Παρασκευή, Ιανουαρίου 15, 2021
posted by Librofilo at Παρασκευή, Ιανουαρίου 15, 2021 | Permalink
Ellroy ανεξέλεγκτος ("Θύελλα")

 «Η βροχή, ο χρυσός, η φωτιά. Είναι μία ιστορία όλα, βλέπεις.»

 Υπάρχουν βιβλία που σε κρατάνε καθηλωμένο από την πρώτη τους σελίδα, υπάρχουν βιβλία που σε κάνουν να βαριέσαι από την πρώτη τους παράγραφο, υπάρχουν βιβλία που ξεκινάνε ήρεμα και «απογειώνονται» μετά από λίγες δεκάδες σελίδες, υπάρχουν βιβλία που φαίνονται μέτρια από την πρώτη τους σελίδα. Τα μυθιστορήματα του τεράστιου Αμερικανού συγγραφέα, James Ellroy (Los Angeles, 1948), δεν θα τα βρεις σε καμιά από τις περιγραφές που ανέφερα παραπάνω – ίσως κάποια στην πρώτη. Τα βιβλία του Ellroy, απλά είναι αδύνατον να περιγραφούν, όπως ίσως και να τα ξεπετάξει κάποιος, με μια φράση «μου άρεσε» ή «δεν μου άρεσε». Τα βιβλία του Ellroy, προκαλούν αναγνωστική αμηχανία (τουλάχιστον σε μένα) γιατί την ίδια στιγμή που σε κάποια από αυτά, λέω enough is enough, αρκετά, «μπούχτισα», κάτι με κάνει και γυρίζω τη σελίδα σαν υπνωτισμένος.
 

Η μακρά εισαγωγή, δεν είναι για να περιγράψω ή να μεταφέρω τα συναισθήματα που ένιωσα, διαβάζοντας την ογκώδη «ΘΥΕΛΛΑ» («This Storm») – (εκδ. Κλειδάριθμος, μετάφρ. Μ.Μακρόπουλος, σελ. 893), αυτό το χαοτικό και πληθωρικό έπος, που είναι το δεύτερο μέρος της Δεύτερης Τετραλογίας του Λος Άντζελες και αποτελεί συνέχεια του «Perfidia» (πρώτου μέρους της τετραλογίας), ενός βιβλίου που καλό θα είναι να το έχει διαβάσει ο αναγνώστης (παραπάνω από 1000 σελίδες κι αυτό) για να μπορέσει να κατανοήσει του τι συμβαίνει στην «Θύελλα». Βέβαια μπορεί να διαβάσει το κείμενο που είχα γράψει γι’ αυτό – δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο για να αντιληφθεί το κλίμα και την ατμόσφαιρα που πλάθει ο χαρισματικός συγγραφέας.
 
«…Ο πόλεμος
Η βροχή.
Ο χρυσός.
Λος Άντζελες και Μεξικό, η Πέμπτη Φάλαγγα.
Δεν θα πεθάνω όσο ζω τούτη την ιστορία.»
 
Η «Θύελλα» ξεκινάει από εκεί που σταματάει το «Perfidia», δηλαδή από την περίοδο των εορτών του μοιραίου Δεκεμβρίου του 1941 και εκτυλίσσεται μεταξύ 30/12/41 και 8/5/42. Οι βασικοί χαρακτήρες του πρώτου βιβλίου είναι εκεί και προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα πολεμική πραγματικότητα, όλοι στα όριά τους, πνευματικά και σωματικά, όλοι με τα καλά και τα πολλά κακά τους, ημιπαράφρονες και κινούμενοι μονίμως στα όρια της νομιμότητας – για την Ηθική δεν το συζητάμε, αυτή η λέξη απλά δεν υπάρχει, ενώ οι φόνοι γίνονται για ψύλλου πήδημα.
 
Η δράση του βιβλίου, κινείται μεταξύ Μεξικού και Καλιφόρνιας και ξαναβρίσκουμε τον αλκοολικό φιλόδοξο αστυνόμο Ουίλ Πάρκερ, τον Γιαπωνεζοαμερικανό Χιντέο Ασίντα, αυτήν την εγκληματολογική διάνοια που κυνηγάει τον χρυσό όπου τον βρει και πλέον φανερώνει ανοιχτά τον έρωτά του για τον Ντάντλεϊ Σμιθ, τον φασίστα Ιρλανδό σκληρό αστυνομικό που στοχεύει για την αρχηγία της Αστυνομίας, μόνιμα ανταγωνιζόμενος τον Ουίλ Πάρκερ, αλλά και την Κέι Λέικ, την ευφυέστατη ηρωίδα του «Perfidia» που μετά τη μέση της «Θύελλας» κινεί τα νήματα κι εδώ.
 
