Με τα ταξίδια μού συμβαίνει το εξής:Σκέφτομαι έναν προορισμό και μετά από λίγο μού έρχεται στο μυαλό ένας άλλος . Πως να ιεραρχήσεις τις στιγμές...Γιατί αυτό είναι το ταξίδι όπως πολύ καλά το θίγει ο Nuwanda στο ωραίο του σχετικό post, οι στιγμές...
Είμαι ένας άνθρωπος που φροντίζει να προγραμματίζει τα πάντα . Σαν ταξιδιώτης έχω απίστευτους ψυχαναγκασμούς –ένας απο τους πλέον εμφανείς:Φοβάμαι μη ξεμείνω από βιβλία,παίρνω λοιπόν μαζί ένα βιβλίο γιά κάθε ημέρα ταξιδιού και συνήθως πάνω από τα μισά μένουν αδιάβαστα (αφήστε το βάρος της βαλίτσας),καλύτερα να μην επεκταθώ - αυτός ο ψυχαναγκασμός πρέπει να αποτελέσει το θέμα ενός άλλου ποστ (όπως με έχει συμβουλέψει το Alef).
Έχω ταξιδέψει αρκετά και ελάχιστα πράγματα με εκπλήσσουν πλέον . Προσπαθώ λοιπόν να ξεχωρίσω μερικά μέρη που μου έκαναν περισσότερη εντύπωση,χωρίς να είναι αναγκαστικά τα ωραιότερα που έχω δεί στη ζωή μου . Να δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, λατρεύω τις μεγάλες πρωτεύουσες ...Λονδίνο,Παρίσι,Ρώμη,Άμστερνταμ είναι αγαπημένοι προορισμοί,υπέροχες πραγματικά πόλεις αλλά δυστυχώς οι περισσότερες από αυτές είναι συνυφασμένες μέσα μου με επαγγελματικά ταξίδια (άσχετο εάν ξεκλέβω στιγμές γιά να επισκεφθώ αγαπημένα spots σε αυτές-την βιβλιοθήκη του Βρετανικού Μουσείου στο Λονδίνο,κάποιες διαδρομές στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης,την βόλτα στα κανάλια του Άμστερνταμ,την Sacré-Coeur και τα γύρω καφέ στο Παρίσι).
Το πρώτο ταξίδι που θυμάμαι ήταν με το πλοίο στο οποίο ήταν καπετάνιος ο πατέρας μου.Ήμουν 5 χρονών,με την μητέρα μου πετάξαμε γιά Ρόττερνταμ,και από εκεί ξεκίνησαμε.Πήγαμε στο Ροστόκ φορτώσαμε (δεν μου έχουν πει τι) και μετά κατευθείαν γιά Ιαπωνία . Από εκεί το μπάρκο ήταν γιά Τέξας...Περάσαμε την Διώρυγα του Παναμά και φτάσαμε . Από το Χιούστον γυρίσαμε με το αεροπλάνο στην Αθήνα.Λοιπόν επειδή στο ταξίδι πάνω απ’όλα μετράει το timing,θα πλήρωνα πολλά λεφτά τώρα γιά να κάνω αυτό το δρομολόγιο,εγώ το έζησα στα 5,τι να κάνουμε...Τι θυμάμαι από αυτή την περιπέτεια των παιδικών μου χρόνων?Ελάχιστες εικόνες στο μυαλό μου...Μιά τεράστια θαλάσσια χελώνα όπως περνούσαμε την Διώρυγα,τα φώτα στο Τόκυο,τα φαγητά που τα είχανε σε βιτρίνα στην Ιαπωνία και διάλεγες,τα παιχνίδια που μου αγοράσανε,τα χιόνια στο λιμάνι του Ροστόκ και το παγοθραυστικό που πήγαινε μπροστά,μερικές σκανταλιές μου στο πλοίο (με βάζανε και κατουρούσα το καπέλο του μάγειρα-τρία καπέλα πέταξε ο κακομοίρης).Λέτε γι’αυτές τις σκανταλιές να μη με ξαναπήρε μαζί του πατέρας μου?
