Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007
posted by Librofilo at Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007 | Permalink
Απ' την Κική κι απ' την Κοκό ποιά να διαλέξω?την Κική την αγαπώ μα μ' αρέσει κι η Κοκό
Η απόπειρα κατανόησης του έρωτα μπορεί να προκαλέσει ζημιά μεγάλη και τραύματα ανεπανόρθωτα.Ο Γερμανός συγγραφέας Wilhelm Genazino στην καινούρια του νουβέλα «Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ» (Εκδ.Καστανιώτη) (70) περιγράφει την προσπάθεια ενός άνδρα (που ασκεί το περίεργο επάγγελμα του «Αποκαλυπτή»),να ισορροπήσει μεταξύ δύο γυναικών που (θεωρεί ότι)αγαπάει εξ’ίσου αλλά πιστεύει ότι ήρθε ο καιρός της επιλογής της μιάς έναντι της άλλης.

«...Δεν μπορώ παρά να συστήσω ανεπιφύλακτα τη μόνιμη αγάπη γιά δύο γυναίκες.Λειτουργεί σαν ένα θαυμάσιο,διπλό αγκυροβόλημα στον κόσμο.Σιτεύεις με αγάπη,και αυτό είναι ακριβώς αυτό που χρειάζομαι.Η αγάπη για δύο γυναίκες δεν είναι ούτε χυδαία,ούτε κακή,πόσο μάλλον διεστραμμένη ή φιλήδονη.Αντίθετα είνα τελείως ομαλή (και εξομαλυντική),είναι μια σημαντική εμβάθυνση σε όλα όσα έχουν σημασία στη ζωή.Τη συγκρίνω συχνά με την αγάπη γιά τους γονείς.Κανένας δεν αξίωσε ποτέ να αγαπάμε μόνο τη μητέρα ή μόνο τον πατέρα.Αντίθετα,όλος ο κόσμος απαιτεί απο μας να αγαπάμε μητέρα και πατέρα,και μάλιστα ταυτόχρονα και έντονα γιά μιά ζωή,ίσως και γιά περισσότερο.Αλίμονο αν εξασθενήσει η αγάπη μας γιά τον έναν ή τον άλλον!Κάθε τόσο αναρωτιέμαι γιατί στη μία περίπτωση μας επιτρέπεται η διπλή αγάπη,ενώ στην άλλη περίπτωση μας είναι απαγορευμένη.Η συνείδηση ότι η σεξουαλική μου ζωή ονομάζεται πολυγαμική και άρα κατά την κρατούσα αντίληψη είναι και κακόβουλη,γιά μένα δεν ισχύει μέσα στη διάρκεια των χρόνων.Όταν συναναστρέφομαι γιά μεγαλύτερο διάστημα μόνο μία γυναίκα,υποφέρω αμέσως από εγκατάλειψη,κυριεύομαι δηλαδή από το μόνιμο βάσανο όλων των μονογαμικών.»

Ο ήρωας του Γκενατσίνο είναι ένας περίεργος άνθρωπος,θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει «απατεώνα».Εργάζεται ώς ελεύθερος «Αποκαλυπτής»,δηλαδή δίνει διαλέξεις,οργανώνει επιστημονικές συζητήσεις και συνέδρια εντυπωσιάζοντας τους ανθρώπους με τις προβλέψεις του.Δεν καταστροφολογεί,ούτε κινδυνολογεί,ασχολείται περισσότερο με «παραμορφώσεις που εισχωρούν στη ζωή μας αθέατα και μας πνίγουν σταδιακά».Θα μπορούσε κανείς να τον χαρακτηρίσει «απατεώνα» και στην προσωπική του ζωή.Διατηρεί σχέσεις με δύο μεσήλικες γυναίκες,μία σαρανταπεντάρα και μία πενηνταπεντάρα,οι οποίες δεν δείχνουν ιδιαίτερα εξαρτημένες από αυτόν,αλλά μάλλον περιμένουν και κάτι περισσότερο,το οποίο δείχνει αδύναμος να τους το δώσει.