«Το Δημαρχείο ήταν παγιδευμένο όλο με κοριούς, από πάνω μέχρι κάτω. Αντίπαλες αστυνομικές φατρίες αλληλοκατασκοπεύονταν. Μπάτσοι απατεώνες, μπάτσοι μπλεγμένοι με συμμορίες, μπάτσοι απεργοσπάστες. Οι ομοσπονδιακοί το πήραν χαμπάρι και ξεκίνησαν έρευνα.
Μπάτσοι τσιφλικάδες. Μπάτσοι κλέφτες. Μπάτσοι στην Αργυρή Λεγεώνα και τον Γερμανοαμερικανικό Σύνδεσμο Μπουντ. Κλήσεις στο Γραφείο του Περιφερειακού Εισαγγελέα. Κλήσεις στον δήμαρχο Φλετς Μπόουρον. Μπάτσοι του Γραφείου των Ντετέκτιβ, να φοβάαααστε.»
 
Σε εξίσου σημαντικούς χαρακτήρες της πλοκής, προβάλλουν ο αστυνομικός Έλμερ Τζάκσον που διακινεί κι ένα κύκλωμα πορνείας, απόλυτα διεφθαρμένος αλλά απίστευτα ικανός και η πρώην υποπλοίαρχος του Ναυτικού, η κοκκινομάλλα εντυπωσιακή Τζόαν Κόνβιλ που μεθυσμένη προκαλεί ένα πολύνεκρο δυστύχημα, αλλά ο ερωτύλος Ουίλ Πάρκερ την διασώζει προτείνοντάς της θέση στο Εγκληματολογικό τμήμα, όπου θα διαπρέψει.
 
Μια καταιγίδα γίνεται η αφορμή να ξεθαφτεί ένα πτώμα σε ένα πάρκο, μια φονική πυρκαγιά την δεκαετία του 30 στην Καλιφόρνια, μια ληστεία τρένου που κουβαλούσε τόνους χρυσού και οι πραγματικοί ένοχοι δεν βρέθηκαν ποτέ, το άγριο φονικό δύο αστυνομικών σε ένα στέκι ναρκωτικών και πορνείας.
Σε αυτές τις υποθέσεις επικεντρώνονται οι έρευνες των κεντρικών χαρακτήρων του βιβλίου, υποθέσεις που λιγότερο ή περισσότερο παρουσιάζουν κοινά στοιχεία μεταξύ των εμπλεκομένων. Γύρω τους, κινούνται Κινέζοι μαφιόζοι, τρελαμένοι Αμερικάνοι και Μεξικανοί Ναζί, ακροδεξιές ομάδες, επαναστάτες Κομμουνιστές, ενώ οι Αμερικανογιαπωνέζοι κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
 
Η Πέμπτη φάλαγγα που δρα υπογείως, δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα με σκηνές σφαγής, στο Μεξικό υπάρχει έντονη φιλοναζιστική δραστηριότητα και όλοι (μα όλοι) προσπαθούν να βρουν μια άκρη για γρήγορο και εύκολο πλουτισμό. Η αντι-Γιαπωνέζικη μανία κυριαρχεί, όπως και ο αντι-Σημιτισμός άλλωστε, ενώ, τα παιχνίδια εξουσίας μέσα στην Αστυνομία είναι συνεχή, και τα οργιώδη πάρτι των ισχυρών ανδρών του Χόλιγουντ δεν σταματάνε ποτέ. Από τους ντοπαρισμένους ψυχάκηδες στους Μεξικανούς πιστολέρο που παριστάνουν τους αστυνομικούς κι από τους εξόριστους Ούγγρους φυγάδες μουσικούς από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ (που είναι όλοι σεξομανείς, ύποπτοι, κομμουνιστές και ότι άλλο θες), στους τρελαμένους ιερείς που κήρυκες του μίσους, στις πόρνες που είναι καρφιά της αστυνομίας, στις πανσεξουαλικές μοιραίες γυναίκες. Ο Ellroy δημιουργεί μια τοιχογραφία, έναν μαξιμαλιστικό πίνακα όπου βρίσκεις τα πάντα για άπαντες.
 
