Τετάρτη, Απριλίου 06, 2016
posted by Librofilo at Τετάρτη, Απριλίου 06, 2016 | Permalink
Οι ενοικιαστές
Ερωτική ιστορία αλλά και αστυνομικό μυστήριο συνδυάζονται δημιουργικά
στο θαυμάσιο και άκρως αισθησιακό, ογκώδες μυθιστόρημα της έξοχης Sarah Waters, με
τίτλο “ΟΙ ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΕΣ” (“The
Paying Guests”), (Εκδόσεις Λιβάνη, μετάφρ. Χρ.Σακελλαροπούλου,
σελ. 733), ένα χορταστικό και πολύ ζωντανό page-turner
βιβλίο, που παρασέρνει τον αναγνώστη σε ένα συναρπαστικό λογοτεχνικό
ταξίδι.
Η Γουότερς, τοποθετεί την δράση της ιστορίας της, στο 1922. Καθόλου
επιφανειακά, καθώς η ατμόσφαιρα της εποχής, είναι εκείνη που πρωταγωνιστεί στα
τεκταινόμενα. Το μεταπολεμικό Λονδίνο της εποχής, δεν είναι πια ίδιο με αυτό
που ήταν στις αρχές του αιώνα. Η Βρετανία έχει βγει από τον νικηφόρο πόλεμο
τραυματισμένη με τα “καλύτερα μυαλά” της να έχουν πέσει στα πεδία της μάχης και
στις λάσπες του Βελγίου και της Γαλλίας. Δεν υπάρχει οικογένεια χωρίς απώλειες
και το ίδιο ισχύει (πολύ έντονα) και στην έπαυλη των Ρέι, στο αριστοκρατικό
προάστιο του Νότιου Λονδίνου. Η Φράνσις Ρέι και η μητέρα της, έχουν μείνει
μόνες, μετά τον θάνατο των τριών αντρών της οικογένειας, των δύο γιών που
έπεσαν στο μέτωπο, και, του πατέρα της Φράνσις που πέθανε λίγο αργότερα. Τα
οικονομικά τους είναι σε άθλια κατάσταση, χρωστάνε παντού, η Φράνσις
περιποιείται το παρακμάζον αρχοντικό μόνη της, ενώ η μητέρα της βρίσκεται σε
μια καταθλιπτική κατάσταση αδυνατώντας να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα.
Η ενοικίαση του μεγαλύτερου μέρους του σπιτιού είναι αναγκαιότητα πλέον, αλλά
οι δύο γυναίκες δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς τις περίμενε, παρά μόνο
όταν αφίχθησαν οι Μπάρμπερ, το νεαρό νιόπαντρο (εντάξει, όχι ακριβώς, 3 χρόνια
παντρεμένοι ήδη ήταν) ζευγάρι των μικροαστών, όπου εκείνος, ο Λεν είναι
υπάλληλος σε ασφαλιστική εταιρία και εκείνη, η Λίλιαν (Λιλ), πληθωρική και
τσαχπίνα, περνάει τις μέρες της μέσα στο σπίτι, φροντίζοντας το μικρό
νοικοκυριό τους.
Η Φράνσις, η ηρωίδα του βιβλίου - καθώς η τριτοπρόσωπη αφήγηση της
Γουότερς παρακολουθεί εκείνη καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας - είναι λίγο
πριν τα 30 (σχεδόν γεροντοκόρη για την εποχή) και είναι μια όμορφη ομοφυλόφιλη
γυναίκα που προσπάθησε να κάνει την επανάστασή της, συμμετέχοντας στους αγώνες
για τα δικαιώματα των γυναικών όπως και σε ταραχές με την αστυνομία. Πλέον η
ζωή της έχει περιοριστεί εντός του σπιτιού προσπαθώντας να συμμαζέψει λίγο τα
οικονομικά και την καθαριότητα του τεράστιου σπιτιού. Γι'αυτό τον λόγο
είχε “αναγκαστεί εκ των συνθηκών” να
αφήσει την ερωτική της σχέση με την φίλη της Κριστίνα, υποχρεούμενη σε έναν
οικειοθελή εγκλεισμό στο σπίτι με την μητέρα της.
Το ζευγάρι των Μπάρμπερ θα αλλάξει την καθημερινότητα των δύο
γυναικών. Η άνεση του Λεν και η υπερχειλίζουσα σεξουαλικότητα της Λίλιαν, δεν
αργούν να φέρουν τα πάνω-κάτω μέσα στο σπίτι. Η Φράνσις έλκεται από την νεαρή
και ναζιάρα Λίλιαν, η οποία (προς μεγάλη έκπληξη της πρώτης ανταποκρίνεται) και
μια παθιασμένη ερωτική ιστορία θα ξεκινήσει, με στιγμές πάθους στα κλεφτά,
καθώς οι δύο γυναίκες πρέπει να φυλάγονται όχι μόνο από τον Λεν αλλά και από
την μητέρα της Φράνσις που κάτι αντιλαμβάνεται. Οι δύο ερωτευμένες γυναίκες
σχεδιάζουν το πως θα ζήσουν μαζί, πως θα ανατρέψουν τα στερεότυπα, πως θα
έρθουν σε σύγκρουση με το περιβάλλον τους, όμως ένας φόνος, μέσα στο ίδιο τους
το σπίτι, όπου εμπλέκονται ενεργά και οι δυο τους, θα αλλάξει τελείως την
κατάσταση και η ιστορία τους θα πάρει μια εντελώς διαφορετική τροπή.