Το βιβλίο είναι ουσιαστικά ένας μονόλογος αυτού του ιδιόμορφου ανθρώπου,γραμμένο με ψυχρότητα και αποστασιοποίηση αλλά με αρκετό χιούμορ και ωραία ατμόσφαιρα.Το ιδιαίτερο ménage a trois θα μπορούσε να λειτουργεί θαυμάσια εάν ο πρωταγωνιστής δεν περνούσε την κρίση της μέσης ηλικίας που τον κάνει να αναθεωρεί την στάση του γιά την ζωή,την οικογένεια,τον εαυτό του κάνοντας όλο και πιό δύσκολη την ισορροπία μεταξύ των δύο σχέσεων.

Ο ήρωας του Γκενατσίνο κινείται σε έναν «απρόσωπο» κόσμο,όπου όλοι οι γνωστοί και υποτιθέμενοι φίλοι του κάνουν απίστευτα επαγγέλματα.Ό ένας είναι «Σύμβουλος Πανικού»,ο άλλος γίνεται «Εκπρόσωπος των αγανακτισμένων στο εργοστάσιο Ντέλιγκ»,ο τρίτος είναι φανατικός «εχθρός του ταχυδρομείου».Η πόλη όπου ζουν είναι μιά τυπική Γερμανική πόλη-θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε,το όνομα δεν έχει σημασία.Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι επιφανειακές-ακόμα και ο έρωτας μεταξύ των τριών ανθρώπων όπως περιγράφεται δείχνει τις περισσότερες φορές,ανούσιος και κουρασμένος ίσως αντανακλώντας την αλλοτρίωση του πρωταγωνιστή.

Η τελική επιλογή ζωής που κάνει ο ήρωας δεν έχει καμμία σημασία.Έτσι κι’αλλιώς δεν έχει κερδίσει την συμπάθεια του αναγνώστη,σε αντίθεση με τις δύο γυναίκες που δείχνουν απόλυτα φυσιολογικές και καθημερινές μέσα στη μοναξιά που τις περιβάλλει.Ο συγγραφέας καταφέρνει να εντυπωσιάσει με το Καφκικό κλίμα και την λεπτή ειρωνία που είναι διάχυτη στην νουβέλα.Κλείνεις το βιβλίο μπερδεμένος σαν τον ήρωα με το πιό αδιέξοδο θέμα που μπορεί να υπάρξει:τον Έρωτα...

Ενδελεχής ανάλυση του βιβλίου υπάρχει στο υπέροχο blog της Alef και του Moha.Βέβαια οποιαδήποτε απόπειρα ερμηνείας ή προσέγγισης του έργου εκμηδενίζεται μπροστά στη μεγαλειώδη απλότητα των στίχων ενός μπολέρο: «Ζεις μονάχα μιά φορά και πρέπει να μάθεις να αγαπάς και να ζεις».
 



35 Comments:


At 5/6/07 12:48, Blogger Χρήστος Φασούλας

Είναι προφανές, βέβαια, ότι ο ήρωας του Genazino παραφράζει το στίχο του μπολέρο: "Ζεις μονάχα μιά φορά και πρέπει να μάθεις να αγαπάς... δυο φορές. Ταυτοχρόνως"!
Καλημέρα! :)

 

At 5/6/07 12:51, Blogger el-bard

Το θέμα είναι να αγαπάς και να σ' αγαπούν.
Βέβαια, ο έρωτας "εξ αρχαιοτάτων χρόνων" διατηρεί μιαν αποκλειστικότητα κι αυτό φέρνει αμηχανία ή δυσκολίες. Ο ήρωας του βιβλίου φαίνεται ειλικρινής, αλλά...
Nα πάρει η οργή, δεν ξέρω τι γίνεται με τα ζώα, αν υπάρχει σ' αυτά αποκλειστικός, ένας και μοναδικός ερωτικός σύντροφος ή όχι. Ή σ' άλλα ναι και σε άλλα όχι...
Όσο για το συγκεκριμένο βιβλίο, φαίνεται ότι το συπαθούν ιδιαιτέρως οι βιβλιοκριτικοί.

 

At 5/6/07 13:23, Blogger Librofilo

@Χρήστος Φασούλας>Λες?Την καλημέρα μου επίσης...

