Κυριακή, Μαΐου 08, 2016
posted by Librofilo at Κυριακή, Μαΐου 08, 2016 | Permalink
Επέτειος (2006-2016)
8
Μαΐου 2006, η ημερομηνία έναρξης αυτού
του blog. Σήμερα, ακριβώς 10 χρόνια
αργότερα, πολλά έχουν αλλάξει – σχεδόν
έχουν έρθει τα πάνω κάτω – αλλά η μοναδική
σταθερά (ή έστω μία από τις ελάχιστες)
παραμένει η λατρεία προς την λογοτεχνία,
προς την ανάγνωση γενικότερα. Προσπαθήστε
να σκεφτείτε πως ήταν η ζωή μας μόλις
δέκα χρόνια πριν, τι λέγαμε, τι γράφαμε,
πως ονειρευόμασταν και δείτε το σήμερα.
Τα βιβλία κράτησαν την ψυχική μου
ισορροπία, ενίσχυσαν την σκέψη μου, την
κριτική μου ματιά προς τα γεγονότα, προς
τις αλλαγές που έγιναν στη ζωή μου.
Εκατοντάδες
κριτικές παρουσιάσεις βιβλίων,
δημοσιεύτηκαν στο blog, και
προσπάθησα να τηρήσω την αρχική μου
δέσμευση: “Αυτό το blog θα
είναι μόνο για τα βιβλία που με ενδιαφέρουν,
για αυτά που διάβασα, που διαβάζω αυτό
τον καιρό”. Έγραψα και γράφω για βιβλία
που έχω διαβάσει με προσοχή (μη το
θεωρείτε δεδομένο, δεν διαβάζουν όλοι
τα βιβλία που γράφουν γι' αυτά), γράφω
για βιβλία που έχω κάτι να πω, όχι για
εκείνα που με άφησαν αδιάφορο, δεν μου
άρεσαν (παρά μόνο αν έχω έντονη επιθυμία
να μιλήσω γι' αυτά) ή μπορεί και να μου
άρεσαν πολύ αλλά δεν έχω κάτι να πω. Η
αναλογία είναι περίπου 1 προς 2 ή 1 προς
3 (δηλαδή γράφω για 1 από τα 3 που διαβάζω),
αφού πέφτουν στα χέρια μου αρκετές
μετριότητες, αρκετά βιβλία που είναι
(πάντα κατά την άποψή μου) πολύ μέτρια
– και συνήθως αυτά τα τελευταία, είναι
βιβλία Ελλήνων δημιουργών, πολυσυζητημένων
ή μη. Δεν γράφω σχεδόν ποτέ για βιβλία
ποίησης, παρ' ότι διαβάζω αρκετά κάθε
χρονιά, διότι θεωρώ την ποίηση μια τέχνη
που απευθύνεται πρώτιστα στο συναίσθημα,
στην χρονική στιγμή ανάγνωσής της, κρίνω
δε όσο λιγότερο μιλάμε γι' αυτήν τόσο
καλύτερο είναι.
Στα
δέκα αυτά χρόνια, προσπάθησα να είμαι
δίκαιος και ακριβής. Πάντα κινούμαι με
το προσωπικό αισθητικό μου κριτήριο,
χωρίς να επηρεάζομαι από συμπάθειες ή
φιλίες και όποτε τυχαίνει να γράφω για
βιβλίο καλού φίλου, το δηλώνω εξαρχής
ώστε γνωρίζει ο αναγνώστης αυτού
του ιστολογίου την άκρα
υποκειμενικότητα της άποψης για το
έργο.
Με
το blog γνώρισα
πολύ κόσμο, μάλλον για να το θέσω καλύτερα,
χάριν του blog γνώρισα
πολύ κόσμο. Ανώνυμους βιβλιόφιλους,
ανθρώπους που αγαπούσαν το διάβασμα
και βρήκαν σε μένα μια “αδερφή ψυχή”,
ανθρώπους που εκτίμησαν το στυλ της
γραφής μου, ακολούθησαν (και ακολουθούν)
τις προτάσεις μου, με εμπιστεύονται για
το γούστο μου. Τους ευχαριστώ και τους
ευγνωμονώ όλους, ακόμα κι αυτούς που η
γνωριμία τους μαζί μου, κράτησε λίγο ή
περιορίστηκε σε γραπτή επικοινωνία.
Γνώρισα συγγραφείς, δημοσιογράφους,
εκδότες, ανθρώπους που κινούνται γύρω
από τον χώρο του βιβλίου. Δυστυχώς
(όσον αφορά τους συγγραφείς), διαπίστωσα
στις περισσότερες των περιπτώσεων
έλλειψη αγάπης για την ανάγνωση
λογοτεχνίας, ημιμάθεια (ή ακόμα και
αμάθεια για τα βασικά), άκρατο εγωισμό,
ανασφάλειες και μεγάλη ανάγκη για
καταξίωση. Μάλλον κι εκείνοι θα
απογοητεύτηκαν από τη γνωριμία μας,
αφού δεν βρήκαν “ευήκοον ους” να τους
“νταντέψει”.
