Παρασκευή, Αυγούστου 14, 2015
posted by Librofilo at Παρασκευή, Αυγούστου 14, 2015 | Permalink
Αλήθεια
"Ποιός μιλάει για νίκη; Η αντοχή είναι το παν." Ρ.Μ.Ρίλκε

Ότι ο Peter Temple (Νότια Αφρική,1946) είναι ένας μαιτρ του αστυνομικού μυθιστορήματος που εκτείνεται σε κοινωνικά επίπεδα, το γνωρίζουμε καλά, από τα προηγούμενα βιβλία του, που έχουν εκδοθεί στη χώρα μας. Οπότε διαβάζοντας την "ΑΛΗΘΕΙΑ" ("Truth"), (εκδ. Τόπος, μετάφρ. Γ.Μπέτσος, σελ.435), η αίσθηση της αναγνωστικής απόλαυσης ήταν αναμενόμενη (και δεδομένη), διότι οι ιστορίες που αφηγείται ο εξαιρετικός αυτός συγγραφέας είναι αφοπλιστικές, με έναν ιδιαίτερα καλοκουρδισμένο ρυθμό που δεν σ' αφήνει να ηρεμήσεις.

Ο ήρωας του μυθιστορήματος του Τεμπλ, είναι ο Στίβεν Βιλάνι, επικεφαλής του τμήματος Ανθρωποκτονιών της Μελβούρνης, στην πολιτεία της Βικτόρια της Αυστραλίας. Είναι ένας άνθρωπος που με την σκληρή του δουλειά έχει φτάσει σε υψηλά αξιώματα μέσα στο σώμα, αλλά το έχει πληρώσει με την αποτυχία στην προσωπική του ζωή. Με την σύζυγό του διατηρούν μια τυπική σχέση και με τις δύο του κόρες, τις οποίες δεν βλέπει σχεδόν ποτέ, η επαφή έχει χαθεί εδώ και καιρό. Αλλά και με τον πατέρα του, ο οποίος διατηρεί μια μεγάλη φάρμα αρκετά μακριά από την πόλη, υπάρχει μια σχέση μίσους-αγάπης.

Το χρονικό πλαίσιο της δράσης είναι ένα βασανιστικό (για τους κατοίκους της Βικτόρια) καλοκαίρι της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, όπου οι πυρκαγιές κατέκαψαν τεράστιες εκτάσεις γης. Μέσα σ' αυτήν την πνιγηρή (από κάθε άποψη) ατμόσφαιρας, ο Βιλάνι βρίσκεται αντιμέτωπος με δύο περίεργες υποθέσεις, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, οι οποίες όμως μπορεί να συνδέονται. Μια γυναίκα πολύ νεαρής ηλικίας βρίσκεται νεκρή από πνιγμό, γυμνή (και τα ρούχα της άφαντα), στην τουαλέτα ενός υπερσύγχρονου διαμερίσματος ενός συγκροτήματος κατοικιών, με σούπερ συστήματα ασφαλείας, κάμερες παντού, όπου φαίνεται όλα είχαν πάθει βλάβη το χρονικό διάστημα της δολοφονίας. Την επόμενη ημέρα, τρία πτώματα (γνωστών στις αρχές) εμπόρων ναρκωτικών βρίσκονται κατακρεουργημένα σε μια αποθήκη στις άκρες της πόλης.

"Ο Βιλάνι σκέφτηκε τα πτώματα που είχε δει ο ίδιος. Τα θυμόταν όλα. Πτώματα σε εργατικές κατοικίες, σε χαμηλά σπίτια με καφέ ψεύτικα επικολλημένα τούβλα, σε σύσκατα στενά, στο κηλιδωμένο τσιμέντο αυλών, σε πορτμπαγκάζ· πτώματα φρακαρισμένα σε σωλήνες αποχέτευσης, σε βόθρους, βυθισμένα σε φράγματα, σε ποτάμια, σε ποταμάκια, σε κανάλια, θαμμένα κάτω από σπίτια, ριγμένα σε πηγάδια ορυχείων, χτισμένα σε τοίχους, ταριχευμένα σε τσιμέντο· άνθρωποι που τους είχαν πυροβολήσει, τους είχαν μαχαιρώσει, τους είχαν στραγγαλίσει, τους είχαν πολτοποιήσει το κρανίο, το κορμί, δηλητηριασμένοι, πνιγμένοι, σκοτωμένοι με ηλεκτροπληξία, στραγγαλισμένοι, που τους είχαν αφήσει να πεθάνουν από ασιτία, σουβλισμένοι, κομμένοι κομματάκια, που τους είχαν πετάξει από ταράτσες, από γέφυρες. Ποτέ δεν θα κατάφερνε να ξεπλύνει τη μνήμη του από αυτά, να αποτινάξει τις αναμνήσεις, η θέα των νεκρών τον είχε σημαδέψει, όπως είχαν σημαδέψει και τον πατέρα του οι ζωές που είχε πάρει, το μακελειό που είχε δει."

