλειά. Ο Κάλουμ συμφώνησε σε αυτό. Αν αποτύχει, τότε μάλλον θα
τιμωρηθεί. Δεν θα δολοφονηθεί. Αν σκοτώσεις κάποιον για την αποτυχία του, ποιος
άλλος θα θελήσει να δουλέψει για σένα; Παρ’ όλα αυτά τον κάνεις πέρα. Του
κάνεις τη ζωή δύσκολη. Ο Κάλουμ το ξέρει αυτό. Το έχει δει να συμβαίνει σε
άλλους. Έχει συμβεί σε ταλαντούχους ανθρώπους. Ως επί το πλείστον συμβαίνει σ’
αυτούς που έχουν μεγάλο στόμα, στους βλάκες που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν
τη δουλειά, αλλά δεν μπορούν. Είναι εύκολο να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Είναι
δύσκολο να σκοτώσεις έναν άνθρωπο καλά. Αυτοί που το κάνουν καλά το ξέρουν
αυτό. Αυτοί που το κάνουν λάθος το μαθαίνουν με τον άσχημο τρόπο. Ο άσχημος
τρόπος έχει συνέπειες. Ακόμη και οι ταλαντούχοι πρέπει να είναι προσεκτικοί με
αυτό το γεγονός.»
Ο
Κάλουμ ΜακΛίν είναι ο ήρωας του μυθιστορήματος. Ξέρει ότι θα τα καταφέρει στην
δουλειά που ανέλαβε, επίσης ξέρει ότι πίσω από αυτήν μπορεί να κρύβεται μια
μεγαλύτερη και πιο δεσμευτική συνεργασία και αυτό τον προβληματίζει αλλά δεν θα
τον εμποδίσει στο να αφοσιωθεί μέχρι κεραίας στο πρότζεκτ «Λιούις Γουίντερ». Ο
Κάλουμ είναι σιωπηλός και αινιγματικός, εσωστρεφής και μονήρης. Προετοιμάζει
την δουλειά με απόλυτη ακρίβεια. Εξονυχιστική παρακολούθηση του υποψήφιου
θύματος, επιλογή της ώρας και του τρόπου, κανένα συναίσθημα δεν επιτρέπεται,
καμία αμφιβολία ακόμα και την στιγμή που θα στέκεσαι απέναντι σ’ αυτόν που θα
σκοτώσεις. Καθαρίζεις τα ίχνη (αν έχεις αφήσει), προσέχεις όλες τις κινήσεις
σου ακόμα και τις πιο αδιάφορες, κάνεις τη δουλειά. Και μετά περιμένεις την ανταμοιβή
σου, δεν βιάζεσαι, δεν τηλεφωνείς, δεν κάνεις κάτι έξω από την καθημερινότητά
σου. Απλά περιμένεις…
«Είναι
μοναχική δουλειά. Αν θέλεις να την κάνεις καλά, τότε πρέπει να μάθεις να
δουλεύεις μόνος σου. Πρέπει να μάθεις να ζεις μόνος σου. Πρέπει να είσαι
μοναχικός άνθρωπος. Οι καλύτεροι εκτελεστές έτσι είναι, όλοι. Γίνεται
δυσκολότερο όσο μεγαλώνεις. Η ανάγκη να έχεις άλλους ανθρώπους γύρω σου. Η
ανάγκη να ανήκεις σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου.»
Απλό
και αποστασιοποιημένο ύφος, διαύγεια χαρακτήρων και μια ατμόσφαιρα αναμονής που
ενισχύεται με την εμμονή στη λεπτομέρεια και τις στακάτες μικρές προτάσεις,
χαρακτηρίζουν την πολύ ενδιαφέρουσα γραφή του Mackay.
Το ενδιαφέρον του συγγραφέα είναι στα πρόσωπα και στις κινήσεις τους, όχι στην
πόλη που είναι ένα αδιάφορο και ψυχρό σκηνικό που θα μπορούσε να ήταν
οπουδήποτε στη Σκωτία.
Οι
πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες του μυθιστορήματος, ο ψυχρός και ανέκφραστος
εκτελεστής Κάλουμ ΜακΛίν που διαβάζει Σόμερσετ Μωμ και παίζει βιντεοπαιχνίδια, η
μοιραία και παμπόνηρη Ζάρα, οι αστυνομικοί που εμπλέκονται στην ιστορία, άλλοι
διεφθαρμένοι, άλλοι με διάθεση να επιλύσουν μια υπόθεση που φαίνεται απλή αλλά
δεν είναι κυριαρχούν στην ιστορία.
Η
ένταση του βιβλίου, είναι υποβόσκουσα αλλά ιδιαίτερα υποβλητική. Η ατμόσφαιρα
του μυθιστορήματος εξάλλου είναι «όλα τα λεφτά», ενώ η δράση διεξάγεται συνήθως τη νύχτα και οι δρόμοι είναι άδειοι, η πόλη είναι έρημη, όλα ταιριάζουν σε σκηνικό
φόνου και μυστηρίου.
Ο
Mackay περιγράφει με συμπάθεια τους ήρωές του, η
γραφή του υιοθετεί έναν κινηματογραφικό τρόπο αφήγησης των γεγονότων ή των
συναισθημάτων, καθώς φαίνεται σαν να χρησιμοποιεί μια κάμερα με γενικά και
κοντινά πλάνα που εισέρχονται στην κάθε λεπτομέρεια των πράξεων αλλά και των
κινήσεων των ηρώων του.
Η
συνέχεια με τα υπόλοιπα μέρη της «Τριλογίας της Γλασκώβης» αναμένεται με μεγάλο
ενδιαφέρον.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου