Τετάρτη, Αυγούστου 02, 2023
posted by Librofilo at Τετάρτη, Αυγούστου 02, 2023 | Permalink
The final scene ("Ο Επιβάτης" και "Stella Maris" του Cormac McCarthy)
Έχουν γραφτεί αναλύσεις επί αναλύσεων για τον Cormac McCarthy (Providence Rhode island 1933  - Santa Fe, New Mexico 2023), κυρίως με αφορμή τον πρόσφατο θάνατό του, ο οποίος προέκυψε λίγο καιρό, μετά την κυκλοφορία πριν από λίγα χρόνια στις Η.Π.Α., και στην Ελλάδα πολύ πρόσφατα, των δύο τελευταίων λογοτεχνικών του έργων, «Ο Επιβάτης» και «Stella Maris» - που και γι’ αυτά έγινε μεγάλη κουβέντα (κυρίως αποθεωτική) στη χώρα μας, και αλλού με ανάμεικτες κριτικές (όπου ο προβληματισμός για την λογοτεχνική τους αξία, κυριάρχησε). Το παρόν κείμενο δεν αφορά, ούτε επιδιώκει να κάνει μια αναδρομή στο έργο του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα, παρότι έχω διαβάσει την πλειονότητα των έργων του, που έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά. Θα σταθώ στις δύο, ακροτελεύτιες δημιουργίες του, που ολοκλήρωσαν την σπουδαία λογοτεχνική του καριέρα.


«Ο ΕΠΙΒΑΤΗΣ» («The Passenger»), και το «STELLA MARIS», είναι τα δύο βιβλία με τα οποία έκλεισε ο λογοτεχνικός βίος του Cormac McCarthy. Δυο βιβλία που αλληλοσυμπληρώνονται υπό μια έννοια, αποτελώντας ένα δίπτυχο, που δυστυχώς δεν έχουν την ίδια αξία το ένα με το άλλο. Το στιβαρό και συγκροτημένο μυθιστόρημα - έπος που είναι «Ο Επιβάτης» (σελ. 591), συμπληρώνει η νουβέλα «Stella Maris» (σελ.262), που είναι ουσιαστικά ένας διάλογος, φιλοσοφικός και βαρυφορτωμένος με επιστημονικές έννοιες και με εξαιρετικά αποσπάσματα, που όμως δεν στέκεται ως αυτόνομο λογοτεχνικό έργο (κάποιος ξένος κριτικός το χαρακτήρισε ως «disaster»). Και τα δύο βιβλία μεταφράστηκαν με ιδανικό τρόπο από τον (πάντα έξοχο) Γιώργο Κυριαζή και κυκλοφόρησαν σε καλαίσθητους τόμους από τις εκδόσεις Gutenberg (στη σειρά Aldina).
 
Με το δίπτυχο αυτών των βιβλίων, η πρώτη διαπίστωση που κάνει ο αναγνώστης, είναι η διαφοροποίηση στη θεματική του McCarthy. Δεν έχουμε πλέον ως σκηνικό, ούτε την «βαθιά» Αμερική των συνόρων και των πεδιάδων (ένα σκηνικό γουέστερν δηλαδή) – τη σειρά των βιβλίων με τα οποία καταξιώθηκε στη λογοτεχνική συνείδηση ο συγγραφέας, ούτε το δυστοπικό μέλλον στο αριστουργηματικό «Ο Δρόμος» που αποτέλεσε και την μεγάλη εμπορική του επιτυχία. Μετά το διάλειμμα του ενδιαφέροντος θεατρικού έργου με τίτλο «Sunset Limited», αφήνει τα «Ομηρικά έπη» (η «Ιλιάδα» με τη μορφή των βιβλίων στην Άγρια Δύση και η «Οδύσσεια» με το «Ο Δρόμος») και γράφει ένα υπαρξιακό και πολυεπίπεδο μυθιστόρημα όπως είναι «Ο Επιβάτης».
 
