Δυστυχώς εκεί σταματάει κάθε ομοιότητα με την αντίστοιχη ιταλική συλλογή.Παρουσιάζοντας την πριν από περίπου ένα χρόνο είχα αρκετές αντιρρήσεις γιά μερικά από τα διηγήματα που εμπεριέχονταν σε αυτήν και ήμουν αρκετά αυστηρός στη κρίση μου βάζοντας και χαμηλή βαθμολογία.
Αποφεύγω να βαθμολογήσω τα Ελληνικά Εγκλήματα γιατί (απλούστατα) δεν ξέρω τι βαθμό να βάλω,εχω μπερδευτεί γιατί η συλλογή μου φαίνεται τόσο ανόμοια ώστε δεν μπορεί να κριθεί συνολικά.Θα προσπαθήσω να γίνω σαφής.Όλες οι ιστορίες πάσχουν:είτε από δομή,είτε από πλοκή,είτε από ανάπτυξη.Αναγνωρίζω το «βιαστικό» του εγχειρήματος,αλλά διάολε οι περισσότεροι είναι πεπειραμένοι συγγραφείς,τι πάθανε?
Το διήγημα του Π.Μάρκαρη είναι συμπαθητικό.Πιστεύω ότι θα λειτουργούσε καλύτερα εάν ο συγγραφέας είχε περισσότερο χώρο (παρ’ότι είναι το μακροσκελέστερο του τόμου).Καμμία σχέση βέβαια με αστυνομική λογοτεχνία,θα μπορούσε να βγεί και μόνο του σε ξεχωριστή έκδοση.
Ο Α.Αποστολίδης γράφει μιά ιστορία πολύ κάτω του μετρίου – επειδή τον εκτιμώ ιδιαίτερα,δεν θέλω να σχολιάσω περαιτέρω...ενώ οι κυρίες Κακούρη,Δανέλλη,Πολιτοπούλου μάλλον «βρισκόντουσαν σε άλλο γήπεδο» (επηρρεάστηκα από τον Nuwanda που σχολιάζοντας το βιβλίο,μίλησε γιά Β Εθνική),πολύ απλά,τα διηγήματά τους δεν διαβάζονται-θεωρώ δε κατόρθωμα να κάνεις τον αναγνώστη να βαρεθεί σε ένα διήγημα 30-40 σελίδων..
Δεν μπορώ να κρίνω τον πολύ καλό δημοσιογράφο Κ.Κυριακόπουλο γιατί αυτό είναι το πρώτο του εγχείρημα,το διήγημα του έχει αδυναμίες αλλά δεν είναι κακό.Μάλλον όμως θέλει να πει πολλά σε περιορισμένο χώρο.
Το διήγημα του Φ.Φιλίππου έχει ατμόσφαιρα αλλά καθόλου πλοκή ενώ του καλού μου φίλου Δ.Μαμαλούκα έχει πλοκή,είναι ίσως το πιό «αστυνομικό» απ’όλα αλλά νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνει καλύτερο-σίγουρα ο Δημήτρης έχει γράψει πολύ καλύτερα διηγήματα (κάποια τα έχει «ανεβάσει» και στο μπλογκ του).
Μ’άρεσε το διήγημα του Π.Μαρτινίδη που παρά το «τραβηγμένο» τού θέματος,διαβάζεται πολύ ευχάριστα και μεταφέρει έξοχα την ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης λειτουργώντας και ως ένα ιδιότυπο campus crime novel.
Κατά την άποψή μου η καλύτερη ιστορία της συλλογής ήταν του εξαιρετικού διηγηματογράφου Γ.Μπράμου.Το «Πνιγμένο παιδί» είναι ένα διαμαντάκι είκοσι περίπου σελίδων.Πολύ απλό σαν ιστορία,έξυπνο με άριστη οικονομία λόγου και ύφους . Η ικανότητα του Μπράμου στο short-story είναι δεδομένη και την έχει αποδείξει με τις συλλογές του,εδώ μας δείχνει άλλο ένα δείγμα της .
Πιστεύω ότι οι Έλληνες συγγραφείς που ασχολούνται με την αστυνομική λογοτεχνία (εκτός από τους ανωτέρω υπάρχουν και αρκετοί άλλοι) είναι αρκετά ενδιαφέροντες,έχουν βέβαια "δρόμο να διαβούν" (συμφωνώ με τον Πατριάρχη Φώτιο γιά αυτά που γράφει με αφορμή το συγκεκριμένο βιβλίο),σίγουρα από πολλούς θα δούμε πολύ καλά δείγματα στο μέλλον-θεωρώ λοιπόν το συγκεκριμένο εγχείρημα ατυχές και κάτι που και οι ίδιοι θα ξεχάσουν σύντομα – μάλλον όμως δεν θα το ξεχάσει ο εκδ.οίκος διότι το βιβλίο πραγματοποιεί ικανοποιητικές πωλήσεις ,οπότε το εγχείρημα πιστώνεται στον κύριο Χρυσοστομίδη,ο οποίος είναι μάλλον ο κερδισμένος απ'όλη την ιστορία.
Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει, και μετά απ' αυτά που έγραψες καλέ μου Librofile δεν νομίζω οτι θα ήταν απ' αυτά που θα επιχειρούσα να διαβάσω. Και μετά λένε οτι οι κριτικές δεν επηρεάζουν....
Παρενθετικό ήταν βέβαια το σχόλιο. Πέρασα να σου πω ένα μεγάλο "γεια" γιατί χαθήκαμε εντελώς. Εύχομαι να είσαι καλά. Πολλούς χαιρετισμούς...
At 20/9/07 01:48, 
SILIO D'APRILE
αγαπητέ Librofilo, σημειώνω μια παρατήρηση με την πιο ευγενική πρόθεση (που γνωρίζεις ότι είναι απεριόριστη απ' εμένα): τα βιβλία, όπως κάθε άλλο έργο τέχνης, δεν βαθμολογούνται. Δεν έγκεινται σ' αυτή τη λογική. Κι ασχέτως βεβαίως των μιντιακών "συνηθειών". Αλίμονο, ένα έργο συγκινεί, καθαγιάζει, ελκύει ή απωθεί. Οχι όμως, δεν βαθμολογείται. (Κι αυτά στα γράφω όντας ταυτόχρονα στις δύο όχθες των πραγμάτων...)
