Το καλύτερο το φύλαγε για το τέλος, ο (αντιπαθέστατος αλλά) τεράστιος συγγραφέας James Ellroy. Η τριλογία του με τίτλο «Αμερικάνικος υπόκοσμος» (Underworld U.S.A.), κλείνει (ολοκληρώνεται), με το αριστουργηματικό μυθιστόρημα, «ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΠΟΤΕ» (Blood’s a rover), (Εκδ. Άγρα, (εξαιρετική) μετάφρ. Α.Αποστολίδη, σελ. 823), και κατά κάποιο τρόπο αποκαθιστά την αίσθηση που είχα από το πρώτο μέρος της τριλογίας, το έξοχο «Αμερικάνικο ταμπλόϊντ» και που είχε κάπως ψυχρανθεί με το ωραίο μεν αλλά αντιφατικό «Αμερικάνικο ταξίδι θανάτου». Το τρίτο μέρος όμως «τα σπάει» αφού ο Ελρόϋ μαζί με την (αδιαπράγματευτη στα βιβλία του) κτηνώδη βία εισάγει το στοιχείο του έρωτα και του πιο ανθρώπινου προσώπου των ηρώων του – που παραμένουν βέβαια σκληροί, αδίσταχτοι και εγκληματικές φυσιογνωμίες.

Τα χαρακτηριστικά του μυθιστορήματος είναι κοινά με τα προηγούμενα βιβλία της τριλογίας και εν γένει με το συνολικό έργο του συγγραφέα. Ασθματική γραφή, στακάτο ύφος, σύντομοι διάλογοι, κοφτές προτάσεις που πολλές δεν ολοκληρώνονται, έντονος ρεαλισμός που πολλές φορές περνάει τα όρια και γίνεται γκροτέσκος, πάααρα πολλοί φόνοι, έντονος πολιτικός λόγος, ιστορικοί χαρακτήρες της Αμερικάνικης πολιτικής σκηνής σε μυθιστορηματικούς διαλόγους με τους ήρωες του συγγραφέα, καλλιτεχνικά κουτσομπολιά σε επίπεδο κατινιάς, πολύ και ενδελεχές ψάξιμο των αρχείων, υπόκοσμος και μυστικές υπηρεσίες, σεξουαλικές αποκλίσεις (για όλα τα γούστα).

Τα γεγονότα στο μυθιστόρημα αφορούν την περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης Νίξον από το 1968 έως το 1972, με βασικούς ήρωες δύο από τους πρωταγωνιστές του προηγούμενου δεύτερου μέρους της τριλογίας. Τον σχιζοφρενικό και ιδιωτικό πλέον αστυνομικό Ουέην Τέντροου Τζούνιορ, ο οποίος στην αρχή του βιβλίου διαπράττει και μια περιποιημένη αλλά αναμενόμενη (από το προηγούμενο μυθιστόρημα) πατροκτονία, και τον (δευτερεύοντα χαρακτήρα στο "Αμερικ.ταξίδι θανάτου" αλλά εδώ κεντρικό χαρακτήρα του βιβλίου) Ντουάϊτ Χόλλυ, πράκτορα του FBI – δεξί χέρι του Χούβερ και «κηδεμόνα» του Ουέην αφού προσπαθεί συνεχώς να καθαρίσει τις «βρωμιές» του προστατευόμενου του. Ο Ελρόϋ εισάγει και ένα τρίτο πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, στο πρόσωπο του «κωλοπαιδαρά» Ντον Κράτσφηλντ, λούμπεν ιδιωτικό αστυνομικό-φωτογράφο, φανατικό ηδονοβλεψία με τρομακτικές ικανότητες στην παρακολούθηση λόγω της «παιδικής» του εμφάνισης.

Και οι τρεις άνδρες , άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο αναπτύσσουν μια εμμονή με την γκριζομάλλα Τζόαν Κλάϊν, την επονομαζόμενη «Κόκκινη Θεά», μια επαναστάτρια ολκής την οποία την βρίσκουμε παρούσα σε κάθε κίνημα που ξεσπάει από το τέλος της δεκαετίας του 50 και μετά. Η αμφιφυλόφιλη και ερωτεύσιμη Τζόαν με το μακρύ γκρίζο μαλλί και την χαρακτηριστική ουλή στο μπράτσο μαζί με την ερωμένη του Ντουάιτ και κολλητή της αριστερή πανεπιστημιακό, την κοκκινομάλλα ελληνοαμερικάνα Κάρεν Σιφάκις θα διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο στην ιλιγγιώδη εξέλιξη της ιστορίας αλλάζοντας τους ήρωες οι οποίοι μέσω του έρωτα αρχίζουν να βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά.