«Ο Επιβάτης» ξεκινάει ως θρίλερ για να «λοξοδρομήσει» στη συνέχεια και να εξελιχθεί πολύ διαφορετικά σε ένα υπαρξιακό δράμα! Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Μπόμπι Γουέστερν (καθόλου τυχαίο όνομα), που εργάζεται ως Δύτης Διασώστης και ζει στη Νέα Ορλεάνη. Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και ο Γουέστερν καλείται από την εταιρεία που εργάζεται, να πάει εκεί που συνετρίβη ένα μικρό αεροπλάνο στις όχθες του ποταμού Μισισιπή για να δει αν υπάρχουν επιζώντες. Δεν βρίσκει τίποτα, αλλά από την καταμέτρηση φαίνεται να λείπει ένας επιβάτης, ενώ έχουν χαθεί και κάποια όργανα (όπως το μαύρο κουτί) του σκάφους. Η είδηση τις επόμενες ημέρες δεν εμφανίζεται στα δελτία ειδήσεων ή στις εφημερίδες. Ο Γουέστερν είναι ένας μοναχικός και δύσθυμος άνθρωπος, που πίνει υπερβολικά και τον έχουν στοιχειώσει δύο γεγονότα. Το πιο πρόσφατο, είναι η αυτοκτονία της αγαπημένης του μικρότερης αδερφής, της Αλίσια (Άλις) που νοσηλευόταν στο ψυχιατρείο «Stella Maris», και απ’ ότι μαθαίνουμε στη διάρκεια της αφήγησης, τα αισθήματά τους ήταν αρκετά παραπάνω από αδελφικά, και το μεγάλο βάρος της ζωής του, ο πατέρας του, που ήταν εξαίρετος Φυσικός και που ήταν μέλος της ομάδας του Οπενχάιμερ στην κατασκευή της ατομικής βόμβας.
 

«Ο σκοπός όλων των οικογενειών, με τις ζωές και τους θανάτους τους, είναι να δημιουργήσουν τον προδότη που θα διαγράψει επιτέλους την ιστορία τους για πάντα.» («Ο επιβάτης»)
 
Ο Γουέστερν που ήταν παλαιότερα οδηγός αγώνων Φόρμουλα 2, σύντομα διαπιστώνει ότι δεν ξεμπλέκει εύκολα από την υπόθεση του αεροπλάνου που έπεσε με τον εξαφανισμένο επιβάτη. Αναλαμβάνει μια δουλειά σε μια πλατφόρμα μέσα στη θάλασσα, όπου περίεργα πράγματα συμβαίνουν, ενώ ο συνάδελφός του στην αποστολή του αεροπορικού δυστυχήματος πεθαίνει από αδιευκρίνιστους λόγους στη Λατινική Αμερική. Γυρίζοντας πίσω διαπιστώνει ότι κάποιοι έχουν ψάξει ενδελεχώς το διαμέρισμά του, ενώ άνθρωποι με γκρίζα κοστούμια και κυβερνητικά σήματα τον ρωτάνε για το αεροπλάνο και τη ζωή του μέχρι τώρα. Θα μετακομίσει σε ένα διαμέρισμα πάνω από ένα μπαρ που συχνάζει αλλά κι εκεί θα τον βρουν και θα το ψάξουν κι αυτό. Εντωμεταξύ τα χαρτιά του πατέρα του, που βρίσκονταν σε μια καλύβα στο κτήμα της γιαγιάς του, εξαφανίζονται καθώς κάποιος μπήκε κι εκεί, παίρνοντας μόνο αυτά.
 
Ο ήρωας ξαναδιαβάζει τα γράμματα που άφησε πίσω της, η αδελφή του η Αλίσια, κάνει συζητήσεις με διάφορους τύπους, περισσότερο ή λιγότερο φιλικούς με αυτόν, έχει μια πλατωνική σχέση με μια τρανς, ενώ μετά από λίγο καιρό, μπλοκάρονται οι τραπεζικοί του λογαριασμοί για έλεγχο από τις ελεγκτικές οικονομικές αρχές. Ο δικηγόρος του, τού συνιστά να εξαφανιστεί, να αλλάξει ταυτότητα και να φύγει μακριά. Ο Γουέστερν χωρίς χρήματα και χωρίς δουλειά, θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων, να φύγει προσπαθώντας να γλυτώσει από τους διώκτες του. Ένα ταξίδι επιβίωσης και εσωτερικής αναζήτησης αρχίζει, όπου οι αναμνήσεις του παρελθόντος μπλέκονται μαζί με τις ενοχές του προπατορικού αμαρτήματος και ενός «ασεβούς» και ανέφικτου έρωτα που έμεινε αγκάθι στην καρδιά.
 