Το
blog υπήρξε
η αφορμή για να γνωριστώ με σημαντικούς
για τη ζωή μου ανθρώπους, που
με υπερηφάνεια αποκαλώ φίλους μου (και
ελπίζω κι αυτοί να λένε το ίδιο για
μένα), ανθρώπους με τους οποίους μας
ενώνει το πάθος για την λογοτεχνία, η
ίδια “αρρώστια” για την μυθοπλασία,
το ωραίο λογοτεχνικό ύφος, την λογοτεχνική
πρωτοτυπία, το ξάφνιασμα της ανακάλυψης
μιας λογοτεχνικής φωνής που δεν την
γνωρίζαμε, της λαχτάρας για το βιβλίο
ενός αγαπημένου μας δημιουργού. Ανθρώπους
που γουστάρουμε να διαφωνούμε και να
πειράζουμε ο ένας τον άλλον για τις
εμμονές και τα κολλήματά μας, για τις
παραξενιές και τις μικρές (μάλλον
ανώδυνες) ιδιοτροπίες. Μέσα απο τους
ανθρώπους αυτούς δημιουργήθηκε το 2013
το Booktalks, ένα
στέκι βιβλιοφιλίας και απόλαυσης για
το οποίο είμαι υπερήφανος και ελπίζω
να διαρκέσει πολλά χρόνια ακόμα.
Θα
ήθελα με την συμπλήρωση αυτών των 10
χρόνων, να μπορώ να δώσω υποσχέσεις για
την συνέχεια του blog. Δεν
ξέρω, δεν είμαι σίγουρος για τίποτα, για
την ώρα θα συνεχίσω να γράφω την άποψή
μου για βιβλία που μου δίνουν το κίνητρο
να μιλήσω, θα προσπαθώ να είμαι συνεπής
στο ραντεβού μου, τουλάχιστον μια φορά
την εβδομάδα. Τα blogs δεν
περνάνε την καλύτερή τους περίοδο, είναι
γεγονός ότι φθίνουν,
και ο κόσμος προτιμάει
την γρήγορα και εύκολη λύση του Facebook
και του Twitter
για να πει την άποψή του.
Το blog όμως
προσφέρει την μόνιμη καταγραφή, ξέρεις
ότι θα βρεις το κείμενο που ψάχνεις και
δεν θα χαθεί στον καταιγισμό του timeline
(χρονολογίου),
στο Facebook ή
της συνεχούς ροής του Twitter,
οπότε για όλους εμάς που
θέλουμε να ανατρέχουμε σε κάποιο
παλαιότερο κείμενο, δικό μας ή όχι, το
blog συνεχίζει
να αποτελεί την ιδανικότερη λύση.
10 Comments:
Δεν ξέρω αν οι ευχές έχουν δύναμη, το συνηθίζουμε όμως. Χρόνια πολλά, πολλές καλές αναγνώσεις και αναρτήσεις. Αποτελείς για μένα μια ιδιαίτερη παρουσία, αφενός γιατί από σένα έμαθα την ύπαρξη των blogs και δημιούργησα το δικό μου και αφετέρου γιατί από σένα γνώρισα πολλά ωραία βιβλία (Πώς να ξεχάσω "Το τραίνο από τη Λισσαβώνα";)Δεν γνωριζόμαστε προσωπικά κι όμως νομίζω πως σε ξέρω καλύτερα από πολλούς γνωστούς που είναι γύρω μου. Συνέχισε, αγαπητέ Librofile. Όσο λίγοι πιστοί στα blogs και να μείνουμε, θα είμαστε αρκετοί για να δίνουμε και να παίρνουμε χαρά από τα διαβάσματά μας.
Χαιρετώ.
At 9/5/16 01:39, 
Βιβή Γ.
Καλέ μου Librofilo,το μπλογκ σου -πραγματικό αρχείο- παραμένει ένα από τα καλύτερα και από τα δικά μου πολύ αγαπημένα και η αφορμή να γίνουμε φίλοι.
Γιατί ποιος είπε ότι από το διαδίκτυο δεν γεννιούνται φιλίες; Όποιος το είπε έκανε λάθος και είσαι,είμαστε η απόδειξη.
Να είσαι καλά και για πολλά πολλά ακόμα χρόνια να γράφεις στο μπλογκ σου και το ίδιο καλά να πάει και το Booktalks -θα πάει,θα το δεις- το ωραίο στέκι που φτιάξατε με την Κατερίνα κι έχει στεριώσει εκεί μια υπέροχη παρέα φίλων βιβλιόφιλων,που είμαι χαρούμενη που είμαι μέλος της.
At 11/5/16 19:54, Sue G.
Librofilo,
να είσαι περήφανος για όσα έκανες μέσα σ' αυτά τα δέκα χρόνια,
να είσαι χαρούμενος που μάζεψες πολύ βιβλιοσοφία και βιβλιοαπόλαυση,
να είσαι προσγειωμένος ότι όλα αυτά τα έκανες για τον βαθύτερο εαυτό-σου,
όσο κι αν ωφελήθηκαν και πολλοί άλλοι.
Χρόνια πολλά και καλά,
βιβλία πολλά και καλά,
να συνεχίσεις με μεράκι και με όρεξη.
Ο συν-βιβλιόφιλός-σου
Πατριάρχης Φώτιος