Ας πάρουμε μιά γεύση από τη μαγεία ενός σινεμά που έχει πεθάνει πιά,από ερμηνείες που δύσκολα βλέπουμε και από ιστορίες που δεν ξεχνιούνται ποτέ...
YouTube - Film Noir Movie Trailers Galore - Sunset Boulevard (1950)
YouTube - Sunset Boulevard - 1950 - Final Scene
Τέλος πάντων,ξαναπετάγομαι σε κάτι σχετικοάσχετο αλλά τόσο όμορφο..Στο περίφημο βιβλίο του,ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ,ο πολύ μεγάλος Χάρολντ Μπλούμ κάπου γράφει:
"...Ίσως ο μοναχικός αναγνώστης να είναι είδος προς εξαφάνιση,μα τοτε θα εξαφανιστεί κάτι παραπάνω από την απόλαυση της μοναξιάς.Η τελική απάντηση στο ερώτημα "Γιατί διαβάζουμε?" είναι πως μόνο το βαθύ,αδιάκοπο διάβασμα μπορεί να συγκροτήσει και να διευρύνει έναν αυτόνομο εαυτό.Μέχρι να γίνεις πραγματικά ο εαυτός σου,τι μπορείς να προσφέρεις στους άλλους?Πάντα θυμάμαι την παραίνεση του σοφού Χιλλέλ,του πιό ανθρώπινου από τους αρχαίους ραββίνους:"Αν εγώ δεν είμαι γιά μένα,τότε ποιός θα είναι γιά μένα?Και αν είμαι μόνο γιά τον εαυτό μου,τότε τι είμαι?Και αν δεν είναι τώρα η ώρα,πότε είναι?".
Δεν είναι αριστούργημα?Και τι μου θυμίζει,τι μου θυμίζει...Μπόρχες,λες και το έγραψε ο γέρο-Χόρχε.Αυτές οι αλληλεπιδράσεις είναι που με τρελλαίνουν,αν και μάλλον ο σοφός,γνώριζε αυτό το απόσπασμα του ραββίνου.
Τέλος πάντων,γι'αλλού ξεκίνησα και αλλού πήγα και τι σχέση έχει η ταινία με τα βιβλία δεν ξέρω αλλά αυτοί οι συνειρμοί είναι οι "αντιστάσεις" μου από την καθημερινότητα,και ίσως τελικά έχουν σχέση με το timing γιά το οποίο ήθελα να γράψω σήμερα αλλά συνεχίζω να βαριέμαι να το κάνω (bad timing-ωραία ταινία κι'αυτή).
Και επειδή μ'αρέσουν τα ωραία φινάλε (γι'αυτό λατρεύω το μελόδραμα) ιδού και η απάντηση του μέγιστου Φραντς Κάφκα σε ότι παπάρες γράφονται γιά τη λογοτεχνία δεξιά κι'αριστερά (including me),όπως την αλίευσα από το περίφημο βιβλίο του Alberto Manguel "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ"που μου το θύμησε ο φίλος Δ.Μαμαλούκας και το οποίο ακόμα περιμένει τον κατάλληλο μεταφραστή από την original έκδοση,μιάς και αυτή που κυκλοφορεί είναι από τα Αγγλικά-αρκετά με την πολυλογία...
"Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι πρέπει να διαβάζουμε μόνο βιβλία που μας δαγκώνουν και μας τσιμπούν.Αν το βιβλίο που διαβάζουμε δεν μας ταρακουνά βίαια σαν γροθιά στο κεφάλι,τότε γιατί να μπούμε καν στον κόπο ν'αρχίσουμε να το διαβάζουμε?....Αυτό που χρειαζόμαστε είναι βιβλία που μας γρονθοκοπούν σαν την πιό οδυνηρή συμφορά,σαν τον θάνατο κάποιου που αγαπάμε περισσότερο κι από τον εαυτό μας,που μας κάνουν να αισθανόμαστε σαν να μας έχουν εξορίσει στα άγρια δάση,μακριά από κάθε ανθρώπινη παρουσία,σαν αυτοκτονία.'Ενα βιβλίο πρέπει να είναι ο πέλεκυς γιά την παγωμένη θάλασσα που κουβαλάμε μέσα μας.Αυτό πιστεύω εγώ."