«Κάθισαν στο μπαρ του Τούζακς. Ο Γουέστερν στριφογύριζε αργά το ποτήρι του πάνω στο παμπάλαιο ξύλο. Ο Κλάιν τον παρατηρούσε.
Απλά κάθεσαι και χαζεύεις, Γουέστερν. Δεν μοιάζει καλό σχέδιο αυτό.
Το ξέρω. Σκεφτόμουν ότι δεν ξέρω καν τι σημαίνει η λέξη χώρα.
Δεν είναι εύκολη ερώτηση.
Μου φαίνεται ότι βασικά είναι μια ιδέα.
Ο Κλάιν σήκωσε τους ώμους.
Θα πρέπει στ’ αλήθεια να γίνεις κάποιος άλλος, έτσι δεν είναι;
Ναι.
Απλά πρέπει ν’ αποφασίσεις.
Δεν είναι εύκολο.
Όχι.
Κάποιοι άνθρωποι μένουν προσκολλημένοι στα συντρίμμια για πάντα.
Μπορεί να σε εκπλήξω.
Μπορεί. Αλλά νομίζω πώς η ικανότητα εκτίμησης του κινδύνου, όταν ο κίνδυνος είναι μπροστά σου, είναι σε μεγάλο ποσοστό θέμα γονιδίων. Αν την έχεις, έχει ήδη μεγάλη διαδρομή πίσω της, και δεν την έχεις, δεν είναι και πολύ πιθανό να την αποκτήσεις σύντομα. Είναι κοινό χαρακτηριστικό στους αθλητές. Και στους ψυχοπαθείς. Πολλοί καταζητούμενοι κακοποιοί έχουν συλληφθεί στην κηδεία της μητέρας τους. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι όλοι αγαπάνε τη μάνα τους. Το κοινό που έχουν οι άλλοι είναι ότι δεν θέλουν να πάνε φυλακή.» («Ο επιβάτης»)
 

Ο Μπόμπι Γουέστερν είναι ένας αρχετυπικός «Μακαρθικός» ήρωας. Μοναχικός και υπερήφανος, λιγομίλητος και με ένα βάρος να τον πλακώνει, αυτοκαταστροφικός και μελαγχολικός, να ισορροπεί μεταξύ κατάθλιψης και αυτοκτονικών τάσεων, πείσματος και βαθιάς ενσυναίσθησης. Οι συνομιλίες του με τους διάφορους χαρακτήρες που συναντάει στα μπαρ, στις συναντήσεις, στους εργασιακούς χώρους είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που βρίσκει κανείς στο μυθιστόρημα, όπου κάποιες φορές ένας Μπεκετικός παραλογισμός κυριαρχεί, και το χιούμορ εναλλάσσεται με θεωρίες συνωμοσίας (που λες και βγήκαν από σελίδες του James Ellroy), μαθηματικών θεωριών, Θεολογίας, αλλά και συζητήσεων για αυτοκίνητα, αεροπλάνα, πλοία. Μέσα από τις συνομιλίες ενημερωνόμαστε για τη σχέση των δύο αδελφών, το παρελθόν του Γουέστερν, τις σκέψεις του, τις τάσεις φυγής του.
 
Βασικό και καίριο στοιχείο του μυθιστορήματος είναι και η Αλίσια. Σε πλάγια γράμματα, κατά τη διάρκεια του μυθιστορήματος (ανοίγοντας σχεδόν κάθε κεφάλαιο), παρακολουθούμε τις σκέψεις της, τα όνειρά της, την παράνοιά της, σηματοδοτώντας εντός της αφήγησης μια προσπάθεια του Γουέστερν να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του για να μπορέσει να συνεχίσει τη ζωή του. Κεντρικό σημείο στα όνειρα της Αλίσια, το «Παιδί», που έρχεται από την εποχή των «παιδιών της θαλιδομίδης» (στο «Stella Maris» έχει πιο ουσιαστικό ρόλο) που μαζί με διάφορους γκροτέσκους χαρακτήρες των φαντασιώσεων της Αλίσια, απαρτίζουν ένα είδος «θιάσου».
 
Ο McCarthy σε αντίθεση με τα προηγούμενα βιβλία του, στον «ΕΠΙΒΑΤΗ» τοποθετεί στο επίκεντρο της ιστορίας του την Επιστήμη. Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες του, ο Γουέστερν και η Αλίσια, δεν είναι μόνο παιδιά ενός μεγαλοφυούς επιστήμονα, αλλά είναι και οι ίδιοι άνθρωποι των επιστημών, ο Γουέστερν σπούδασε Φυσική και η Αλίσια ήταν «παιδί-θαύμα» στα Μαθηματικά. Στις συνομιλίες και πολλές φορές μέσα από αδιέξοδους και ατέρμονους διαλόγους, οδηγούμαστε στην καρδιά της προβληματικής του μυθιστορήματος, που είναι ο Άνθρωπος και η Ύπαρξή του, τα όνειρα και οι επιθυμίες του, ο προβληματισμός του για το αύριο, οι ενοχές και τα σφάλματά του, και κυρίως ο Θάνατος.
 