Ο Βιλάνι και η ομάδα του, βρίσκουν από την αρχή ένα σωρό εμπόδια στην προσπάθειά τους να εξιχνιάσουν τις υποθέσεις αυτές. Από παντού υπάρχουν παρεμβάσεις να κλείσουν όπως όπως, οι δύο υποθέσεις, πολιτικοί από όλες τις πλευρές, πανίσχυροι δημοσιογράφοι, η εταιρία που έχει στην κατοχή της το πολυτελέστατο και πανάκριβο συγκρότημα κατοικιών και που δεν θέλουν να μαθευτεί τίποτα προς τα έξω, ώστε τα διαμερίσματα να διατηρήσουν την αξία τους, ενώ ακόμα και μέσα από την Αστυνομική διεύθυνση, τα αφεντικά ουσιαστικά του Βιλάνι, προσπαθούν να παρεμποδίσουν την πορεία των ερευνών.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η μικρότερη κόρη του Βιλάνι εξαφανίζεται από το σπίτι, μπλέκοντας με ναρκωτικά, με την σύζυγό του επέρχεται η οριστική ρήξη, η εντυπωσιακή και πασίγνωστη δημοσιογράφος με την οποία έχει ερωτική σχέση μάλλον τον χρησιμοποιεί, οι άντρες της ομάδας του αμφισβητούν ανοιχτά τις μεθόδους του, και το κτήμα που μεγάλωσε κινδυνεύει από την επέκταση της φωτιάς που μαίνεται ανεξέλεγκτη, ο δε (βετεράνος του Βιετνάμ) πατέρας του αρνείται να το εγκαταλείψει. Η ζωή του Βιλάνι είναι ένα απέραντο χάος.


Το μυθιστόρημα του Τεμπλ μπορεί να έχει αστυνομική φόρμα και να υποτάσσεται στους κανόνες του είδους, αλλά μοιάζει περισσότερο με μια πολιτικοκοινωνική δυστοπία του 21ου αιώνα. Η μεγαλούπολη είναι εφιαλτική, στους δρόμους γίνεται της μουρλής, ενώ η διαφθορά στην πολιτική αλλά και στην κοινωνική ζωή είναι διαρκώς παρούσα με τον εμφαντικότερο τρόπο.

Ο ήρωας, ο Βιλάνι είναι ένας άνθρωπος κατεστραμμένος και αποκαρδιωμένος που βρίσκεται διαρκώς αντιμέτωπος με προσωπικά και επαγγελματικά διλήμματα. Από την άλλη είναι σκληρός και πολύ ξεροκέφαλος, για να το βάλει κάτω, δεν είναι ούτε κι αυτός αθώος, έχει κάνει τις "λαδιές" του. Θα συγκρουσθεί με όλους, τις δυνατές κατασκευαστικές εταιρίες, τους πάμπλουτους που εξουσιάζουν πολιτικούς και δημοσιογράφους, τους ανωτέρους του, την ίδια του την οικογένεια.


Χαλαρό σίκουελ της αριστουργηματικής "Τσακισμένης ακτής", η "Αλήθεια", είναι ένα υπαρξιακό και ελεγειακό μυθιστόρημα με την μορφή ενός σκληρού αστικού νουάρ. Συναρπαστικό και στιβαρό, με εξαίρετη δομή και ανάπτυξη, μπορεί να μη φθάνει στα ύψη του τόσο εντυπωσιακού προηγούμενου του μυθιστορήματος, αλλά η ένταση "χτυπάει κόκκινο" κι εδώ, η προβληματική που αναπτύσσει σε όλα του τα βιβλία ο συγγραφέας, είναι διαρκώς παρούσα (πολιτική και κοινωνική διαφθορά, ρατσισμός, οικολογική καταστροφή). Είναι μεγάλος συγγραφέας ο, πολιτογραφημένος Αυστραλός πλέον, Τεμπλ, και το αποδεικνύει με κάθε βιβλίο του.

 



0 Comments:


Δημοσίευση σχολίου

~ back home