At 16/10/07 15:02, 
alef
@Alef>Ανοιχτή ψυχή και καθόλου προκαταλήψεις,έτσι πρέπει.Γι΄αυτά ξεκίνησα να γράφω,μετά θυμήθηκα τον Μπλούμ,τον Μανγκέλ-τα έχουνε πει όλα αυτοί.Λίγο Μπόρχες να διαβάσεις καταλαβαίνεις όλη την παγκόσμια περιπλάνηση της ανάγνωσης και την περιπέτειά της.Γι΄αυτό (περισσότερο) το έριξα στην τρελλή-αφήστε που πέρασα καλά γράφοντας το ποστ..Αυτό δεν προέχει?
Το σχόλιο σας όπως πάντα δινει ρέστα...
At 17/10/07 02:07, aura voluptas
Και κάτι ακόμα . Καλός και ο αυτοσαρκασμός και η μετριοφροσύνη αλλά δλδ εμείς που διαβάζουμε παπάρες δεξιά και αριστερά (σύμφωνα με τα λεγόμενα σας), τι να πιστέψουμε για τους εαυτούς μας ?? :-)))))
Μας παραπέμπετε γι'αυτό στον κο Κάφκα ο οποίος καλά τα λέει στη θεωρία . Στην πράξη όμως ? Να καταφύγουμε στη διαίσθηση ? Σχεδόν κανένα βιβλίο δε μου έχει "πει" πριν το 1/3 του έστω "θα σε τρελλάνω στα τσιμπήματα και τα δαγκώματα αουρίτσα μου" . Στην πράξη θα πέσουμε και στο αριστούργημα , θα πέσουμε και στη φόλα . Το κληρονομικό χάρισμα δεν ευρέθει σ'αυτά τα θέματα ακόμη . Κι εδώ έρχεται το ρίσκο που λέει και το Alef . Και βέβαια το timing !
Αχ, σύγχυση θα πάθω και κρίση υπαρξιακή !
Λίγο υπερβολικό επομένως αλλά πράγματι λίαν μελοδραματικό στο finish του το post γι'αυτό και σας συγχωρώ .
:-)
Όχι, που θα σας άφηνα χωρίς σεντόνι τώρα που έπιασαν και οι ψύχρες !
Και πάλι καλημέρα .
At 17/10/07 08:39, 
Καλημέρα.
Ενα μικρό απόσπασμα από το "Απόλαυση - Γραφή - Ανάγνωση" του Roland Barthes (μετάφραση Αρχοντή Κόρκα, πρόλογος Μυρτώ Ρήγου, επίμετρο Umberto Eco), εκδ. "Πλέθρον".
"Ίσως τίποτα δεν είναι πιο πολιτισμικό, και άρα πιο κοινωνικό, από την απόλαυση. Η απόλαυση του κειμένου (την ανταπαραβάλλω εδώ στην ευχαρίστηση) συνδέεται με μια πολιτισμική εκμάθηση ή, αν προτιμάτρ, με μία κατάσταση συνενοχής, εγκλεισμού (που μπορεί να συμβολιστεί πολύ ωραία με το επεισόδιο όπου ο νεαρός Proust κλείνεται στο καμαράκι του, που ευωδιάζει από τα αρώματα τη ίριδας, για να διαβάσει μυθιστορήματα, αποκομμένος από τον κόσμο, σε ένα είδος παραδείσιου περιβάλλοντος). Αντιθέτως, η ευχαρίστηση του κειμένου είναι ατοπική, ακοινωνική, παράγεται με έναν απρόβλεπτο τρόπο στις "οικογένειες" του πολιτισμού και της "γλώσσας": κανένας δεν μπορεί να καταγράψει την ευχαρίστησή του, κανείς δεν μπορεί να να την ταξινομήσει. Ερωτική της ανάγνωσης, λοιπόν; Ναι, με την προϋπόθεση ότι δεν θα σβηστεί ποτέ η διαστροφή, θα έλεγα ακόμα και ο φόβος".
-Νομίζω ότι προσφέρει κάτι στην προβληματική μας περί της ανάγνωσης. Καλημέρα και πάλι.
At 17/10/07 10:42,
@Aura voluptas>Αυτά που δεν γράφτηκαν,κάποια στιγμή θα γραφτούν είτε σε μορφή ποστ,είτε σε μορφή σχολίων.