Στο «Stella Maris», τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν υπάρχει η «κίνηση» του «Επιβάτη», ούτε οι διαφορετικοί χαρακτήρες που εισέρχονται στην πλοκή. Το βιβλίο είναι ένας διάλογος μεταξύ της Αλίσια και ενός Ψυχιάτρου, που διαδραματίζεται στο ψυχιατρείο «Stella Maris» κάπου στο Ουισκόνσιν, και το χρονικό πλαίσιο είναι περίπου στις αρχές της δεκαετίας του ’70 – δηλαδή κάποια χρόνια πριν από τα γεγονότα που εξιστορούνται στον «Επιβάτη». Να ξεκαθαρίσω, ότι παρότι τα δύο βιβλία είναι αυτόνομα και κυκλοφόρησαν με μια μικρή χρονική απόσταση μεταξύ τους, θεωρώ αδιανόητο να διαβάσει κάποιος το «Stella Maris» χωρίς να διαβάσει τον «Επιβάτη» (αν και από τους αναγνώστες, όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς). Το «Stella Maris» από μόνο του, λογοτεχνικά δεν αξίζει μεγάλης αναφοράς! Είναι ένας διάλογος (σε πολλά σημεία αρκετά ενδιαφέρων βέβαια) μεταξύ ενός επιστήμονα και της ασθενούς του – κάτι σαν ένα μεγάλο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς «In Treatment» -, με πολλά επιστημονικά στοιχεία να υπεισέρχονται στον μονόλογο της Αλίσια, τα οποία αν δεν έχεις ντοκτορά στα Μαθηματικά και στην Φυσική αποκλείεται να κατανοήσεις, μια αναγνωστική ταλαιπωρία με λίγα λόγια, που αν ο συγγραφέας λεγόταν αλλιώς, ή το βιβλίο δεν ερχόταν ως συνέχεια του εξαιρετικού «Επιβάτη», ούτε καν θα ασχολούμασταν.


Μια εξαιρετικά χρήσιμη πληροφορία για τον συγγραφέα, παραθέτει η Ζωή Μπέλλα – Αρμάου, διευθύντρια της σειράς Aldina των εκδόσεων Gutenberg, σε ένα κείμενό της που δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα για το βιβλίο «Book Press». Ο McCarthy, παρακολουθούσε (μάλλον στο Πανεπιστήμιο) στο Σάντα Φε, ομιλίες ακαδημαϊκών για κβαντική πληροφορική ή θεωρίες πολύπλοκων συστημάτων, ενώ στο γραφείο του υπήρχαν βιβλία Φιλοσοφίας, Μαθηματικών, Θεωρητικής Φυσικής και άλλων. Συμπεραίνουμε από τα παραπάνω, ότι ο μέγιστος συγγραφέας στα βαθιά του γεράματα, αποφάσισε να ασχοληθεί με τις Επιστήμες και την θεωρία τους.
 
«Τι πιστεύεις για τους ανθρώπους; Γενικά.
Είναι ερώτηση αυτή;
Γιατί όχι;
Μάλλον προσπαθώ να μην τους σκέφτομαι.
Είναι αλήθεια αυτό;
Όχι νομίζω πώς υπάρχει αγάπη στην καρδιά μου. Απλά εμφανίζεται ως οίκτος. Φαντασιώνομαι ότι έχω αντικρύσει τη φρίκη του κόσμου, αλλά ξέρω πώς αυτό δεν αληθεύει. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν μπορείς να αναιρέσεις αυτό που έχεις δει. Δεν έχει υπάρξει ποτέ αιώνας τόσο σκοτεινός όσο αυτός εδώ. Πιστεύει κανείς στα σοβαρά ότι δεν θα ξαναδούμε άλλους τέτοιους; Αλλά πάλι, τι μπορεί να σημαίνουν τα βάσανα του κόσμου για μια κοπέλα που δεν μπορεί να βαστάξει το βάρος των δικών της βασάνων;
Μερικές φορές, τα πάντα.
Ναι. Νομίζω πώς ίσως έχεις δίκιο.» («Stella Maris»)
 