At 20/9/07 02:09, aura voluptas
Είναι το "βιβλίο του Μετρό" που διαβάζω αυτές τις μέρες !!!! Πάντα έχω ένα βιβλίο για τη διαδρομή σπίτι-δουλειά-σπίτι . Συνήθως επιλέγω κάποιο που δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερες αναγνωστικές απαιτήσεις και αν κρίνω από το σημερινό σας ποστ μάλλον το πέτυχα .
Αν και τρωγόμουν να διαβάσω πρώτα την ιστορία του Δ.Μαμαλούκα, αποφάσισα να το ξεκινήσω κανονικά (scusi Demetrio) κι έτσι μέχρι τώρα έχω διαβάσει μόνο το διήγημα του Μάρκαρη για το οποίο συμφωνώ απόλυτα μαζί σας . Το βιβλίο το είδα να κυκλοφορεί αρκετά και στην παραλία φέτος ... Πατάτα πάντως δεν το λες ( ή μήπως το λες ?), δεν ξέρω ...
Oι βαθμολογίες, οι κλίμακες αν θέλετε, υπάρχουν για να τονίζουν την υποκειμενικότητα του πράγματος και καλώς ή κακώς έχουν εισβάλλει παντού (μέχρι και στη δουλειά μου ρωτάμε "σε μια κλίμακα 1-10, με το 1 να μην χαμπαριάζετε τίποτα και το 10 να τσουρουφλίζεστε, πως αισθάνεστε αυτό το π.χ. οξύ ?"). Το μπλογκ είναι κάτι προσωπικό και αν εσείς ανεβάζετε-κατεβάζετε-ανεβοκατεβάζετε βαθμολογίες αυτό είναι το λιγότερο που πρέπει να μας απασχολεί (δεν σημαίνει αυτό ότι η παρατήρηση του silio δεν έχει βάση, έτσι ? No offence ) . Να κάνετε ό,τι θέλετε . Η ουσία του κειμένου παραμένει .
Anyway να σας πω και κάτι άσχετο : ΤΙ κομματάρες επιλέγετε τώρα τελευταία καλέ ?? ΤI τσακίρ κέφι-έμπνευση είναι αυτή ? Φτου-φτου-φτου (με την καλή έννοια) !!! Αμ η σημερινή ? :-)))))))))))))))
Πάλι στα "σκληρά" έπεσα, πάλι στα σεντόνια . Είμαι άξια της μοίρας μου ...
@Silio d'Aprile>Η βαθμολογία που βάζω είναι ένα παιχνίδι,όπως θα πρέπει να είναι η λογοτεχνία.Είναι βαθμολογία απόλαυσης του κειμένου-και βαθμολογώ μόνο λογοτεχνία.Μ'αυτό το τρόπο ενδέχεται να πάρει χαμηλή βαθμολογία ένα αξιολογότατο (κατά τα άλλα κείμενο)το οποίο δεν απόλαυσα.
Προσπαθώ να ξεφύγω από τη σοβαροφάνεια που διέπει τα λογοτεχνικά δρώμενα στη χώρα μας και (αλλοίμονο) ούτε κριτικός είμαι,ούτε συγγραφέας.Συνέχεια μου περνάει από το μυαλό να σταματήσω να βαθμολογώ γιατί καταλαβαίνω ότι δημιουργούνται παρεξηγήσεις.
Οι επισημάνσεις σου είναι πολύ σωστές και συμφωνώ απόλυτα αλλά δεν έχουν σχέση με αυτό που κάνω.Εύχομαι καλό φθινόπωρο/χειμώνα
@Aura voluptas>Από τα αγαπημένα μου άσματα και σημαδιακό (τρέχα γύρευε τώρα γιατί).Δεχομαι προτάσεις γιά radio night-show με λογοτεχνικά αποσπάσματα,θα τους στείλω όλους γιά ύπνο αμέσως.
Υπάρχουν πολλά ωραία μικρά βιβλιαράκια γιά το μετρό (δεν είναι ανάγκη να βαραίνει και η τσάντα) και πολύ καλύτερα από τούτο εδώ-απλή επισήμανση.
Το βιβλίο όχι δεν το λες πατάτα,μάλλον ζαμπόν δίχως λιπαρά το λές.
At 20/9/07 13:53, alef
Η μαύρη αλήθεια είναι ότι η παραγγελιά, άλλους τους στρώνει να γράψουν και άλλους τους αποδιοργανώνει. Δεν είναι το ίδιο να σου 'ρχεται η ιστορία σου από το πουθενά (εντάξει, τώρα λέμε) στους χρόνους του Θεού ή τους δικούς της κι εσύ να την υποδέχεσαι και το ίδιο να σου βάζουν τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι: χρόνος, χώρος, θέμα. Αλλά, βέβαια, κάποιοι άλλοι επειδή χρωστούν ή υπό περιορισμόν έχουν γράψει αριστουργήματα (Ντοστογιέσφκι, τα είχε όλα... προπαίξει). Εχουν γραφτεί, όμως, και ιστορίες "στο γόνατο". Είναι σαν τον έρωτα, ίδια όταν πας γυρεύοντας και όταν σου έρχεται ουρανοκατέβατα; Ετσι και στη γραφή.
Όπως και νάχει, όμως, και η χειρότερη ιστορία, η πιο "βιαστική" έχει το ύφος του συγγραφέα της. Αυτό δεν αλλάζει και είναι πολλά. Και στο "παιχνίδι" της λογοτεχνίας είναι εκείνο που σημαίνει τα πιο πολλά, σχεδόν τα πάντα.
Εξακολουθώ να απολαμβάνω τον τρόπο ανάγνωσής σας (όσο για τον χρόνο, ας μην πω τίποτα, κανείς δεν σας πιάνει).
