Μιά συναρπαστική ιστορία είναι πάντα ευπρόσδεκτη,κυρίως τις ημέρες της μεγάλης ζέστης και αισθάνομαι ιδιαίτερα τυχερός όταν «πέφτω» σε ένα μυθιστόρημα που με κρατάει σε εκγρήγορση όπως αυτό που έγραψε ο Ιταλός σκηνοθέτης και συγγραφέας Davide Ferrario «ΣΒΗΣΙΜΟ ΣΕ ΜΑΥΡΟ» (Εκδ.ΠΟΛΙΣ,σελ.533),(81).

Εμπνευσμένος από τον κόσμο του κινηματογράφου και κρατώντας μιά λεπτή ισορροπία μεταξύ πραγματικών γεγονότων και μυθοπλασίας,ο συγγραφέας εμπνέεται από μία επίσκεψη του πανμέγιστου Όρσον Γουέλς στην Ιταλία γιά το γύρισμα μιάς ταινίας ώστε να πλάσει ένα κατά βάση πολιτικό μυθιστόρημα με στοιχεία θρίλερ γύρω από την πολιτική κατάσταση στην μεταπολεμική Ιταλία του 47 που ήταν ένα βήμα πριν από τον Εμφύλιο.

Ο Γουέλς οικονομικά κατεστραμμένος και συναισθηματικά συντετριμένος μετά τον χωρισμό του από την σουπερστάρ Ρίτα Χεϊγουορθ αναλαμβάνει έναντι αδράς αμοιβής τον ρόλο του Καλιόστρο στην ταινία Black Magic, ένα δράμα εποχής που γυρίζεται στην Ρώμη από έναν «διεκπεραιωτή»σκηνοθέτη τον Γκρεγκ Ράτοφ.Ο Γουέλς ευρισκόμενος σε αδιέξοδο μετά την τραυματική εμπειρία του Μάκβεθ,και περισσότερο γνωστός στο ευρύ κοινό από τις σχέσεις του,βλέπει την ταινία αυτή ως ένα ευχάριστο διάλλειμα από τα προβλήματά του.
«...Στα τριάντα δύο του χρόνια είχε κάνει και είχε δει περισσότερα πράγματα από όσα γεμίζουν τη ζωή όλων σχεδόν των ανθρώπων,αλλά ένιωθε πως οι απορρίψεις και οι ήττες βάραιναν περισσότερο από τις επιτυχίες.
Ο κόσμος βάδιζε υπερβολικά αργά γι’αυτόν.Χωρίς να υπολογίσει,εξάλλου,πως του τύχαινε να μπλέκει πάντα με τους λάθος ανθρώπους...
...Δύο γάμοι.Δύο κόρες.Δεκάδες προδοσίες.Και δύο διαζύγια.»

Την πρώτη μέρα των γυρισμάτων και σε μιά σκηνή πλήθους,ένας κομπάρσος που προσπάθησε προηγουμένως να τον προσεγγίσει χωρίς επιτυχία,πέφτει νεκρός στα χέρια του Γουέλς.Όπως ξεψυχάει,προφταίνει να ψελλίσει μόνο τις λέξεις:San Francisco…
Γνωστός μορφινομανής ο κομπάρσος,εύκολο γιά την αστυνομία να κλείσει επειγόντως την υπόθεση αλλά ο Όρσον δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του τις δύο λέξεις.Προσλαμβάνει έναν ντετέκτιβ,τον Τομάζο Μοράβια,πρώην αστυνομικό,πρώην αντιστασιακό,αμετανόητα αριστερό ιδεολόγο ο οποίος αρχίζει να ψάχνει την ιστορία,η οποία αποδεικνύεται μιά μπάμπουσκα,ένα κουτί της Πανδώρας.Γίνεται της κακομοίρας...Ρεμούλες του Βατικανού σε συνεργασία με παλιούς συνεργάτες του καθεστώτος Μουσολίνι.Η Σικελική Μαφία σε συνεργασία με την νεοσυσταθείσα CIA και την αρωγή της Αμερικάνικης κυβέρνησης ώστε να αποτρέψουν μιά ενδεχόμενη νίκη του Κομμουνιστικού Κόμματος στις εκλογές του Απριλίου οι οποίες ήταν οι κρισιμότερες γιά τη χώρα.Ο Γουέλς μαζί με τον Μοράβια διατρέχουν όλη την Ιταλία από την αγνώριστη χαώδη Ρώμη στην ομιχλώδη Βενετία μέχρι το ισοπεδωμένο Λιβόρνο.

