Μιά ζεστή καλοκαιρινή νύχτα στο Μέμφις του Τενεσσή,ο Γουώλτερ Σέλμπυ δεξί χέρι του Κυβερνήτη,πολλά υποσχόμενος γιά πολιτική καρριέρα (μιά ζωντανή ενσάρκωση του Αμερικάνικου ονείρου με άλλα λόγια),συναντάει τυχαία μιά πανέμορφη και πεταχτούλα κοπελίτσα.Όπως στις παραδοσιακές Χολυγουντιανές ταινίες ερωτεύονται,παντρεύονται κάνουν δυό παιδάκια αλλά η τραγωδία παραμονεύει στη γωνία.Αρκετά χρόνια μετά,ο γιός του Σέλμπυ,ο Φρανκ επιτυχημένος ηθοποιός με κατεστραμμένη προσωπική ζωή ψάχνει στο Μέμφις τα αρχεία των εφημερίδων να μάθει την αλήθεια γύρω από τη ζωή των φυσικών του γονιών,οι οποίοι μέσα σε μία νύχτα εξαφανίστηκαν από τη ζωή αυτού και της μικρής του αδελφής.

Αυτή είναι λίγο-πολύ η ιστορία του αριστουργήματος του Jim Lewis «Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ» (Εκδ.ΝΕΦΕΛΗ, σελ.409) , (88). Ο νεαρός και πολλά υποσχόμενος συγγραφέας και σεναριογράφος έγραψε ένα επικό μυθιστόρημα με στοιχεία bildungsroman (μυθιστόρημα μαθητείας)το οποίο είναι μοντέρνο με τον τρόπο του,χρησιμοποιώντας κλασσικό τρόπο γραφής και «παλιομοδίτικα» μέσα.

Το βιβλίο είναι η ιστορία δύο πολύ διαφορετικών ανθρώπων ενός πατέρα και του γιού του και είναι γραμμένο σε δύο μέρη.Το πρώτο μέρος αφηγείται την ιστορία του πατέρα Γ.Σέλμπυ ενός υπερβολικά καλού ανθρώπου (σχεδόν τέλειου),ο οποίος πέφτει θύμα του έρωτά του και διαπράττει ένα μοιραίο λάθος που του καταστρέφει τη ζωή.Είναι επίσης η ιστορία του γιού τού Σέλμπυ,του Φρανκ τον οποίο τον συναντάμε σε μία κρίσιμη καμπή της ζωής του,όταν προσπαθεί να βρει τον εαυτό του και να καταλάβει ποιός είναι και τι συνέβη στην παιδική του ηλικία που του άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή.

Υπάρχει στο μυθιστόρημα το ύφος της αρχαίας τραγωδίας όταν τα περισσότερα πράγματα καθορίζονται από τη μοίρα που έχει σημαδέψει αυτή την οικογένεια.Ο συγγραφέας με ακρίβεια εντομολόγου σαν ένας διαφορετικός Ναμπόκοφ εξετάζει τις μικρές λεπτομέρειες στις ζωές των πρωταγωνιστών του μυθιστορήματος.

Το μυθιστόρημα θυμίζει τις ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ του Franzen (ένα εξίσου διεισδυτικό βιβλίο) σε πολλά σημεία.Το δε στυλ του Λιούις αλλάζει πολλές φορές κατά την διάρκεια του βιβλίου.Από παραδοσιακό γίνεται μοντέρνο και πάλι παραδοσιακό επιταχύνοντας στο φινάλε όπου η συγκίνηση ξεχειλίζει αλλά ο συγγραφέας κατορθώνει με υπέροχο τρόπο να κρατήσει τις ισορροπίες.

Η ψυχολογική σκιαγράφηση των πρωταγωνιστών είναι λεπτομερής , οι πρωταγωνιστικοί (πατέρας και γιός) χαρακτήρες είναι στέρεοι και συμπαγείς δραματουργικά.Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως έχει η σύζυγος του Σέλμπυ και μητέρα του Φρανκ,η μοιραία καλλονή Νικόλ η οποία φαίνεται να ασφυκτιά μέσα σε έναν «τέλειο γάμο» με τον «τέλειο σύζυγο».Ο Λιούις σχολιάζει με τον τρόπο του το «Αμερικάνικο όνειρο» όπως πολλοί άλλοι μεγάλοι συγγραφείς έχουν κάνει,αλλά αυτός ο τρόπος περισσότερο μου έφερε στο μυαλό μιά ταινία του Καζάν ,τον εξαιρετικό ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ,παρά άλλα μυθιστορήματα που «σχολιάζουν» τον Αμερικάνικο τρόπο ζωής.

Ο «Βασιλιάς» είναι ένα υπέροχο βιβλίο που ευτύχησε στην ελληνική του απόδοση από την εξαιρετική δουλειά της Κας Δελιώτη και την ωραία έκδοση της «Νεφέλης». Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να βρεί ανάλυση του βιβλίου από τον εξαιρετικό κριτικό Τ.Γουδέλη εδώ