At 20/9/07 15:22, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν πρέπει να γίνονται βαθμολογήσεις. Συμφωνούμε όλοι ότι η ανάγνωση εμπεριέχει την υποκειμενικότητα. Όμως η βαθμολόγηση (κι εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα με τον λιμπροφίλο) είναι παντού και πάντα υποκειμενική και πάντως ένας τρόπος να εκφράσεις το "μ'αρέσει-δε μ'αρέσει". Δεν έχει τόση σημασία η κλίμακα. Αν θα βαθμολογήσει κάποιος από το 0 έως το 3 ή από το 0-10. Όμως το μηδέν δεν ταυτίζεται με το 10, όπως και να το κάνουμε.Το πρόβλημα ξεκινάει μάλλον όταν θεωρούμε κάτι μαλ..., αλλά ντρεπόμαστε να το πούμε, ή και το αντίστροφο φυσικά. Φοβάμαι ότι συνήθως τα σχόλια ρέπουν προς τον εξωρραϊσμό. Ο αρνητικός σχολιασμός, όσο υποκειμενικός κι αν είναι, συνήθως είναι πιο τίμιος.
At 20/9/07 17:42, alef
Βεβαίως και παίζει (οι αστυνομικοί συγγραφείς όλο και κάποια αστυνομική ιστορία θα έχουν μέσ' στο συρτάρι, οι... αισθηματικοί, ερωτική, οι υπαρξιακοί κάποια δική τους μπουρδουκλωμένη) αλλά τί γίνεται σε περίπτωση συγκεκριμένης παραγγελιάς; Ας πούμε για το Κακό κι εσύ είσαι χαζοειδώς καλή (Σάσα Ντάριο ρε παιδί μου!) ή για το Γέλιο κι είσαι σε φάση "κόβω φλέβες"?
Ναι, την αναγνωστική διαχείριση του χρόνου εννοούσα (ενδιαφέρον ποστ θα ήταν, εδώ η διαχείριση του χρόνου γενικώς και έχει απίστευτο ενδιαφέρον, πόσο μάλλον η δική σας μεθοδολογία ανάγνωσης).
At 20/9/07 17:45, alef
At 20/9/07 22:48, ioeu
At 21/9/07 00:19, aura voluptas
Χα, χα my dearest Librofilo ! Σας ετσακώσαμεν ! Ιδέα για ραδιοφωνική εκπομπή εεεε ?:-DDDDDD Brilliant indeed !
Τώρα για το θέμα του ύπνου, εξάρτάται από τη φωνή του αφηγητή και το απόσπασμα (αν αναγνωσθεί κανένα από τα "θανατερά" σας, μάλλον εφιάλτες θα βλέπουν οι ακροατές ...). Ο Τζούμας π.χ. που συχνά-πυκνά διαβάζει αποσπάσματα από βιβλία το πρωί, μια χαρά γεμίζει τα κενά μεταξύ των τραγουδιών και το χρόνο της εκπομπής του .
Alors...pourquoi pas ? Βουρρρρ !
Τα γνωρίζω τα μικρά βιβλιαράκια και τα προτιμώ για το συγκεκριμένο σκοπό, απλά τώρα έτυχε από τη στοίβα των αδιάβαστων να διαλέξω τα "Εγκλήματα" .
Σήμερα διάβασα τη δεύτερη ιστοριούλα. Μετριότατη.
@Alef>Μάλλον θα πρέπει να το γράψω αυτό το διαβολεμένο ποστ γιά την "διαχείριση του χρόνου" τελικά.Το έχουμε ξανασυζητήσει με αφορμή κάποιο άλλο ποστ.
Γενικά πιστεύω στους "κόντρα ρόλους" είναι οι πιό ενδιαφέροντες.Ένας πολύ καλός άνθρωπος μπορεί να γράψει αριστουργήματα γιά το Κακό,όπως και κάποιος που "κόβει φλέβες" γιά τον έρωτα.
At 21/9/07 11:42, 
At 21/9/07 12:08, alef
@ Nuwanda> Δεν είναι "τίποτα" η πρώτη σου ερωτική (σεξουαλική) επαφή, ούτε η πρώτη γαμήλια νύχτα για δυο άγνωστους και διαφορετικούς κόσμους. Τιτάνια σύγκρουση είναι. Οπως και εκείνο που δεν ειπώθηκε (ενώ θα μπορούσε), επίσης, μπορεί να καταστρέψει ζωές, να τους αλλάζει διαδρομή και ρότα, είναι σχεδόν αυτοκαταστροφή, για ξαναδές το κι έτσι! Είναι πολύ διαφορετικοί οι χαρακτήρες από σένα, αλλά απ' εκείνο το "τίποτα" έχουν ρημάξει ζωές! άλεφ που έχει υπάρξει στο... μεταίχμιο (και την γλύτωσε!)
At 21/9/07 12:21, alef
@ Librofilo> Ετεροχρονισμένα, συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου! Αλλά μου πάτησε κάλο ο nuwanda, και το γνωρίζετε, είμαι του ασυγκρατήτου.
Να το γράψετε εκείνο το ποστ περί χρόνου, το περιμένω ανυπόμονα, κι έχετε δίκιο, οι "κόντρα ρόλοι" είναι και αποδοτικοί (και στην λογοτεχνία και... παντού) και πολύ πολύ γοητευτικοί. Αλλά και την εκπομπή να την κάνετε. Εκτός από αποσπάσματα (τζάμπα τα έχετε;) και τις μουσικές (που δεν τις ακούω, αλλά αδιαφορείτε) έχετε και πολύ ωραία φωνή. Οσο για τις νυχτερινές εκπομπές (έχω κάνει χρόνια, ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη ζωή μου) είναι μια άλλη ζωή, πιστέψτε με!
At 21/9/07 12:54,
αλεφ μου, χαιρομαι που επιτελους σου πατησα τον καλο, εστω και αν το εκανα χωρις να το καταλαβω!!