Η Αλίσια Γουέστερν, που οικειοθελώς προσέρχεται (με μια σακούλα γεμάτη χρήματα) στο Ψυχιατρείο, περιγράφεται από τον συγγραφέα, ως μια μαθηματική ιδιοφυία, η οποία τα έκανε όλα από πολύ μικρή, στα 12 της μπήκε στο πανεπιστήμιο, ταλαιπωρήθηκε από ψυχικές διαταραχές και στο τέλος αυτοκτόνησε στα 20 της, όπως ξέρουμε ήδη από τον «Επιβάτη». Ήταν ερωτευμένη με τον αδελφό της – στο «Stella Maris», το εξομολογείται στον γιατρό της και η σχέση τους δεν μπορεί να μη θυμίσει στον μνήμονα αναγνώστη, το «Φράνι και Ζούι» του Salinger.
 
Η Αλίσια που εμφανίζεται αποσπασματικά στον «Επιβάτη», κυριαρχεί όπως είναι φυσικό στο «Stella Maris», συζητώντας με τον Ψυχίατρό της για κβάντα, ανώτερα μαθηματικά, τοπολογία, τη γλώσσα, το ασυνείδητο, τις φαντασιώσεις, τα όνειρα, την μετριότητα των ανθρώπων, τα προσωπικά αδιέξοδα. Ο Ψυχίατρος μένει στη σκιά, αδιάφορος ως χαρακτήρας, για να δώσει χώρο στην Αλίσια να μιλήσει, και ο αναγνώστης βρίσκεται μπροστά σε μια περσόνα που δεν δείχνει αληθινή. Η πανέμορφη Αλίσια είναι σαν ένα αποτυχημένο (ή επιτυχημένο, ανάλογα πως το βλέπει κανείς) πείραμα του πατέρα της, ένα «τέλειο προϊόν» που κουβαλάει την αυτοκαταστροφή εντός της.
 
«Υποθέτω πώς ο αν ο κόσμος είναι δική μας κατασκευή, τότε το να συζητάμε γι’ αυτόν ως κάτι αυτόνομο παράγει αβέβαια αποτελέσματα. Είναι απλώς μια εικόνα, κι έτσι δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να έχει δική του ζωή. Θα έλεγα πως δεν έχει. Έχει τη δική μας ζωή. Και μετά δεν την έχει πιά.» («Stella Maris»)
 
Η ευφυέστατη Αλίσια (που είχε διδακτορικό από τα 16 της), μιλάει για όλα. Για τον Μπόμπ Γουέστερν τον αδελφό της, για τον πατέρα της, για το «Παιδί της θαλιδομίδης» που εμφανίζεται στα γκροτέσκα όνειρά της, όπου αυτό και οι περίεργοι τύποι που τον περιβάλλουν, είναι οι μοναδικοί «φίλοι» που έχει. Το τέλος του διαλόγου και του βιβλίου είναι σπαρακτικό μεν, αλλά δεν σώζει τα πράγματα.
 
Το μεγαλύτερο αναγνωστικό ενδιαφέρον στο «Stella Maris», παρουσιάζεται στη σχέση των δύο αδελφών. Εκείνος στον «Επιβάτη» αρνείται να μιλήσει, να πει οτιδήποτε – όλα τα μαθαίνουμε από τις μπηχτές των συνομιλητών του. Από την άλλη, στο «Stella Maris», η Αλίσια περιγράφει τα συναισθήματά της, το πάθος για τον Μπομπι, τη ζωή της χωρίς αυτόν. Η Αλίσια είναι συνειδητοποιημένη, ξέρει τι θέλει, ο Μπόμπι όμως; Μήπως αναζητάει τον θάνατο (ασχολούμενος με την Φόρμουλα και τρέχοντας σε υψηλές εντάσεις και ταχύτητες, ή, εργαζόμενος ως δύτης σε ένα άκρως επικίνδυνο περιβάλλον) ως λύτρωση; Η αναζήτηση εαυτού των δύο ηρώων του λογοτεχνικού διπτύχου, τους οδηγεί σε αδιέξοδο, σε έναν τοίχο που βαδίζουν ολοταχώς κατά πάνω του, δείγμα και ένδειξη του αδιέξοδου του ανθρώπινου είδους από την αρχαιότητα (και τι άλλο παρά αρχαία τραγωδία θυμίζει ο αδελφικός αυτός έρωτας) έως σήμερα.
 