Τα μέρη λοιπόν που με έχουν εντυπωσιάσει περισσότερο χωρίς απαραίτητα να είναι τα ωραιότερα που έχω δει,είναι :
Το Μάτσου-Πίτσου στο Περού.
Η διαδρομή με το τρενάκι Cusco-Matsu Picchu,η νεκρή πολιτεία χαμένη πίσω από τα σύννεφα,η ανάβαση με τα πόδια,να ακούγονται μόνο οι ήχοι των πουλιών,το μέρος να σε υποβάλλει με τον μυστικισμό που αποπνέει.
Το Μπουένος Άϋρες στην Αργεντινή
Πήγα πριν 11 χρόνια.Μάλλον θα ξαναπάω τον Νοέμβριο-η πόλη που σε κερδίζει από το πρώτο λεπτό.Απίστευτη γοητεία και εγώ να ψάχνω τα βήματα του Μπόρχες.
Η Νέα Ορλεάνη (πριν την καταστροφή)
Ο Μισσισιπής,οι ήχοι της μουσικής,η Bourbon street,τα παιδάκια που χορεύουν στον δρόμο,οι εκπληκτικές μπάντες,δεν θέλω να ξαναπάω φοβάμαι να δω τι έχει μείνει...
Η Αβάνα
Μία είναι η Αβάνα,παραπέμπω σε παλαιότερο ποστ (ξέρω,ξέρω είχα υποσχεθεί και την συνέχεια),η χαρά της ζωής,η Μαλεκόν-θα ξαναπάω αφού πεθάνει ο γέροντας-είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι θα γίνει ωραιότερη.
Η Ν.Υόρκη
Δεν ξέρω εάν είναι η ωραιότερη πόλη,αλλά σίγουρα είναι η πιό ενδιαφέρουσα.Ατελείωτες βόλτες,τόσα μέρη να δεις-δεν την χορταίνεις,και αυτή η αίσθηση του deja-vu από τις πολλές ταινίες που έχεις δεί.Τα εκπληκτικά μουσεία,τα υπέροχα ρεστωράν,η υστερία του Μανχάταν,εκπληκτικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα αλλά και η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο.
Η Αγία Πετρούπολη
Μένεις με ανοιχτό το στόμα από την ομορφιά αλλά και από την ασχήμια.Δίπλα-δίπλα το μεγαλείο και η ασχήμια.Η ακριβή μπουτίκ και απέξω η γριούλα να πουλάει τα τσιγάρα ένα-ένα.Το κέντρο της πόλης όμως από τα ωραιότερα που υπάρχουν,εξαίσιο πραγματικά.
Και αφήνω έξω,εξίσου υπέροχα μέρη που αγαπώ,όπως η Σκωτία,η αγαπημένη/μισητή Κωνσταντινούπολη,τα Μπαρμπάντος,ο Άγιος Δομήνικος,η Βαρκελώνη,η Χαϊδελμβέργη,η Ιταλία (όπου και να πάω σ’αυτή τη χώρα τρελλαίνομαι),η Πράγα,η Αντίμπ και η Νίκαια,η Σαντορίνη,η Κέρκυρα,τα Κύθηρα,η Χίος,η Φολέγανδρος,οι διαδρομές Ναύπακτος-Γαλαξείδι και Βάρκιζα-Σούνιο,η Μάνη,το Σάλτσμπουργκ,οι Δαλματικές ακτές.
Τα μέρη που θέλω να πάω τα προσεχή χρόνια?Ξανά Μπουένος Άυρες και Νέα Υόρκη,στην Carthagena de los Indios της Κολομβίας,στην Αυστραλία,στα Νορβηγικά φιόρδ,στην Ιαπωνία,στο Βερολίνο,στην Ισλανδία,στο Μπαλί.