φυσικα και δεν ειναι τιποτα ολα οσα γραφεις, ειναι τεραστια...
για πες ομως σε δεκα συγγραφεις να γραψουν ενα βιβλιο διακοσιων τοσων σελιδων για τις πρωτες μετα τον γαμο 3-4 ωρες ενος εντελως αδιαφορου ζευγαριου... των περισσοτερων το αποτελεσμα πιστευω θα ειναι πιο βαρετο κι απο "το να βλεπεις την μπογια στον τοιχο να στεγνωνει" που λεει κι ο Πανουτσος!!!
At 21/9/07 13:02, alef
@ Νuwanda> Νουβαντούλη μου, που λέει και το σκαλιδάκι, έχεις δει την μπλέ μπογιά μου να στεγνώνει;
Αστειεύομαι, και καθόλου μαζί σου δεν θα διαφωνήσω! Καθόλου δεν σε αδικώ, μας χωρίζει και ένας σκασμός χρόνια (άλλη γενιά, παιδάκι μου, μη κοιτάς την φασαρία μου), είναι φυσικόν λοιπόν το θεματάκι της "Ακτής" να σου φαίνεται "άγνωστη χώρα". Και ξέρεις καλά ότι μ' αρέσει πάαααρα πολύ να μου πατάνε τον κάλο! Το... λιβανιστήρι δεν αντέχω, να μου πατάνε τον κάλο, πολύ το γουστάρω.
At 21/9/07 13:22,
alef μου, (να μας συγχωρει ο libro για την καταχρηση χωρου) μα δεν μου φαινεται αγνωστη χωρα το θεμα, καθε άλλο....
αυτο που προσπαθω να πω ειναι κατι άλλο... δες το ποστ του libro για τα εγκληματα. Ολοι οι συγγραφεις εφτιαξαν πλοκες τρελες, μπερδεμενες, αναληθοφανεις, με χαρακτηρες μυστηριους κλπ... το αποτελεσμα: μια τρυπα στο νερο!!
Ενω ο Μακ Γιουαν παιρνει ενα εντελως αδιάφορο θεμα σε πρωτη οψη και μας δινει μια εξαιρετικη ιστορια. Ουτε πλοκη χρειαζεται, ουτε διαστορφικους τυπου, ουτε τιποτα. Την μαγκια του βαζει μονο και καθηλωνει τον αναγνωστη....
At 21/9/07 13:28, alef
@Alef+Nuwanda>Ρε παιδιά δεν περιμένετε να διαβάσω και να "ανεβάσω" την ΑΚΤΗ?Πάντως ο Nuwanda έγραψε την μεγάλη αλήθεια..Ο μάστορας φαίνεται από το πως θα χειρισθεί το θέμα του.Ο ΜακΓιούαν είναι ιδανικος σε αυτό (όπως και πολλοί άλλοι)-βέβαια μη το συγκρίνουμε με τα διηγήματα των ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ,είναι δύσκολο το διήγημα,αλλά και εκεί μπορεί να φανεί το ταλέντο (ίσως και περισσότερο)...Μια χαρά το κάνατε το μπλογκ,δεν με πειράζει καθόλου.
At 21/9/07 13:54,
At 21/9/07 18:30, SILIO D'APRILE
(συγγνώμη για την καθυστέρηση συμμετοχής στην κουβέντα). Οσον αφορά τη βαθμολόγηση, θα προσθέσω ότι κάθε έργο διαθέτει αυταξία (ανεξαρτήτως αντικειμενικής κρίσης), ως εκ τούτου τα κριτήρια του 1,2,3 περιέχουν την ευκολία της προσφοράς απόλαυσης μα ταυτόχρονα αδικούν...
Και σ' ό,τι αφορά την κουβέντα για τα μικρά βιβλία, που θεωρώ άνευ αντικειμένου, καθώς το έργο τέχνης δεν εμπεριέχει τη διάσταση του μεγέθους, είναι άτοπον, ας συνεισφέρω με δύο προτάσεις αναγνωστικής απόλαυσης: την ελάχιστων σελίδων "Φάλαινα" του Paul Gadenne (εκδόσεις "Αγρα") και το επίσης ολιγοσέλιδο "Η ανάγκη μας για παρηγοριά" του Στιγκ Ντάγκερμαν (εκδόσεις "Μελάνι").
At 21/9/07 21:31,
Καλησπέρα. Συμπτωματικά φευγοντας από την εφημερίδα εκανα μια βιαστική βόλτα σε δυο τρια βιβλιοπωλεία του κέντρου . Και μεταξύ των αλλων πηρα ενα βιβλιο του Πέτρου Μάρκαρη Νυχτερινό Δελτίο. Τώρα διαβασα το ποστ σας για τα ....Ιταλικά Εγκλήματα και τα περί...μεταξωτών βρακιών κλπ , αλλά νομίζω ότι δεν θα επηρεαστώ και θα απολαύσω τον αστυνόμο Κώστα Χαρίτο.
Πηρα και εναν Μπρυκνέρ για τις ενοχές της Δύσης γιατί να μιλησει στις 4 Οκ. στο γαλλικό ινστιτουτο κι θαθελα ναχω μια ιδεα.
Πάντως , περνουμε μια ιδεα κι αυτό το βάζω στα πολύ θετικά του μπλογκ.
ριτσα μασουρα
At 22/9/07 00:51, aura voluptas
@ Librofilo : Δεν σπέρνω τίποτα αγαπητέ . Ποτέ δεν είπα, ντε και καλά, να κάνετε εσείς την εκπομπή . Όταν κάποιος έχει μια ιδέα δε σημαίνει ότι θα την υλοποιήσει ο ίδιος αποκλειστικά ή ότι είναι ο καταλληλότερος γι'αυτό . Μπορεί απλά να συμμετέχει στην υλοποίηση της . :-) Όλοι επιλέγουμε το πως θα διαχειριστούμε τον ελεύθερο μας χρόνο βάσει των προτεραιοτήτων και των επιθυμίων μας, αλλοίμονο ! Έτσι δεν είναι ????