Δράση,ξύλο,μονόλογοι του Γουέλς ως απόηχοι των Σαιξπηρικών ταινιών που είχε ήδη γυρίσει και θα γύριζε στο μέλλον.Ο αδιέξοδος έρωτας του Γουέλς γιά την γοητευτική στάρλετ Λέα Παντοβάνι που αφού τον «έπαιξε» γιά μήνες τελικά τον πρόδωσε.Η πολιτική κατάσταση που ήταν σχεδόν παρόμοια με την αντίστοιχη Ελληνική των χρόνων εκείνων,μόνο που εδώ μίλησαν τα όπλα,εκεί αν και περισσότερο διαλυμένη η χώρα επικράτησε η πολιτική λύση.Πάνω απ’όλα όμως η τεράστια προσωπικότητα αυτού του «αναγεννησιακού» ανθρώπου του Όρσον Γουέλς.

Ο Γουέλς πρέπει να ήταν ο πλέον χαρισματικός τύπος που ασχολήθηκε με την 7η τέχνη.Η ζωή του και μόνο ήταν συναρπαστική.Σκηνοθέτης πολύ μεγάλου μεγέθους,ηθοποιός μεγατόνων,εξαιρετικά μορφωμένος άνθρωπος,φαφλατάς,μεγαλομανής,γενικώς όμως με μία λέξη:ιδιοφυία...Γιά να χρηματοδοτήσει τα μεγαλεπήβολα σκηνοθετικά του σχέδια αναγκαζόταν να παίζει σε μετριότατες ταινίες ,φθείροντας το ταλέντο του.Η ταινία Black Magic ήταν από τις χειρότερες που συμμετείχε,αλλά ακόμα κι εκεί,η προσωπικότητα του ξεχείλιζε.Αυτό συμβαίνει και με το «ΣΒΗΣΙΜΟ...»,ότι και να είναι η ιστορία,όση δράση και να έχει,όσο συναρπαστικά και να είναι αυτά που διαβάζεις,περιμένεις τη στιγμή που θα κάνει την εμφάνιση του,ο Όρσον...Εξαρτημένος από την ντεξεντρίνη,συνεχώς αναζητώντας τον έρωτα,ο Γουέλς κυριαρχεί στο βιβλίο και η παρουσία του υπερσκελίζει τα πάντα.

Ο Φεράριο φαίνεται ότι είναι περισσότερο άνθρωπος του κινηματογράφου,παρά των βιβλίων.Οι κινηματογραφικές αναφορές είναι συνεχείς και το «κόλλημα» του με τις παλιές ταινίες του βωβού ιταλικού σινεμά που ανθούσε στην προπολεμική εποχή είναι εμφανές.Στο βιβλίο αυτη η «συνομιλία» με τον μεγάλο Γουέλς είναι συνεχής και κατά κάποιο τρόπο είναι ένα «homage» του Φεράριο στο είδωλό του.

Στο μυθιστόρημα εμφανίζονται διάφορες φιγούρες του σινεμά και της πολιτικής ήδη διάσημες τότε όπως ο Τάϊρον Πάουερ (με μιά δόση ειρωνίας) και μελλοντικώς διάσημες όπως ο Φελίνι,η Λέα Παντοβάνι,ο Ροσελίνι ή και ο μέλλων πρωθυπουργός (και μέγας διαπλεκόμενος) της Ιταλίας,ο Τζούλιο Αντρεότι.Μεγαλύτερο όμως ενδιαφέρον βρίσκουμε στους επινοημένους χαρακτήρες που απηχούν περσόνες του κινηματογραφικού κόσμου του Γουέλς,όπως τον Κο Αρκάντιν ή τον χαρακτήρα του Χάρυ Λάϊμ στον Τρίτο Άνθρωπο του Κ.Ρηντ.

Εξαιρετική δουλειά με έναν υπέροχο τίτλο που παραπέμπει σε γνωστό κινηματογραφικό όρο αλλά και σε πολιτικό μήνυμα σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εκλογών του 48 όπου θριάμβευσαν οι Χριστιανοδημοκράτες .Μυθιστόρημα κομμένο/ραμένο γιά τη κινηματογραφική του μεταφορά όπως κι έγινε άλλωστε με τον τίτλο FADE TO BLACK σκηνοθετημένο από τον Ο.Πάρκερ.Μυθιστόρημα που θα λάτρευε ο πρωταγωνιστής του Ο.Γουέλς εάν ζούσε.