Πιστεύω ότι ο "εκπαιδευμένος" αναγνώστης καταλαβαίνει από την αρχή εάν το βιβλίο "του πηγαίνει" ή όχι,αν είναι καλό (τελείως υποκειμενικά)ή όχι.Το ίδιο και στο σινεμά υποθέτω.Εάν το σκεφτείτε,θα δείτε ότι συμβαίνει και σ'εσάς στα βιβλία που πραγματικά σας συνήρπασαν,το καταλάβατε από τις πρώτες σελίδες.Υπάρχουν και εξαιρέσεις συγγραφέων που μπαίνουν σιγά-σιγά στον ρυθμό αλλά κι'εκεί το "καταλαβαίνεις" από την αρχή ότι "κάτι παίζει".
Ο όρος "παπάρες" ήταν υπερβολικός και περισσότερο πήγαινε σ'αυτά που έγραφα εγώ μέχρι εκείνη τη στιγμή (και κυρίως σ'αυτά που έσβησα)-εντάξει το καταλάβατε,μ'αρέσουν τα "θεατράλε" φινάλε...
Θα μου πείτε με εύσχημο τροπο γιατί βαρεθήκατε·; Επί της βαρεμάρας μπορούμε να ανταλλάξουμε σοβαρότατες απόψεις.
Το κειμενο μου άρεσε και σκεπτομαι σ ένα από τα επόμενα μου , δεν ξερω της Κυριακής ίσως, να γραψω κάτι με τον τίτλο τί σημαινει διαβάζω, γιατι διαβάζω... Αυτή η περιπλάνηση με τρελλαινει, θαθελα ναχα δύο τρεις ζωές ακόμη μονο για να διαβάζω. ριτς
@Ριτςμας>Βαρέθηκα γιατί είδα οτι φλυαρώ ασυστόλως.Είχα γράψει κάτι και το έσβησα-μετά έγραψα κάτι άλλο,το έσβησα κι'αυτό.Μισώ την φλυαρία σε οποιαδήποτε μορφή.Έτσι απλά,αυτός ήταν ο λόγος.
Γιατί διαβάζουμε,είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα,δείτε την συνέντευξη του Μανγκέλ που ανέβασε ο Μαμαλούκας πριν από μιά βδομάδα-εκεί θα αλιεύσετε ωραία πράγματα.
At 17/10/07 17:21,
At 17/10/07 17:25, alex
At 18/10/07 11:36,
At 18/10/07 22:29, Κυρ Μανουήλ
Την δύναμη της ευαισθησίας και της όποιας ευφυίας μας την αναπτύσσουμε αποκλειστικά και μόνο μέσα μας, στον πυρήνα της πνευματικής μας ζωής.
Το πάθος της ανάγνωσης αυξάνεται μαζί με την ευαισθησία μας αυτή. Καλλιεργείται από τα κείμενα αναπτύσσοντας τον πνευματικό μας ορίζοντα.
Μέσα στο πάθος της ανάγνωσης και την τέρψη που αυτή προκαλεί, η προτίμηση μας στρέφεται στα βιβλία των παλαιών, των κλασικών.
At 18/10/07 22:59, Λεία Βιτάλη συγγραφέας
Υπάρχει μια γαλλική παροιμία που λέει "όποιος δεν ρισκάρει δεν έχει τίποτα". Ρισκάρουμε σε κάθε τι ακόμη και στην ανάγνωση ως αναγνώστες. Δυστυχώς όμως σαν δημιοργοί όσο περισσότερες ...γροθιές στο κεφάλι του αναγνώστη καταφέρνουμε, τόσο λιγότερους αναγνώστες νομίζω έχουμε. Ζητούνται λοιπόν γενναίοι αναγνώστες.
Και εύγε για το ποστ σας. Όπως πάντα.
At 19/10/07 00:12, alef
@ annabooklover> Αννούλα μου την επόμενη φορά, δεν έχει δεν πρόφθασα... Περισσότερες μέρες, έτσι?
@ Aura voluptas> Αουράκι, στη συνάντηση παρούσα λέμε να με υποστηρίξεις και στο αναγνωστικό ρίσκο...
@ Κυρ- Μανουήλ> Μικρός που είναι ο κόσμος! Προσκεκλημένος στο μπουντουάρ λοιπόν κι εσείς για την συζήτηση! Αύριο στο τηλέφωνο, θα έχει πλάκα!
@ Librofilo> Μάλλον υπήρξατε η αφορμή ή η αρχή για κάτι σπουδαίο! Σίγουρα υπήρξατε η αφορμή και η αρχή για κάτι σπουδαίο!
@ Nuwanda> Μπράβο σου που το σκέφτηκες!
Αντε, θα κρατήσουμε και... πρακτικά, κάτι θα βγει σίγουρα!
