Ο Paul Auster είναι ένας συγγραφέας που μ'αρέσει πολύ και συνήθως περνάω καλά με τα βιβλία του.Η προβληματική του με αγγίζει,ο τρόπος γραφής του είναι γοητευτικότατος.Όμως με την συλλογή πεζογραφημάτων του "ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ" (55),απογοητεύτηκα.Το βιβλίο αποτελεί μία "εκδοτική αρπαχτή".Δεν μπορώ να γνωρίζω πόσο υπεύθυνος είναι ο συγγραφέας για μιά τέτοια έκδοση-σίγουρα πάντως όχι γιά τα κατορθώματα του Έλληνα εκδότη όπως αναφέρω παρακάτω.

Στην συλλογή υπάρχουν αφηγήματα,τα οποία δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο,αυτοβιογραφικές αναλύσεις (αρκετά ενδιαφέρουσες),πρόλογοι σε διάφορα βιβλία (αδιάφοροι οι περισσότεροι),κριτικά δοκίμια γιά ποιητές και πεζογράφους.
Στο βιβλίο ξεχωρίζει ένα καταπληκτικό αφήγημα γιά την γραφομηχανή του,όπου εκεί βρίσκουμε το γνωστό ύφος του Auster,συνοδευμένο από υπέροχα σκίτσα ενός φίλου του ζωγράφου.Τα άρθρα για την 11 Σεπτεμβρίου είναι κάτω του μετρίου,όπως απογοητευτικό είναι και ένα κείμενό γιά την Ν.Υόρκη.

Στο κατά τα άλλα μέτριο αυτό βιβλίο,εκεί που προχωρούσε η ανιαρή του ανάγνωση ξαφνικά ανακάλυψα μία καταπληκτική ποιήτρια και δοκιμιογράφο,την οποία δυστυχώς αγνοούσα.Είναι η Laura Riding-Jackson (1901-1991).Ο Auster την προσεγγίζει με υπέρτατο σεβασμό και σε λίγες σελίδες κάνει μιά πολύ εμπεριστατωμένη ανάλυση του έργου της.Ψάχνοντας στο διαδίκτυο γιά περισσότερες πληροφορίες γιά το έργο της,βρήκα ένα υπέροχο ποίημα το οποίο μεταφέρω αμετάφραστο (είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η ποίηση δύσκολα μεταφράζεται).

THE WORLD AND I

This is not exactly what I mean
Any more than the sun is the sun,
But how to mean more closely
If the sun shines but approximately?
What a world of awkwardness!
What hostile implements of sense!
Perhaps this is as close a meaning
As perhaps becomes such knowing.
Else I think the world and I
Must live together as strangers and die--
A sour love, each doubtful whether
Was ever a thing to love the other.
No, better for both to be nearly sure
Each of each--exactly where
Exactly I and exactly the world
Fail to meet by a moment, and a word

Επίσης στο συγκεκριμμένο κριτικό δοκίμιο του Auster, υπάρχει και η εισαγωγή από το πεζογράφημα τής Riding-Jackson "Μαρτυρία",που πιστεύω αξίζει να μεταφερθεί όπως είναι γραμμένη (και μεταφρασμένη),στο "Κόκκινο Σημειωματάριο":

"Υπάρχει κάτι που πρέπει να λεχθεί γιά μας και που όλοι περιμένουμε να λεχθεί.Μέσα στην αθέλητη άγνοιά μας σπεύδουμε να ακούσουμε ιστορίες γιά την ανθρώπινη ζωή στο παρελθόν,γιά την καινούρια ανθρώπινη ζωή,γιά την ανθρώπινη ζωή που οραματιζόμαστε,λαχταρώντας γιά κάτι με το οποίο θα περάσουμε την ώρα της αναπάντητης περιέργειάς μας.Γνωρίζουμε ότι είμαστε ερμηνεύσιμοι,αλλά ανερμήνευτοι.Πολλά από τα ελλάσονα πράγματα που μας αφορούν έχουν λεχθεί,όμως τα μείζονα δεν έχουν λεχθεί και τίποτα δεν μπορεί να τα υποκαταστήσει.Οτιδήποτε μαθαίνουμε γιά αυτό που δεν είμαστε εμείς,αλλά που μπορούμε να το μάθουμε,εφόσον ανήκει στο σύμπαν του κόσμου μας,θα αφήσει το κενό και πάλι κενό.Έως ότου η ελλείπουσα ιστορία γιά τον εαυτό μας λεχθεί,τίποτα από όλα όσα έχουν λεχθεί δεν μπορεί να είναι αρκετό γιά εμάς:θα συνεχίσουμε να την λαχταρούμε σιωπηλά."

Κλείνοντας δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην απερίγραπτη έκδοση του Ζαχαρόπουλου.Μετριότατη μετάφραση,χείριστη επιμέλεια-όταν ο συγγραφέας μιλάει γιά κάποια βιβλία που έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά,θεωρώ ότι επιβάλλεται να αναφέρεται η Ελληνική έκδοση.Οπως επίσης εάν αυτή δεν αναφέρεται "εκ παραδρομής",ας μην αλλάζουμε τον τίτλο (περίπτωση Ζ.Περέκ,όπου Η ΖΩΗ,ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ,μεταφέρεται ως ΖΩΗ,ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΧΡΗΣΤΗ (!!!!)από τον μεταφραστή).