Η Γουότερς περιγράφει εξαιρετικά και αποδίδει με εκπληκτικό τρόπο την
ατμόσφαιρα των αρχών της δεκαετίας του '20 με τις εμφανείς ανατροπές και τις
κοινωνικές ανακατατάξεις στην ζωή των Βρετανών που επέφερε ο μεγάλος πόλεμος.
Οι άνθρωποι πρέπει να προσαρμοστούν στις εξελίξεις. Οι παλιές μεγαλοαστικές
οικογένειες που σιγά-σιγά χάνουν έδαφος, η αριστοκρατία που εξαφανίζεται. Το
υπηρετικό προσωπικό που όλο και μειώνεται καθώς οι μισθοί στα εργοστάσια είναι
καλύτεροι, η μικροαστική τάξη των υπαλλήλων-χαρτογιακάδων που ανεβαίνει οικονομικά,
και διεκδικεί το μερίδιο της στην ζωή, η ανεργία και η φτώχεια που είναι
έντονες στην καθημερινή ζωή με τους βετεράνους του πολέμου να ζητιανεύουν για
ένα κομμάτι ψωμί, ενώ οι γυναίκες έχουν μπει δυναμικά στην επαγγελματική ζωή,
μορφώνονται όλο και περισσότερο, έχουν αποκτήσει φωνή. Η Φράνσις, είναι ένας
άνθρωπος της νέας εποχής, μια γυναίκα με ποιότητα και σθένος, με κοινωνικές
ευαισθησίες και προβληματισμούς που προσπαθεί να επιβιώσει με όλες τις συνθήκες
εναντίον της. Έχει παραμερίσει τα ερωτικά της "θέλω" για να
ισορροπήσει την οικογενειακή εστία και την μητέρα της που χρειάζεται κάποιον να
την περιποιείται. Η άφιξη και η γνωριμία με την Λίλιαν, ένα άτομο τόσο
διαφορετικό από εκείνην, μια γυναίκα που έχει μάθει να χρησιμοποιεί την
εμφάνισή της για να ελκύει, θα της δώσει χρώμα στη ζωή της, θα την ερωτευτεί με
πάθος.
Το μυθιστόρημα είναι ουσιαστικά χωρισμένο σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος
παρακολουθούμε τη ζωή στο αριστοκρατικό προάστιο, τις αλλαγές στο σπίτι, τους
Μπάρμπερ και την σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ της Φράνσις και της Λίλιαν. Οι
σεξουαλικές σκηνές είναι ιδιαίτερα ζωντανές και αισθησιακές, ο έρωτάς τους τόσο
απόλυτος που κάνει τον αναγνώστη να αγωνιά για την κατάληξή του. Στο δεύτερο
μέρος, όλο το σκηνικό ανατρέπεται και μεταφερόμαστε στα αστυνομικά τμήματα και
στις αίθουσες των δικαστηρίων, καθώς οι εξελίξεις έχουν μετατοπίσει το
ενδιαφέρον από το ερωτικό δράμα στο αστυνομικό μυστήριο. Τα ρομαντικά όνειρα
μετατρέπονται σε εφιάλτες και το βιβλίο μετατρέπεται σε ένα ψυχολογικό θρίλερ.
Θα μιλούσαμε για ένα εκπληκτικό βιβλίο αν έλειπαν γύρω στις 200
σελίδες από αυτό. Η πλοκή θα ήταν πιο σφιχτοδεμένη και η ιστορία θα προχωρούσε
ταχύτερα. Οι πρώτες 400 σελίδες κυλάνε σαν νερό και η ερωτική ατμόσφαιρα
κατακλύζει το βιβλίο, η συνέχεια όμως, δεν είναι αντάξια των προσδοκιών που
καλλιεργούνται. Το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο και ίσως αυξάνεται με την
αστυνομική πλοκή αλλά νιώθεις την ιστορία να κάνει κύκλους. Όπως έγραψε και
ένας αμερικανός κριτικός λογοτεχνίας, “από τον E.M.Forster μεταφερόμαστε
στην Πατρίσια Χάισμιθ” μέσα στο ίδιο βιβλίο, κάτι που είναι αρκετά πρωτότυπο,
αλλά δεν λειτουργεί ιδανικά καθώς η Γουότερς χειρίζεται αριστοτεχνικά τις
ερωτικές σκηνές και την ατμόσφαιρα, αλλά κάπου χάνει στην ίντριγκα και το
μυστήριο, ενώ το φινάλε του βιβλίου δείχνει αμήχανο.
Η γενική αίσθηση όμως που αποκομίζει ο αναγνώστης, είναι εξαιρετική.
“Οι ενοικιαστές” είναι υπέροχη λογοτεχνία και ένα βιβλίο που δεν θέλεις να το
αφήσεις από τα χέρια σου, έτσι λοιπόν, οι όποιες ενστάσεις που μπορεί να έχω,
είναι επουσιώδεις μπροστά στην δυναμική αυτής της ωραίας ερωτικής θριλερίστικης
ιστορίας, που έχει μοναδική ατμόσφαιρα, πολλή αγωνία για την κατάληξή της και
στιβαρούς λογοτεχνικούς χαρακτήρες που δύσκολα μπορείς να ξεχάσεις.
0 Comments:
Δημοσίευση σχολίου