@ Silio : Τι καλά ! Σας ευχαριστώ πολύ για τις προτάσεις ! Θα τα πάρω τα βιβλία . Και αυτονόητο το ότι η αξία ενός βιβλίου δεν εξαρτάται από των αριθμό των σελίδων του . Αλλοίμονο (δις)! :-))))))
At 22/9/07 09:16,
At 22/9/07 13:19,
Ορισμένες απόψεις και κριτικές, για ανθρώπους που μόχθησαν να γράψουν κάποια πράγματα χωρίς να διατείνονται ότι έκαναν την υψηλότερη λογοτεχνία, μου θυμίζουν κάτι παλιούς τύπους της Αριστεράς που έκαναν κριτική με το δάχτυλο υψωμένο. Ας μην αντιμετωπίζουμε τους συγγραφείς έτσι. Δεν είναι η γνώμη μας η πιο ισχυρή του κόσμου. Θα σας θυμίσω κάτι που γράφει ο Μέιλερ, στο "Η μάγισσα τέχνη": "Αν γράφεις έχοντας κατά νου τους κριτικούς είναι σαν να πηγαίνεις ταξίδι του γάμου και να έχεις κλείσει το διπλανό δωμάτιο στην πεθερά σου". Ας είμαστε πιο ευπρόσδεκτοι στον συγγραφικό κόπο. Σας χαιρετώ.
At 22/9/07 13:40, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ
Ανώνυμος
Δεν μου αρέσει να ξεφεύγω από τη μετριοπάθεια. Όμως για σταθείτε. Κανείς δε γράφει για να τον διαβάσουν οι κριτικοί. Κανείς επίσης δεν αμφισβητεί τον κόπο κανενός συγγραφέα. Κανένας όμως δεν μπορεί να αφαιρέσει το δικαίωμα σε οποιονδήποτε (έστω και υποκειμενικά) να κριτικάρει το αποτέλεσμα του μόχθου του συγγραφέα. Και φοβάμαι ότι όποιος δεν αντέχει τις κριτικές (διθυραμβικές ή κακές, καλοπροαίρετες ή μη) μάλλον δεν θα πρέπει να γράφει.
Librofilo
Δεν νομίζω ότι το πρόβλημα στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι το σύντομο των ιστοριών. Ίσως είναι το σύντομο του χρόνου που δόθηκε στους συγγραφείς. Ο αντίστοιχος ιταλικός τόμος έχει το ένα διήγημα καλύτερο από το άλλο.Όσο για τον Μακ Γιούαν που αναφέρει ο νουβάντα τι να πει κανείς. Και παραγγελιά να του δώσεις νομίζεις θα ζοριστεί;
At 22/9/07 16:22,
Νομίζω ότι το παραλήρημα του κ. Κονιδάρη προς κάθε συζήτηση, προς κάθε θέμα, είναι μάλλον συνέπεια της απομόνωσής του στο μισοέρημο νησί στο οποίο κατοικεί.
Του συνιστώ αλλαγή περιβάλλοντος, προσγείωση από το καλάμι το οποίο πολύ γρήγορα καβάλησε, σεβασμό προς κάθε πλευρά και σιωπή... Επιτέλους.
Καιρό είχε να δει η περί του βιβλίου μπλογκόσφαιρα τέτοιον μαιντανό...
At 22/9/07 17:39, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΙΔΑΡΗΣ
Ζητώ συγγνώμη φίλε librofilo, που εξαιτίας μου το μπλογκ σου έγινε αρένα. Δεν θα δώσω συνέχεια, απλά να τονίσω ότι νόμιζα πως στα ιστολόγια έχει κανείς την ελευθερία να διαφωνεί χωρίς να κινδυνεύει να τον καταραστούν ή να τον υποχρεώσουν σε σιγή. Παρότι παραληρηματικός καβαλημένος έχω όλη την καλή διάθεση να συνομιλήσω με τον εξαγριωμένο πολίτη στο ιστολόγιό μου, ακόμα κι αν εξακολουθεί να εισέρχεται ανωνύμως. Και πάλι χίλια συγγνώμη.
@Ανώνυμος>Ελπίζω να μην αναφέρεστε σε μενα όταν γράφετε "Δεν είναι η γνώμη μας η πιο ισχυρή του κόσμου".Σέβομαι απεριόριστα τους συγγραφείς και γενικότερα "τους εργάτες του πνεύματος" αλλά πιστεύω ότι δικαιούμαι να πω την άποψή μου.Εάν διαβάσετε τα ποστς μου θα δείτε ότι είμαι πολύ προσεκτικός στην κρίση μου όταν γράφω γιά Ελληνες δημιουργούς διότι έχω παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι αντιδρούν χωρίς χιούμορ και μάλλον άκομψα σε οποιαδήποτε αποψη δεν συμφωνεί με αυτήν που έχουν γιά τον εαυτό τους.Η "εξυπνάδα" του Μέηλερ είναι ωραία,αλλά έχετε διαβάσει τις απόψεις του γιά τους "συναδέλφους" του?Δεν λέει καλό λόγο γιά κανέναν.
Ευχαριστώ γιά την επίσκεψη.
At 22/9/07 19:58,
Και χιούμορ έχουμε, και ανεκτικότητα έχουμε και από όλα υπάρχουν, και όλα τα περιμένουμε ως κριτική και όχι μόνο. Αλλά ας μιλήσουμε επί της ουσίας. Από ολόκληρη την κριτική σας προκύπτει μια απωθητική παρότρυνηση προς το αναγνωστικό κοινό. Όταν, όμως, επιμερίζετε την κριτική προκύπτει ότι δεν γοητευτήκατε αλλά ούτε και απογοητευτήκατε πλήρως. Γιατί τελικώς κερδίζει η άρνηση; Αυτό είναι το πρόβλημα κατ' εμέ. Ότι ενώ δεν μου λέτε "μην το αγοράσεις" όταν αναφέρεστε σε επί μέρους διηγήματα εντούτοις μου μεταδίδετε μια πλήρη άρνηση. Δεν είναι αντιφατικό;
@Ανώνυμος>Αντιφατικό?Μπορεί..Με όσους έχω μιλήσει (οι οποίοι έχουν διαβάσει το ποστ)το εξέλαβαν ώς πλήρη άρνηση.Δεν προτείνω ποτέ τίποτα.Την άποψη μου γράφω και δεν είμαι επαγγελματίας.Όταν διαβάζω ένα βιβλίο γράφω γι'αυτό-ετσι απλά.Ποτέ δεν γράφω γιά βιβλία που δεν έχω διαβάσει(πράγμα που κάνουν οι επαγγελματίες κριτικοί-μάλλον το γνωρίζετε αυτό).