Οι τόποι που με έχουν απογοητεύσει περισσότερο...Το Βελιγράδι,το Μόντε Κάρλο,η Αντίγκουα,η Λίμα,η Costa del Sol,εάν ερχόμουν ως ταξιδιώτης είμαι σίγουρος ότι θα με απογοήτευε και η Αθήνα,αλλά και αυτή είναι μιά άλλη κουβέντα...
Τώρα με τη σειρά μου θα ήθελα να "πετάξω το μπαλάκι" στον Αθήναιο,τον Ioeu και την Delirium tremens (μπας και στρωθεί να γράψει τίποτα).Θυμηθείτε ένα πράγμα μόνο,τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που έρχονται,αυτά που έχουμε μπροστά μας .
At 13/7/07 13:31, 
At 13/7/07 13:49, 
alef
Μ' έχετε αφήσει σέκος και ξερή, προσπαθώ να συνέλθω (ό,τι ονειρεύτηκα είναι), όσο για το ταξίδι σας το παιδικό, φταίει, τελικά! Για όλη την ταξιδιωτική σας δίψα αυτό φταίει! Και θα το πω ακόμα μια φορά κι εσείς να κάνετε υπακοή, στρωθείτε επιτέλους και γράψτε για ταξίδια! Μην είστε πια τόσο εγωιστής και ό,τι ζήσατε να τα κρατάτε μόνο για σας! Και μήπως το Νοέμβριο που θα ξαναπάτε ξέρετε πού, να με παίρνατε κι εμένα στη βαλίτσα; Αλλά επειδή δεν χωράω βαλίτσα, εκεί θα μου το κάνετε το χατίρι, ό,τι χνάρι βρείτε, θα το γράψετε βήμα- βήμα... Νάστε καλά και να ταξιδεύετε και νάστε αισιόδοξος με τα πάντα, όχι μόνο με τα ταξίδια, τα πιο καλά είναι "αυτά που έρχονται, αυτά που έχουμε μπροστά μας"... (και τί τα θέλετε πια τόσα βιβλία μαζί?)
@Alef>Εχουμε πει τι τα θέλω τα βιβλία.Όπως συμφωνήσαμε θα ανεβάσω κάποια στιγμή "ψυχαναγκαστικό" ποστ γιά τις μανίες που με καταδιώκουν με τα βιβλία της βαλίτσας.Τα καλά σας λόγια με τιμούν ιδιαιτέρως,αλλά εάν γράφω πότε θα διαβάζω,έ???Είπαμε ΕΙΜΑΙ ΤΕΜΠΕΛΗΣ (και ανασφαλής σ'αυτό το πράγμα,δεν το αρνιέμαι).
At 13/7/07 15:14, alef
Και θα γράφετε και θα διαβάζετε και θα ταξιδεύετε και θα προλαβαίνετε να τσακώνεστε μαζί μου, όλα θα τα προλάβετε, και μια χαρά... προκομένος τεμπέλης είστε! Οσο για το "ανασφαλής" το χαίρομαι, χορτάσαμε πια από "ασφαλείς ανθρώπους", ό,τι καλό έχει προκείψει, από την ανασφάλειά μας προέκειψε! Αλλ' είναι κρίμα, δεν το βλέπετε? Θα κουραστείτε να μ' ακούτε! (κασέτα θα με κάνω να... παίζω μέρα- νύχτα επ' αυτού!) Διαφορετικά δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου!
At 14/7/07 01:17, aura voluptas
Σας ευχαριστώ πολύ για την ανταπόκριση στην πρόσκληση . Έκανα πολύ κάλα που σας προσκάλεσα, αν κρίνω το αποτέλεσμα . :-)
Πολύ ευχαριστήθηκα αυτό το θαυμάσιο ποστ, του οποίου ο τίτλος τα λέει όλα ! Είστε ένας πολύ τυχερός άνθρωπος κε Librofilo .
Σας εύχομαι, μέσα από την καρδιά μου, ακόμη περισσότερα ταξίδια, στα μέρη που ονειρεύεστε και με πολλές-πολλές όμορφες στιγμές .