«Θα αρπάξω το πεπρωμένο απ’ τον λαιμό. (…) Η τύχη και το πεπρωμένο γεννούν ευκαιρίες. Και οι ευκαιρίες έχουν ένα τίμημα.»
 

Ο Ellroy, με συνεχείς εναλλαγές ύφους μέσα στο ίδιο το βιβλίο, από τριτοπρόσωπη αφήγηση σε πρωτοπρόσωπη, από εσωτερικό μονόλογο σε στιγμές απόλυτης δράσης, και με μικρές, κοφτές προτάσεις και συνεχείς επαναλήψεις φράσεων και των γεγονότων, παίρνει μαζί του τον αναγνώστη σε έναν ιλιγγιώδη χορό, ένα γαϊτανάκι φρίκης και απέχθειας, ζόφου και αίματος. Περιγράφει την διεφθαρμένη πλευρά της κοινωνίας χωρίς έλεος, και εισβάλλει σαν σίφουνας στα πιο σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης ψυχής. Υπερβολικός και είρων, ασεβής και κυνικός, δεν χαρίζεται σε κανέναν και προβάλλει ανοιχτά τις εμμονές του – ηθοποιοί χωρίς φραγμούς, σκηνοθέτες κομμουνιστές, συγγραφείς που έχουν πουλήσει τη ψυχή τους στο διάβολο. Ο Όρσον Ουέλς (που είναι εμφανής η αντιπάθεια του συγγραφέα στο πρόσωπό του), είναι ένα χοντρό αγόρι γεμάτο σεξουαλικά προβλήματα, που γίνεται χαφιές της Αστυνομίας για να μη ξεσκεπαστούν τα όργιά του, οι περισσότερες σταρ είναι λεσβίες και βιζιτούδες, το Λος Άντζελες είναι ένα μεγάλο κρεβάτι, όπου κρατικά μυστικά εναλλάσσονται με ναρκωτικά και όλοι παρακολουθούν και παρακολουθούνται.
 
Αληθινά κωμικοτραγικά επεισόδια όπως η «μάχη του Λος Άντζελες» όπου η αεροπορία ξεσηκώθηκε για έναν υποτιθέμενο βομβαρδισμό – μετά είπαν ότι τους επιτέθηκαν U.F.O. (lol), σε πραγματικές σφαγές Ιαπώνων που υποτίθεται ότι έκαναν απόβαση σε ακτές, το όλο σκηνικό είναι παρανοϊκό. Σε αυτό το μπαρόκ και γκροτέσκο μυθιστόρημα, που μοιάζει με ξεσαλωμένη διασκευή πολύωρης όπερας του Βάγκνερ, ξεδιπλώνεται όλη η συγγραφική μεγαλοφυία (ή τρέλα) του Ellroy. Οι ξένοι κριτικοί το χαρακτηρίζουν ως «αριστούργημα», αλλά πόσοι πραγματικά μπορούν να τα βγάλουν πέρα μαζί του; Πόσοι μπορούν να διαθέσουν 15 – 20 ώρες ανάγνωσης και καταβύθισης σε αυτόν τον άγριο και βίαιο κόσμο, όπου ο καλύτερος χαρακτήρας έχει σκοτώσει τη μάνα του (τουλάχιστον…);
 
«Αυτή η θύελλα, αυτή η θηριώδης καταστροφή. Η καταστροφή είναι η Ιστορία και η κλίκα φτιάχτηκε ως μέσο επιβίωσης απ’ αυτήν.»
 
Περισσότεροι από 90 χαρακτήρες (μάλιστα στο τέλος, υπάρχει και ευρετήριο), παρελαύνουν από τις σελίδες του χαοτικού αυτού μυθιστορήματος, αληθινοί και μυθιστορηματικοί πρωταγωνιστές, άλλοι που έχουν εμφανιστεί σε προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα, άλλοι που διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο και εξαφανίζονται γρήγορα. Είναι ένα βιβλίο αφόρητο και ταυτόχρονα σαγηνευτικό, ανοικονόμητο και χαώδες και ταυτόχρονα υπνωτιστικό και θελκτικό, εκνευριστικό και προκλητικό στο έπακρο, εμμονικό με άφθονο όμως χιούμορ και με εξάρσεις τρυφερότητας (που εκπλήσσουν), που μπορεί να διαβαστεί μόνο από τους λάτρεις του ύφους του συγγραφέα, οι υπόλοιποι καλό θα ήταν να απομακρυνθούν γρήγορα.
 
Βαθμολογία 80 / 100


 
 
 
 



0 Comments:


Δημοσίευση σχολίου

~ back home