 

At 5/6/07 13:26, Blogger Librofilo

@El-Bard>Το συμπαθούν οι βιβλιοκριτικοί γιατί είναι μικρό και σου αφήνει περιθώρια για πολυλογία και αμπελοφιλοσοφία.Περί έρωτος ένα ξέρω.."Το γαρ του έρωτος πολύ,γεννά παραφροσύνη",όλα τ'άλλα "πιάστα κι'άστα".

 

At 5/6/07 13:30, Blogger scalidi

Λεφτέρη, λένε για τα περιστέρια ότι είναι μονογαμικά στη ζωή τους. Από την άλλη, έβλεπα ένα τέλειο ντοκιμαντέρ για τα δελφίνια που τα αγαπώ πολύ αυτά τα ζωάκια τα ψαροειδή και είναι κατά της αποκλειστικότητας...
Λατρεύω τους μονολόγους του Γκενατσίνο, γιατί διαφυλάττουν την ανθρωπιά με ένα δικό τους ιδιόμορφο τρόπο. Όσο για το τελευταίο σχόλιο του λίμπρο, ΕΓΡΑΨΕ... ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ

 

At 5/6/07 13:34, Blogger scalidi

άπαιχτο και το τραγουδάκι, σε ποια ταινία ήταν;

 

At 5/6/07 13:38, Blogger Librofilo

@Scalidi>Το τραγούδι?Μάλλον σε πολλές,είναι του B.Ferry "slave to love".Καψουροτράγουδο περιωπής (και ουχί περί οπής).
Μένω κατάπληκτος από τις γνώσεις σου περί του ζωικού βασιλείου αγαπητή.

 

At 5/6/07 13:39, Blogger alef

Γι' αυτό, φίλτατε, και το σπάμε στα... δυο (λέμε τώρα, μπορεί και στα τρία και στα τέσσερα όσο κρατούν τα... κότσια μας) για ν' αποφύγουμε την... "παραφροσύνη"; Έξαιρετική ανάγνωση βιβλίου (σε μεγααααλα κέφια λέμε), γέλασα με τον τίτλο σας, συγκινήθηκα με την αναφορά σας και βεβαίως όλα τα λεφτά η ύστατη φράση: "Ζεις μονάχα μια φορά και πρέπει να μάθεις να αγαπάς και να ζεις"! Αμ δεν είναι τυχαία η διάκριση "η ύψιστη χριστιανική αρετή"! Αν ξέρεις να... επιλέγεις, πάει, ευτύχησες! Και να τολμάς! Διότι μάλλον κι εκεί παίζεται το όλον ζήτημα! Και έχετε δίκιο, σηκώνει... αμπελοφιλοσοφία! Πάντως, εύγε, ωραία ανάγνωση, το ξαναλέω, με όλες σας τις γοητευτικές αρετές!

 

At 5/6/07 14:15, Blogger scalidi

Λίμπρο μου, είμαι ο άνθρωπος με τις άπειρες άχρηστες πληροφορίες που όλο και κάπου χρειάζονται. Πώς το λένε; Εγκυκλοπαιδική μόρφωση; Ναι, διάβαζα μικρή εγκυκλοπαίδειες και γενικά διαβάζω ετικέτες απορρυπαντικών, χαρτάκια πεταμένα στο δρόμο, αποδείξεις από καφετέριες που γράφουν πια το όνομα του σερβιτόρου που σε σέρβιρε και τέτοια άλλα "χρήσιμα"...

 

At 5/6/07 15:19, Blogger Librofilo

@Alef>Καλά το καταλάβατε,και σε τρία και σε τέσσερα.Το θέμα είναι η "παραφροσύνη".Τώρα που "βγήκα" από το χθεσινό "πηγάδι" λειτουργώ καλύτερα-ευχαριστώ γιά τα καλά σας λόγια.

 

At 5/6/07 15:20, Blogger Librofilo

@Scalidi>Το όνομα του σερβιτόρου να το καταλάβω-γιά διάβασε την στήλη "Σε είδα" στην Athens voice γεμάτη είναι από τέτοια...Τα άλλα όμως?Ωραία διαστροφή πάντως.