Τώρα σκέφτηκα ότι ενδεχομένως να υπάρχει αυτή η αντίφαση επειδή εδώ μιλάμε γιά μια συλλογή τελείως ανομοιογενών διηγημάτων.Κάποια είναι αξιοπρεπή,άλλα μέτρια,άλλα δεν διαβάζονται με τίποτα.Αφήνω περιθώρια,δεν βλέπω κάτι κακό σ'αυτό.
Υπάρχει βεβαίως η άποψη,ότι εάν με χαλάει ένα βιβλίο να μη γράφω γι'αυτό.Το θεωρώ ιδιαίτερα βαρετό αυτό-το μπλογκ μου τότε θα ήταν γεμάτο από εγκωμιαστικές απόψεις,τι βαρεμάρα ε?
Χιούμορ και ανεκτικότητα έχετε..Ονοματάκι έχετε?Βρείτε κάποιο,θεωρώ άκομψο να απευθύνομαι σε "ανώνυμο"-ως χάρη σας το ζητώ.
At 23/9/07 10:48,
Καλημερίζω ως ο "ανώνυμος" του πρώτου μηνύματος που άναψε τη φωτιά και του τελευταίου περί "χιούμορ". Τα ενδιαμέσα περί "μαϊντανών" και άλλων προσωπικών ζητημάτων και χαρακτηρισμών δεν με αφορούν. Σας καλημερίζω, λοιπόν, με ψευδώνυμο -αφού το ζητάτε ως χάρη- αλλά δεν απέχει και πολύ από το "ανώνυμος" όπως το δικό σας και εκατοντάδων άλλων μπλογκερς. Αλλά είναι μεγάλη κουβέντα αυτή...
At 23/9/07 11:15,
Αυτό είναι αλήθεια και σας τιμά. Αλλά να σας πω κάτι, το ψευδώνυμο αντί για την πλήρη ανωνυμία είναι μία παράκαμψη, ο τρίτος πόλος -που είναι και της μόδας- για τη ρουφιανιά. "Τι μπορεί να μου λέει, αυτό;", "Ρε συ μήπως τον ξέρεις αυτόν;", "Χμμμ, πως συνδυάζεται αυτό;", και άλλα πολλά. Εν πάση περιπτώσει αποδεχόμαστε τις αόρατες συμβάσεις...
At 23/9/07 11:53, SILIO D'APRILE
Αγαπητέ Librofilo, έχω την εντύπωση διαβάζοντας τα συγκεκριμένα σχόλια πως πάλι ενισχύεται η διαμορφωμένη άποψή μου για το βεληνεκές, την ουσία, των ιστολογίων - δεν συντηρείται η κεντρική ιδέα της δημιουργίας ενός ιστολογίου από συμμετέχοντες συζητητές με "ανωνυμίες", εμπάθειες, βαρύγδουπες ατάκες και εξυπνακισμούς. Αλίμονο, εν προκειμένω, ένας αναγνώστης λογοτεχνίας καταθέτει τη γνώμη του για τα βιβλία που διαβάζει. Δεν συνεπάγεται ότι αυτόχρημα μεταμορφώνεται σε "Βούδα" της βιβλιοκρισίας ούτε πρέπει να εκλαμβάνονται οι αρκετές φορές αφελείς προσεγγίσεις βιβλίων (καθότι δεν δηλώνει φιλόλογος ή κριτικός λογοτεχνίας, και καλά κάνει) ως κάτι διαφορετικό, με άλλο πρόσημο. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για τους αναγνώστες του. Και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Η πολυτέλεια των ιστολογίων είναι δώρο για όλους μας: προσφορά προς αλλήλους, δηλαδή προτάσεις, γόνιμος διάλογος. Τα υπόλοιπα φαινόμενα, όπως κάποια σχόλια εδώ, είναι απογοητευτικά και σίγουρα βαρετά. Ε;!...
At 23/9/07 13:11, ritsmas
At 24/9/07 13:14,
At 24/9/07 14:31, alef
@ ανώνυμος> Θα πρέπει, δηλαδή, εκτός από τα συναισθήματά μας, και τα καλά μας λόγια αυτή την εποχή να βρεθούν στην παρανομία; Γιατί να μην μπορούμε να πούμε έτσι καθαρά και ευθαρσώς "αυτό δεν μ' αρέσει" (προσωπικό είναι, σε μένα αρέσει ή δεν αρέσει, δεν βραβεύεται και δεν αδικείται κανείς) αλλ' αντιθέτως "εκείνο μ' αρέσει;" Τι είναι εκείνο που θα μας υποχρεώσει πια να είμαστε τόσο σοβαροφανείς και να τρέμουμε και την ελάχιστη καλή μας κουβέντα; Και τι είναι και τ' άλλο που μας χωρίζει σε ρόλους, στον ένα να επιτρέπεται και η χειρότερη κριτική, ενώ την απαγορεύει στον άλλον; Ξέρετε, είμαι επ' εκείνους που εξακολουθώ να θεωρώ την γενναιοδωρία ύψιστη αρετή (θέλει χορτάτο άνθρωπο και περίσσεια καρδίας, και προσπάθεια διαρκή, δεν γεννιέται κανείς με φωτοστέφανο, η καλοσύνη είναι επιλογή) και το δικαίωμα της γνώμης του άλλου κατάκτηση για την οποία έχει χυθεί αίμα. Τα πράγματα μάλλον θα πρέπει να είναι πολύ πιο απλά: διαβάζουμε για τη σωτηρία της ψυχής και πολύ ταπεινά και ειλικρινώς λέμε τη γνώμη μας. Ολο αυτό το καθαρό και καθαρτήριο, μου λέτε, πώς μπορεί να μας μπερδέψει ή να μπερδευτεί; Η ερώτηση βεβαίως ρητορική. Ο καθένας, με ό,τι έχει, βλέπει!