Το μυθιστόρημα που έχει ως εναρκτήρια σκηνή μια απόλυτα κινηματογραφική ληστεία μιας χρηματαποστολής (η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής), συνεχίζει από εκεί που έμεινε ο δεύτερος τόμος της τριλογίας. Μετά τις δολοφονίες του Μ.Λ.Κινγκ και του Μπόμπυ Κέννεντυ και την άνοδο του Ρίτσαρντ (Ντικ) Νίξον στην εξουσία, ο Χούβερ (διευθυντής του FBI –για τους μη γνωρίζοντες- και «τρελλή αδερφή»)προσπαθεί να εισχωρήσει στις οργανώσεις των Μαύρων με σκοπό να τις διαβρώσει από μέσα. Έτσι κι αλλιώς με εξαίρεση τους «Μαύρους Πάνθηρες» οι υπόλοιπες μικροομάδες αποδεικνύονται πολύ ευάλωτες και έτσι με μοχλό τον αδίστακτο και πανέξυπνο Ντουάιτ Χόλλυ, ο οποίος χρησιμοποιεί την Κάρεν Σιφάκις με τις γνωριμίες της – με αντάλλαγμα τα «κλειστά μάτια» του FBI σε διάφορες περιπτώσεις αντιεξουσιαστικών ενεργειών που κάνει η ομάδα της – για να έχει αποτελέσματα. Ο Ντουάιτ όμως βλέπει την επερχόμενη πτώση του Χούβερ και φροντίζει να είναι κοντά στον Νίξον τον οποίον πείθει για την αναγκαιότητα της χώρας να κάνει μπίζνες με διάφορες «μπανανίες» της Λ.Αμερικής και της Καραϊβικής. Ο Ουέην που έχει προσληφθεί από τον Χ.Χιούζ, αφού πρώτα «ξεφορτώθηκε» τον πατέρα του, Ουέην Τέντροου Σήνιορ σκοτώνοντας τον, συνεργάζεται και με διάφορους Μαφιόζους με σκοπό την εκμετάλευση των καινούργιων πηγών πλουτισμού που ανοίγονται στις χώρες αυτές.

Ο Άγιος Δομίνικος αποδεικνύεται η ιδανική χώρα – δορυφόρος. Μετά την πτώση του στυγνού καθεστώτος Τρουχίγιο, η διακυβέρνηση του Μπαλαγκουέρ έχει «δημοκρατική» επίφαση αλλά στην πραγματικότητα είναι σχεδόν ίδια με την δικτατορία του θεότρελλου «Τράγου» και είναι απέναντι από την Κούβα οπότε μπορεί να χρησιμεύσει και για κάθε είδους επιχειρήσεις τις οποίες συνεχίζουν να κάνουν διάφοροι φανατικοί και ακούραστοι αντι-Καστρικοί και όπου ανακατεύεται ενεργά ο Ντον Κράτσφηλντ.

Στον αντιδικτατορικό αγώνα όμως του Άγιου Δομίνικου εμπλέκεται και η Τζόαν. Και στην Αϊτή (του άλλου θεότρελλου δικτάτορα, του «Πάπα Ντοκ» Ντιβαλιέ») μπορεί να καταφύγει ο οποιοσδήποτε και να κρυφτεί πίσω από τις διάφορες τελετουργίες και τα βουντού. Και κάποια σμαράγδια που υπήρχαν στην ληστεία της χρηματαποστολής το 1964 φαίνεται να υπάρχουν κι εκεί. Τα παιχνίδια των μυστικών υπηρεσιών και οι υπόγειες διασυνδέσεις με τα αριστερά κινήματα, ο Νίξον με τις εμμονές του για τον Κέννεντυ, ο Χούβερ και ο Χιούζ παράφρονες και επικίνδυνοι, το αίμα διάχυτο και οι φόνοι συνεχείς.

Μπορεί να σε μπερδέψει, να σε κουράσει το συνεχές πήγαινε-έλα, οι πολλές πολιτικές αναφορές, η σχεδόν υστερική μανία για την παραμικρή λεπτομέρεια αλλά στο τέλος όσο εξουθενωμένος κι αν είσαι θέλεις κι άλλο. Η μοναδική γραφή του Ελρόϋ, οι ασυναγώνιστοι μυθιστορηματικοί χαρακτήρες, η ξέφρενη πλοκή, η ίντριγκα, σε κρατάνε καθηλωμένο. Η μεταστροφή του Ντουάιτ από ακροδεξιό σε δημοκρατικό/προοδευτικό μετά την συναναστροφή του με τις δύο γυναίκες είναι εντυπωσιακή, ενώ ο εκπληκτικός βασανισμένος χαρακτήρας του Ουέην μένει αξέχαστος. Η ανάδειξη όμως των δύο ηρωίδων, των «κόκκινων» Τζόαν και Κάρεν είναι αυτή που δίνει τον ξεχωριστό τόνο στον τελείως (όσο δεν παίρνει) ανορθόδοξο πολιτικά λόγο του Ελρόϋ. Στα όρια του «φασιστικού» παραληρήματος στα προηγούμενα μέρη της τριλογίας, εδώ γίνεται η στροφή και (σχεδόν) αποθεώνει τις δύο ηρωίδες και τον αγώνα τους μη διστάζοντας να προβάλλει τις αντιφάσεις και τις αγωνίες τους. Ερωτικές και σεξουαλικές, προβληματισμένες και συνειδητοποιημένες, οι Τζόαν και Κάρεν είναι δύο αξεπέραστοι πολυεπίπεδοι μυθιστορηματικοί χαρακτήρες, ολοζώντανες αλλά και απόλυτα κινηματογραφικές.

___________________________________

«Clay lies still, but blood's a rover;
Breath's a ware that will not keep.
Up, lad; when the journey's over
There'll be time enough for sleep» Reveille by A.E.Housman


«Ο άργιλος είναι ακίνητος, αλλά το αίμα δεν σταματάει ποτέ.
Η ανάσα είναι υλικό που δεν διαρκεί.
Σήκω παλικάρι μου, όταν το ταξίδι θα τελειώσει,
Θα΄χεις άπλετο χρόνο για να κοιμηθείς.» ΕΓΕΡΤΗΡΙΟ του Α.Ε.Χάουσμαν

(Μετάφρ. Α.Αποστολίδη, εισαγωγή στο μυθιστόρημα)





The Delfonics - Ready or not here i come (can't hide from love)