 

At 5/6/07 15:29, Blogger scalidi

λεξιφαγία, αγαπητέ,λεξιφαγία...

 

At 5/6/07 15:31, Blogger alef

Να την νοιώσεις ή να την αποφύγεις την παραφροσύνη? Διότι αν την σπας σε πολλά, πάει περίπατο η παραφροσύνη! Και ζωή δίχως παραφροσύνη, δε λέει! Λέει?
Εμείς με τον moha θα πρέπει να πούμε ευχαριστώ, πάλι και πάλι!
Ωραία τα πηγάδια, τελικά! Για την επόμενη μέρα, που θα βγούμε απ' αυτά!

 

At 5/6/07 15:51, Blogger Librofilo

@Alef>Αυτός ο Μουρακάμι με το πηγάδι του,μας έχει κάνει μεγάλη ζημιά μου φαίνεται.

 

At 5/6/07 17:29, Blogger Αθήναιος

Πολύ ωραίο ποστ. :-)

 

At 5/6/07 17:47, Anonymous Ανώνυμος

...πιο λογικο θα ηταν για κριση μεσης ηλικιας να τις παρατησει και τις δυο και να παει για άλλα?

 

At 5/6/07 18:04, Blogger scalidi

πες τα, καλέ νουβαντούλη, αλλά είναι βολεμένος ο ήρωας του Γκενατσίνο, άσε που καραδοκεί και ο θάνατος...πού καιρός γι' άλλα;

 

At 5/6/07 18:15, Blogger alef

@ scalidi> Σταυρούλα, σ' αυτή την εκδοχή το είδαμε έρωτας, κόψε τα θανατερά, μη του τα θυμίσεις και μας κάνει κομματάκια όλους! Εχει μια προδιάθεση ως προς αυτά.
@ nuwanda> Μη λες κρίση, μη... πιπέρι, λέμε! (και στην επόμενη λέξη, επίσης)
@ Librofilo> Η θεωρητικοποίηση της κατάβασης, ήτο ο Μουρακάμι, με το πηγάδι είχε προηγηθεί το... χαίρω πολύ! Το θεωρητικό πλαίσιο, εννοείται, σας το χρωστάμε! Το πηγάδι το χρωστάμε στον... κωλοχαρακτήρα μας!

 

At 5/6/07 20:31, Blogger Justine's Blog

Αντί του προτεινόμενου βιβλίου, ψηφίζω τη μουσική σας σήμερα! Απολύτως τη μουσική σας. Τα του έρωτος δεν στοιχίζονται ούτε ζυγίζονται!

 

At 5/6/07 21:01, Blogger Librofilo

@Αθήναιος>Thanks

 

At 5/6/07 21:02, Blogger Librofilo

@Nuwanda>Έλα ντε..Αλλά όπως λεει η Σταυρούλα,είναι βολεμένος και ως τυπικό αρσενικό φοβάται τις ρήξεις στη ζωή του.

 

At 5/6/07 21:03, Blogger Librofilo

@Ιουστίνη Φραγκούλη>Έχετε δίκιο,άντε να τα βγάλεις πέρα με τέτοιο τραγούδι.

 

At 5/6/07 21:53, Blogger mamaloukas

έχασα επεισόδια (νόμιζα ότι δε θ' ανέβαζες τίποτα).
κανείς δεν είπε τίποτα για τον τίτλο.
ο τίτλος είναι όλα τα λεφτά.
θα θελα να γράψω ένα βιβλίο και να μου βάλει τέτοιο τίτλο ο Λιμπρόφιλος.
Η Κοκό είναι υπονοούμενο του κοκό;

 

At 5/6/07 21:53, Blogger mamaloukas

ο τίτλος του ποστ, έτσι;

 

At 6/6/07 01:08, Blogger aura voluptas

Hello . Εμένα μου άρεσαν τα επαγγέλματα . Ειδικά αυτό το "Σύμβουλος πανικού" με έφτιαξε πολύ . Το ζω κάθε μέρα . Νομίζω πως στην Αμερική συναντάς κάτι τέτοια περίεργα επαγγέλματα .