@Κυρ Μανουήλ>"Πολλαπλή ανάγνωση ενός και μόνο βιβλίου".Να κάτι που δεν το έχω αποπειραθεί ακόμα.Είναι τόσα πολλά τα βιβλία που βγαίνουν (και ξαναβγαίνουν),ώστε παρασύρεσαι από τους τρελλούς ρυθμούς της εκδ.παραγωγής.Κακώς θα μου πείτε,αλλά δεν μπορώ να το καταπολεμήσω.
Ευχαριστώ γιά την επίσκεψη,τι ωραία έκπληξη το blog σας.
At 20/10/07 23:56,
At 28/10/07 01:02, Babis Dermitzakis
πρέπει να διαβάζουμε μόνο βιβλία που μας δαγκώνουν και μας τσιμπούν.Αν το βιβλίο που διαβάζουμε δεν μας ταρακουνά βίαια σαν γροθιά στο κεφάλι,τότε γιατί να μπούμε καν στον κόπο ν'αρχίσουμε να το διαβάζουμε". Κάνω copy and paste προσυπογράφοντας, αλλά θέλω να συμπληρώσω: Πώς μπορούμε να ξέρουμε εκ των προτέρων ότι το βιβλίο θα μας αγγίξει; Νομίζω ότι την εγγύηση την προσφέρει ο συγγραφέας, κατά 80%. Η γνώμη φίλων μετράει. Των βιβλιοκριτικών ελάχιστα. Σίγουρο είναι ότι κάθε φορά που διαβάζουμε ένα βιβλίο ρισκάρουμε λίγο πολύ την απογοήτευση.
Αγαπητέ Μπάμπη,δεν νομίζω ότι ρισκάρουμε κάτι.Στην πραγματικότητα το βιβλίο πρέπει να προσεγγίζεται με την αγνότητα ενός μωρού χωρίς δλδ να κουβαλάμε εκείνη τη στιγμή τίποτα.Μόνο έτσι μπορούμε να το απολαύσουμε.Η επιλογή του βιβλίου είναι άλλο θέμα.Εγώ πολλές φορές κινούμαι και με το ένστικτο.Τις περισσότερες των περιστάσεων όμως πηγαίνω υποψιασμένος..
Τα αποσπάσματα, μαγεία, τι να λέμε τώρα, αλλά σηκώνουν (όπως κάθε σημαντικό) πολλαπλή ερμηνεία. Πριν από λίγο διάβασα συνέντευξη Μάτεσι για το καινούργιο του βιβλίο, όπου αναφέρεται σε μια συνάντηση. Είναι δυο τύποι, ο ένας φοβισμένος, ο άλλος σκοτεινός και όταν συναντούνται, αλλάζει η ζωή τους. Διότι "μια συνάντηση μπορεί να σου αλλάξει τα πάντα, και αν δεν φοβηθείς να χάσεις τον ψυχικό σου χώρο, μπορεί να τον κερδίσεις". Ετσι ακριβώς συμβαίνει και με τα βιβλία, είναι μια συνάντηση που μπορεί να σου αλλάξει τα πάντα, την ζωή, φτάνει να ρισκάρεις να χάσεις ό,τι νομίζεις πως έχεις. Αλλά επειδή με ό,τι έχουμε διαβάζουμε, ό,τι είμαστε, ο πέλεκυς πέφτει συνήθως στις ήδη ρωγμές. Πρέπει να ρισκάρεις τα πάντα, για ν' ανοιχτείς επιτέλους σε μη οικείες και σ' αληθινές (γι' αυτό κι επικίνδυνες και λυτρωτικές) αναγνώσεις. Το άγνωστο απαιτεί ρίσκο (και βεβαίως και οι σημαντικές αναγνώστεις). Εξοχο ποστ, επάνω του μπορεί να "χτίσει" ό,τι μπορεί και ό,τι αντέχει ο καθένας! Αλλά οι σημαντικές αναγνώσεις απαιτούν μύηση και ανοιχτή ψυχή, ούτε λόγος! Στο σίδερο ο πέλεκυς δεν μπορεί να επιτύχει τίποτα, μας συμβαίνει κάτι επειδή το θέλουμε, μας συγκινεί, επειδή είμαστε ανοιχτοί! Τι λέει ο Πορφύριος, "σε κλειδωμένες καρδιές ο Θεός, δεν παραβιάζει"! Ετσι κι ένα βιβλίο, και ας είναι όλη η σοφία του κόσμου, εκεί!