At 24/9/07 23:24,
Όλα καλά τα βλέπω, εγώ τουλάχιστον. Χωρις να διαπρέπω στη διάγνωση της λογοτεχνίας. Αλλά ρε μάγκες, μια κουβέντα, που λέει ο λόγος. Για καθίστε να γράψετε, να φανταστείτε την πραγματικότητα, να δείτε τι ωραία που είναι. Εκ του ασφαλούς κρίνουμε τα πάντα. Εκ του μηδενός τα υπόλοιπα. Όλοι τους, στα "Εγκλήματα" είναι χάλια. Το δέχομαι. Αλλά όλοι μας μήπως κάνουμε εγκλήματα;
At 25/9/07 02:44, aura voluptas
Xάδια πήρε το μάτι μου, kinky το αυτί μου και μπήκα ! :-))))))) Στην κοσμάρα μου εγώ !
Λοιπόν ! Βρήκα τι φταίει με την πάρτη μου . Βλέπω πολύ CSI:Miami-New York-Palaiofarsala, Closer, Law and Order και οι υποθέσεις των "Εγκλημάτων" φαντάζουν "φτωχά ξαδέλφια" μπροστά τους . Φιλότιμη η προσπάθεια, εγώ μάλλον φταίω (γιατί όμως συνεχίζω να υποκύπτω στη γοητεία ενός Πουαρώ ή μιας Μις Μαρπλ ? Χμμμ...).
Απογοητευμένη από το στόρι, εστιάζω στην ανάπτυξη των χαρακτήρων . Πολύ καλός σ'αυτό ο κος Μαμαλούκας και ο Μπράμος (μέχρι εκεί έχω φτάσει). Της κας Κακούρη ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, κατέληξε σε μεγάλη απογοήτευση. Διασκέδασα πολύ με τον κο Μαρτινίδη και την απεγνωσμένη προσπάθεια του ήρωα του να το παίξει ντέτεκτιβ. Μου άρεσε.
Είπα τη γνώμη μου. Πυροβολείστε με. (Κε Μαμαλούκα μετά όμως να με κάνετε διήγημα αστυνομικόν ! Καλό θέμα ε? Φόνος στο διαδίκτυο !!)
Ήθελα να γράψω πολλά για τη συζήτηση που γίνεται, το θέμα όμως κάποτε πρέπει να κλείσει. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας . Ελάχιστοι άνθρωποι είναι ανθεκτικοί στην κριτική, όποια κι αν είναι η ιδιότητα τους. Φανταστείτε π.χ. να περπατάτε στο δρόμο φορώντας τα καλύτερα σας και να περάσει ένας από δίπλα σας και απαξιωτικά να σας πετάξει ένα "Πώς είσαι έτσι ρε φίλε ...?" . Γίνεσαι χώμα-έξω φρενών-καταθλιπτικός έστω για λίγα λεπτά ή δε γίνεσαι ?
Πάμε για άλλα monsieur Livrophile ! :-))))))
@Ανώνυμος>Δεν έχετε δίκιο,κανείς εδώ μέσα δεν το "έπαιξε παντογνώστης".Λίγη προσεκτικότερη παρατήρηση των σχολιαστών θα έβλεπε ότι οι περισσότεροι απ'όσους σχολίασαν είναι λογοτέχνες (Κονιδάρης,Βασ.Ρούβαλης,Alef,Ioeu),μιά ματιά στα μπλογκς τους θα σας φανεί χρήσιμη.
Οσον αφορά την τελευταία σας φράση,ω ναι,όλοι κάνουμε "εγκλήματα",όλοι έχουμε "σκελετούς στο ντουλάπι μας" γιατρέ μου.
At 27/9/07 02:01, SILIO D'APRILE
Ναι, ανόητε Ανώνυμε, λογοτέχνες. Αυτοί που ματώνουν τις λέξεις τους για να τις κρίνεις εσύ με την αμετροέπεια της ανωνυμίας σου. (Θα σε βρίσω εκτός του ιστολογίου του Librofilo, ακριβώς επειδή σέβομαι τις δικές μου και τις δικές του ποιότητες). Αν έχεις κιόλας φερμουάρ στο παντελόνι σου, τηλεφώνησέ μου στην "Ε", σε περιμένω...
At 27/9/07 08:18,
Ρε παιδιά, τί γίνεται εδώ; Τί επίπεδο είναι αυτό; Ήθελα να γράψω κι εγώ κάτι, γιατί μόλις τέλειωσα, τα "Εγκλήματα" αλλά με τρομάζετε. Τελικά, αρχίζω και αναρωτιέμαι μήπως τα ΜΜΕ έχουν παρασηκώσει το μύθο των μπλόγκερ... Παντελόνια, φερμουάρ, αντριλίκια, υπερβολές. Σιγά, ρε παιδιά, δεν ταιριάζονυ αυτά σε ανθρώπους του βιβλίου.
Καλημέρα σε όλους...