Ξέρω, ξέρω . Εκτός θέματος . Αφήνω στους υπόλοιπους τα ερωτικά . Από τα σχόλια βλέπω ότι τα χειρίζονται καλύτερα .

Τα σέβη μου as always !

 

At 6/6/07 09:58, Blogger Librofilo

@Mamaloukas>Δυστυχώς δεν βρήκα το τραγούδι σε mp3,θα ήταν ταμάμ.Έτσι όπως το λες θα μπορούσε να ήταν "το κοκό το αγαπώ μα μ'αρέσει κι'η Κοκό"...

 

At 6/6/07 09:59, Blogger Librofilo

@Aura voluptas>Ναι,ναι,σύμβουλος πανικού-αγαπημένο επάγγελμα,θα έκανε χρυσές δουλειές.

 

At 6/6/07 11:29, Blogger speira

Καλημέρα,
Χαίρομαι που σας ανακάλυψα.

 

At 6/6/07 13:08, Blogger Librofilo

@Speira>Καλωσορίσατε

 

At 8/6/07 20:42, Anonymous Ανώνυμος

Πόσο θά'θελα να ήξερα γερμανικά για να μπορώ να απολαύσω τους μονολόγους του Genazino. Είναι κρίμα ένα τόσο ενδιαφέρον θεματολογικά βιβλίο να σοδομείται από την ανέμπνευστη αυτή μετάφραση που διαβάζω στα παραθέματα του Librofilo (και η οποία φέρνει τον πρωταγωνιστή στη δυσάρεστη θέση να "σιτεύει με αγάπη", την οποία θεωρεί "τελείως [?!] ομαλή [...] και εξομαλυντική". Κάτι τέτοια διαβάζω και ώρες-ώρες νιώθω ότι χρειάζομαι επειγόντως "Σύμβουλο Πανικού". Λέω να απευθυνθώ στο Υπουργείο Ασθενείας να μου πουν ποιες ώρες δέχεται...

Υ.Γ. Παρόλα αυτά, Librofile, ευχαριστούμε για την ωραία παρουσίαση...

 

At 9/6/07 11:02, Blogger Μιχάλης Μητσός

Πολύ ενδιαφέρον. Αλλά γιατί μόνο δύο γυναίκες; Επειδή η νομιμοποίηση έρχεται από τους γονείς; Κι αν δεν χρειαζόμαστε κατ'ανάγκη μια νομιμοποίηση;

 

At 10/6/07 11:15, Blogger Librofilo

@Sol>Καλωσορίσατε και ευχαριστώ γιά τα καλά σας λόγια.Θίγετε ένα μεγάλο θέμα τώρα.Όσοι αγαπούμε την λογοτεχνία θα θέλαμε να γνωρίζουμε Ρώσικα γιά να διαβάζουμε Ντοστογιέφσκι στο πρωτότυπο,Γερμανικά γιά τον Τ.Μαν,Ισπανικά γιά τον Μπόρχες..Δυστυχώς οι περισσότεροι πέφτουμε στα χέρια των μεταφραστών όπου εκτός ορισμένων εξαιρέσεων (επίτηδες ανέφερα τους παραπάνω συγγραφείς γιατί έχουν ευτυχήσει στις αποδόσεις τους στα Ελληνικά),δεν καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε.Αν και τα πράγματα καλυτερεύουν όσο περνάνε τα χρόνια,παλαιότερα γίνονταν εγκλήματα.

 

At 10/6/07 11:17, Blogger Librofilo

@Μ.Μητσός>Συμβάσεις αγαπητέ μου,συμβάσεις...

 

At 11/6/07 13:23, Anonymous Ανώνυμος

Φταίνε μάλλον τα φεγγάρια και η κρίση της ηλικίας. Ο ηρωας συμπαθής και ειληκρινής!

 

At 11/6/07 15:00, Blogger Librofilo

@Εφη>Εγώ πάλι δεν μπόρεσα να τον συμπαθήσω,ίσως γι'αυτό δεν μου "πήγε" το μυθιστόρημα.Ευχαριστώ γιά την επίσκεψη.

 

Δημοσίευση σχολίου

~ back home