Και τα δύο βιβλία είναι ανοιχτά σε ερμηνείες, και υπάρχουν πολλές, που μπορεί να διαβάσει κανείς με ένα απλό search στο διαδίκτυο. Τι είναι τελικά οι δύο ήρωες; Μήπως βρισκόμαστε εντός του στίχου του E.A.Poe, «a dream, within a dream»; Ορισμένοι διάλογοι και στα δύο βιβλία, νιώθεις να έχουν σκοπό να σε μπερδέψουν, και να ανατρέψουν ότι θεωρούσες δεδομένο μέχρι εκείνη τη στιγμή. Χαρακτηριστικά, στο «Stella Maris», η Αλίσια θρηνεί τον θάνατο του Μπόμπι, δέκα χρόνια πριν τον «Επιβάτη», ενώ δεν μπορεί να μη περάσει από το μυαλό του αναγνώστη, ότι ο ίδιος ο Μπόμπι Γουέστερν είναι ο χαμένος επιβάτης του αεροπλάνου που συνετρίβη. Με όλα αυτά θέλω να τονίσω, την ρευστότητα των δύο κειμένων και την πληθώρα των υποθέσεων ή των ερμηνειών που μπορούν να δοθούν.
 
Από την στιβαρότητα και τον δυναμισμό, τον ελεγειακό υπαρξισμό του «Επιβάτη» έως την λογοτεχνική μετριότητα του «Stella Maris», η απόσταση είναι μεγάλη. Θα προτιμούσα να έβλεπα το δεύτερο, να υπάρχει εγκιβωτισμένο μέσα στον «Επιβάτη» (κι ας εξουθένωνε τον αναγνώστη), θα έβγαζε περισσότερο νόημα. Ας κρατήσουμε λοιπόν τον υπέροχο «Επιβάτη» ως τελευταία ανάμνηση του Cormac McCarthy, αν και στο μυαλό μου (και στην αναγνωστική μου συνείδηση) προτιμώ να θυμάμαι το αναγνωστικό σοκ, που μου προκάλεσαν τα βιβλία του, της «Άγριας Δύσης» (και που επανεκδίδονται σιγά-σιγά από τις εκδόσεις Gutenberg), εκεί όπου (κυρίως με τον «Ματωμένο Μεσημβρινό» και την «Τριλογία των Συνόρων»), ξεχώρισε ως ένας από τους μεγάλους δημιουργούς του 20ου αιώνα, απόγονος των σπουδαίων δημιουργών του Μεσοπολέμου και συναγωνιζόμενος τους έξοχους δημιουργούς της μεταπολεμικής Αμερικής.
 
«Νομίζω ότι ο χρόνος μας τελείωσε.
Το ξέρω. Κράτα μου το χέρι.
Να σου κρατήσω το χέρι;
Ναι. Το θέλω.
Εντάξει. Γιατί;
Γιατί αυτό κάνουν οι άνθρωποι όταν περιμένουν κάτι να τελειώσει.» («Stella Maris»)
 
Βαθμολογία : «Ο ΕΠΙΒΑΤΗΣ» 85 / 100
                    «STELLA MARIS» 76 /100


 



1 Comments:


At 7/12/23 23:58, Blogger Daniela

Emri im është Daniela, dua të falënderoj Dr Ellen që bëri një magji që ndihmoi familjen time të fitonte një çështje gjyqësore që do ta kishte dënuar vëllain tim me burgim të përjetshëm, të akuzuar për vrasje. Familja ime dhe unë jemi plotësisht mirënjohës, kështu që marr kohën time për të lënë këtë koment siç i premtova Dr. Ellen për të ndarë këtë dëshmi. Për ata që kanë një sfidë të ngjashme, mund ta kontaktoni me email: ellenspellcaster@gmail.com ose WhatsApp: +2349074881619. Shërbimi i tij përfshin gjithashtu
1. Magjitë për të fituar llotarinë
2. Magjitë rikthejnë ish të dashurin tuaj
3. Magjitë për të ndaluar divorcin
4. Shërimi i menjëhershëm i HIV/AIDS
5. Shërimi i kancerit
6. Magjitë e dashurisë
7. Magjitë e pajtimit
8. magjitë e lindjes dhe zgjidhjet për infertilitetin etj.
Email: ellenspellcaster@gmail.com
WhatsApp: +2349074881619

 

Δημοσίευση σχολίου

~ back home