At 27/9/07 12:11,
Καλημέρα και πάλι. Χαίρομαι που επικράτησε ψυχραιμία. Βλέπω ότι αυτά τα ανώνυμα μηνύματα -κι εγώ ανωνύμως άρχισα να γράφω αλλά κάποιος το πήρε ως έναρξη για να βγάλει κάποια εσώψυχα- σε ένα βαθμό, και αυτά, κριτική κάνουν. Τονίζω ότι δε συμφωνώ με τον αποαξιωτικό χαρακτήρα κάποιων εξ αυτών αλλά ούτε και με το τσαμπουκαλίδικο ύφος απάντησης. Όμως, γιατί όταν η κριτική γίνεται επωνύμως είναι δυσβάστακτη για κάποιους και όταν γίνεται ανωνύμως είναι απλώς λάσπη; Μήπως πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε γενικά τη στάση μας απέναντί της; Γιατί μην ξεχνούμε το να υιοθετήσεις απλώς ένα ψευδώνυμο μέχρι την πλήρη ανωνυμία η απόσταση είναι ελάχιστη. Αν όχι μηδαμινή. Ας είμαστε πιο ανεκτικοί. Κάνει καλό, πιστεύω, σε όλους. Καλημέρα και πάλι
At 27/9/07 14:58, SILIO D'APRILE
Norman & Librofilo >>> συμφωνώ, επαυξάνω σ' όλα αυτά... Θα πω ένα αστείο φαινόμενο: κάποιος "ψευδώνυμος" (που όλοι τον ξέρουμε επώνυμα) νόμισε ότι αναφέρομαι σ' εκείνον, τόσο εδώ όσο και στο δικό μου σημερινό κείμενο, οπότε θεώρησε σκόπιμο να κάνει άσκηση εμπάθειας στο ιστολόγιό του... Τι άλλο να πω; Α, κάτι πιο ελπιδοφόρο: τη Δευτέρα βγαίνει στις προθήκες των βιβλιοπωλείων το νέο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Κόου, με τίτλο "Σαν τη βροχή πριν πέσει" (Πόλις). Νομίζω ότι αξίζει πολύ, το προτείνω.
At 18/10/07 20:34,
"Δεν μπορώ να κρίνω τον πολύ καλό δημοσιογράφο Κ.Κυριακόπουλο γιατί αυτό είναι το πρώτο του εγχείρημα,το διήγημα του έχει αδυναμίες αλλά δεν είναι κακό. Μάλλον όμως θέλει να πει πολλά σε περιορισμένο χώρο".
@Librofilo, σας ευχαριστώ κατ' αρχήν που διαβάσατε το βιβλίο. Και το λέω αυτό γιατί πολλοί από όσους έκαναν κριτική στα "Ελληνικά Εγκλήματα" δεν είχαν διαβάσει καν το βιβλίο. Τουλάχιστον εσείς, μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε. Και αυτό σας αποδίδει αξιώματα στην τάξη των βιβλοφάγων. Και όχι των βιβλιοκαταναλωτών. Εν πάση περιπτώσει, βρίσκω στην κριτική σας, όσον αφορά το δικό μου διήγημα, μια πολύ τίμια, ευγενική και δίκαιη προσέγγιση. Θα μπορούσα να πω ότι κάπως έτσι θα το έκρινα και εγώ, μετά από την ανάλογη χρονική - και όχι μόνο- απόσταση μετά τη συγγραφή του. Για το χαρακτηρισμό "πολύ καλό δημοσιογράφο" δεν έχω παρά να σας ευχαριστήσω. Προφανώς διαβάζετε "Ελευθεροτυπία". Στην παρουσίαση του βιβλίου, αμήχανος καιελαφρώς ψαρωμένος, είπα, μεταξύ άλλων, ότι "είναι διαφορετικό πράγμα να δημοσιεύεις την προκήρυξη της 17Ν και άλλο να περιγράφεις τι ένιωθες την ώρα που την έβγαζες μέσα από καλάθι των σκουπιδιών ή τι ένιωθε αυτός που την έγραφε και μετά την έβαζε στο καλάθι και τηλεφωνούσε στην εφημερίδα για να πάμε να την παραλάβουμε". Ήταν ωραία εμπειρία η συγγραφή και συνεχίζει να είναιγια τα μελλοντικά σχέδια. Μόνο μια ένσταση, τέλος, στην κριτική σας. Ίσως να λέγεται "άρνηση στην απολυτότητα". Αλλά και πάλι, έχουμε να κάνουμε με ένα μεγάλο θέμα. Πάντως, σας ευχαριστώ για την προσοχή και το χρόνο που καταναλώσατε. Σας εύχομαι να είστε πάντα "ετοιμοπόλεμος".
Καλό σας βράδυ. Με διάβασμα και χαλάρωση...
Κύριε Κυριακόπουλου,σας ευχαριστώ που διαβάσατε το κείμενο μου.Σας γνωρίζω βέβαια από την Ελευθερό.Κοιτάξετε,"κριτική" με την παραδοσιακή έννοια δεν κάνω,την αφήνω στους "επαγγελματίες" του χώρου.Απλά γράφω τη γνώμη μου γιά αυτά που διαβάζω.Γι'αυτό και κάποιες φορές φαίνομαι απόλυτος,κάποιες άλλες το "ρίχνω στην τρελλή" και κάποιες άλλες φροντίζω τα θέματα μου περισσότερο (όταν με εμπνέει το βιβλίο).Σίγουρα διαπιστώσατε ότι απογοητεύτηκα από το βιβλίο και αυτή την απογοήτευση πέρασα στο ποστ.
Συνεχίστε την προσπάθεια στην περιπέτεια της γραφής,σας εύχομαι τα καλύτερα και ευχαριστώ γιά τα καλά σας λόγια.
Άσε φίλε librofilo, χάλια. Τα έγραψα κι εγώ στο δικό μου ιστολόγιο. Σκέτη απογοήτευση. Χαίρομαι που διαβάζω κάτι αντίστοιχο γιατί οι περισσότεροι φαίνεται ότι φοβούνται να κριτικάρουν με παρρησία. Συμφωνώ για Μάρκαρη και Μαμαλούκα για τους λόγους ακριβώς που αναφέρεις.Από ’κει και πέρα προτιμώ να μη σχολιάσω... (Τα ‘Ιταλικά Εγκλήματα‘ που έτυχε να διαβάζω αυτόν τον καιρό είναι μερικές κλάσεις ανώτερα).Ωραία ιδέα, κακή εκτέλεση.Κρίμα.