Καταπληκτική η επιλογή του μουσικού θέματος . Από τα πιο αγαπημένα μου, μου έχει προσφέρει φοβερές στιγμές έμπνευσης όποτε τ'ακούω την ώρα που εργάζομαι . :-)
At 14/7/07 13:56,
At 15/7/07 17:28, ioeu
Το blog μου περνάει...μια περίεργη φάση, γι' αυτό, με την άδειά σας, αγαπητέ, ανταποκρίνομαι με χαρά στην πρό(σ)κλησή σας στη γωνιά αυτή.
Βίρα Μάινα, λοιπόν...
Ιωνία. Τόπος ιερός. Τόπος γενέθλιος. Όπου και να γυρίσω το βλέμμα, εκεί (ξανα)κοιτάζω. Όλα τα κύτταρά μου γεννήθηκαν εκεί. Η Ιωνία της Διδώς Σωτηρίου, του Βενέζη, η πικρή Ιωνία, η ανθισμένη, με τους καρπούς της ξέχειλη, γυναίκα θελκτική και μήτρα εύκαρπη. Με τα χαμόγελα, με τις μυρωδιές από κοπανισμένη κανέλα, μαστίχα, και φρέσκα φύκια. Η Ιωνία στο «Μυθιστόρημα» του Σεφέρη σαν εικόνισμα, σαν λιβανωτός, η Ιωνία της «Μικρής Πράσινης Θάλασσας». Κι η αρχή των ερώτων μου. Ένα σύμπαν ολόκληρο. Γη αναψύξεως.
Η Κρήτη του Καπετάν Μιχάλη. Κατεβασμένο κεφαλομάντηλο και χοροί κυκλωτικοί, με πόδια λεβεντιάς να αγγίζουν τ’ άστρα. Η Κρήτη των παιδικών μου χρόνων. Ο ίλιγγος της θάλασσας και η αρμύρα στην κουπαστή του «Κύδων». Εκεί ξέρω πως μια γη με περιμένει. Ολοκάθετη χοάνη χώρου να με χωράει.
Τα Ιόνια του Άγιου Σολωμού. Γλυκόπικρη γεύση από νεράντζι και μια πάντα όμορφη μέσα στη θάλασσα. Δειλινά πλάι στο κύμα να περπατάει ολομόναχος - πώς αλλιώς -και να αναθυμάται το μέλλον του. Πόσα του χρωστάω…
Η παγωμένη θάλασσα της Ερεσού κι η Σαπφώ δίπλα μου να ερωτοτροπεί με τον ήλιο. Όλα τα μυστικά πάνω στο σώμα της! Συλλαβίζω απ’ την αρχή την ωραιότητα. Πιο δίπλα στην καρδιά του Αιγαίου αρμυρισμένα χείλη χαϊδεύουν σώματα. Ο νοτισμένος Αρχίλοχος και μέσα στα σκέλη του μια Νεοβούλη. Η σκέψη που ερωτεύεται τον τόπο. Η αρχή του παντός και το επέκεινα…
Μέσα στις εκκλησίες της Πόλης με τον Ρωμανό της καρδιάς μου. Σκοτεινή υγρασία, ένας τρούλος ουρανός και η έναστρη φωνή της αγάπης του. Πώς να αφουγκραστείς τόση ταπείνωση; Αιών μέγας.
Τα σέβη μου!
At 16/7/07 23:35, aura voluptas
Τί έπαθε καλέ το blog του ioeu ? Αρρώστησε ?
Πω-πωωωω ! Μας "έστειλες" με το κείμενο great ioeu . Και πολύ ερωτικό θα έλεγα ... Δε σχολιάζω περαιτέρω γιατί θα το "καταστρέψω" το κείμενο το ποιητικό .
Μία ερώτηση μόνο, αφελής . Όταν λέμε Ιωνία , εννοούμε όοολη τη Μικρά Ασία , απ'άκρη σ'άκρη ? Έχετε ταξιδέψει δηλαδή σε όλα τα παράλια ? Ρωτάω γιατί κι εμένα 12 τουλάχιστον χρωμοσώματα μου είναι ιωνικά και πολύ ενθουσιάστηκα με την επιλογή . :-)
At 17/7/07 10:35, ioeu
Φίλτατε Libro,
εγώ ευχαριστώ για την φιλοξενία. Από καρδιάς. Και για τα καλά σας λόγια.
Αγαπητή aura, επίσης σας ευχαριστώ. Μάλλον σας παραπλάνησα... (άλλωστε αυτή την πρόθεση είχα :)
Τα περισσότερα από αυτά είναι "αναγνωστικά ταξίδια",
ταξίδια "ένδον"...
;)
Το μπλογκ μου, πράγματι, νοσεί. Ή μάλλον ωδίνει. Είναι "στις μέρες του"...
At 17/7/07 19:40,
At 17/7/07 22:37, Maria Iribarne
Αλήθεια, γιατί σας απογοήτευσε η Λίμα; Για ανεξιχνίαστους λόγους, είναι ο κρυφός καημός μου. Έχω μια mini συλλογή από καρτποστάλ της Λίμα από τις αρχές του αιώνα και φαίνεται υπέροχη πόλη. Βέβαια, δεν ξέρω πότε πήγατε, πριν δυο-τρία χρόνια ήταν νομίζω που άκουσα στις ειδήσεις ότι σε μεγάλη πυρκαγιά κάηκε ένα πολύ μεγάλο μέρος του ιστορικού κέντρου της.
@Maria Iribarne>Στο Περού πήγα το 1995.Η Λίμα έχει ωραίο ιστορικό κέντρο,σχετικά καλά διατηρημένο αλλά η υπόλοιπη πόλη δεν βλέπεται..Το Miraflores είναι μιά αρκετά νόστιμη μοντέρνα συνοικία (κάτι σαν το Κολωνάκι της Αθήνας) εκεί ήταν το ξενοδοχείο μου.Σε κάθε γωνία και κάθε μαγαζί υπήρχε στρατιώτης με αυτόματο.Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλη και εμφανέστατη αντίθεση μεταξύ των συνοικιών.
Γενικά απογοητεύτηκα γιατί περίμενα κάτι διαφορετικό,που εάν διαβάσετε το ποστ το βρήκα στο Cusco και το ΜάτσουΠίτσου.Αργότερα διάβασα τον εξαίσιο "Χορευτή του επάνω πατώματος" του Ν.Σαίξπηρ που εκτυλίσσεται στην Λίμα και ο συγγραφέας κάνει τις ίδιες διαπιστώσεις μ'εμένα.Το Περού πάντως είναι ενδιαφέρουσα χώρα απ'όποια πλευρά και αν την δεις.Τέτοιες καρτποστάλ που λέτε είδα κι'εγώ εκεί,είναι υπέροχες πραγματικά.Γιά την φωτιά δεν το ήξερα.Ευχαριστώ γιά την επίσκεψη.
Libro respect...
Aψογο.
Δυο σχολια:
1. προσωπικα με απωθει πλεον σχεδον ολη η Β. Ευρωπη, ακριβως γιατι ειναι συνδεδεμενη με διημερα business trips, βαρετα αεροδρομια και βαρετους business partners...
2. Μεγαλο δικιο για Αγια Πετρουπολη - και Ρωσσια γενικωτερα. Ενα ποστ μονο του.
Υπεροχη στιγμη, ανακουφιστικη, εκτος συναγωνισμου, όταν έδωσα στο γκισε της fully booked αεροφλοτ εισιτηριο Ολυμπιακης(!), αλλης ημερομηνιας(!!!), και το διαβατηριο μου με τριαντα δολλαρια μεσα .
Εγω ταξιδεψα business για Αθηνα, καποιος άλλος μαλλον οχι....