Ομολογώ ότι ο Neil Jordan είναι ένας από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες.Οι ταινίες του "Η ΠΑΡΕΑ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ","ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ",και το "ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΩΝ ΛΥΓΜΩΝ" είναι υπέροχες.Τελευταία ο Jordan γνωρίζει μία μεγάλη κάμψη στην καριέρα του.Σκηνοθετικά δείχνει να έχει στερέψει,εμπορικά δε,μάλλον τα πράγματα πάνε χάλια.
Τον συγγραφέα Jordan δεν τον ήξερα.Με δισταγμό αγόρασα την ΣΚΙΑ (85),πριν το τέλος του 2005 και την είχα στο ράφι,ώσπου μου την ανέφερε η φίλτατη Οιδίπα.
Το βιβλίο σε κερδίζει από το υπέροχο εξώφυλλο.Οι πρώτες του σελίδες θυμίζουν έντονα τα "ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΟΣΤΑ" της Alice Sebold (ωραίο μυθιστόρημα) διότι και αυτό το βιβλίο ξεκινά με μία νεκρή που αφηγείται τον θάνατο της και μετά αρχίζει να ξετυλίγει την ιστορία της ζωής της.Μετά από τις πρώτες 150 πολύ έντονες σελίδες,το μυθιστόρημα γίνεται πιό χαλαρό ώσπου φτάνουμε στις τελευταίες 100-120 σελίδες όπου πραγματικά απογειώνεται.Από τα όμορφα τοπία της Ιρλανδίας και την ανέμελα γκροτέσκα εικόνα της ζωής στην επαρχία,μεταφερόμαστε στις μάχες του Α Παγκόσμιου πολέμου στα Δαρδανέλλια τόσο ζωντανά σαν να είμαστε εκεί.Χρησιμοποιώντας κινηματογραφικές τεχνικές,ο Jordan παρακολουθεί την πορεία προς την ενηλικίωση των βασικών του ηρώων θυμίζοντας σε πολλά σημεία Ian McEwan στην υπαινικτικότητα της γραφής.
Διαβάζοντας το βιβλίο μου ήρθε στο μυαλό και η ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ (Sunset boulevard),το αριστούργημα του B.Wilder όπου και στην ταινία αυτή ο W.Holden πνιγμένος από την G.Swanson μας περιγράφει την ιστορία.Η ηρωίδα της ΣΚΙΑΣ κάνει την περιγραφή της ενώ το πτώμα της βρίσκεται μέσα σε ένα βόθρο-λιγότερο glamorous θάνατος αλλά πολύ πιό ρεαλιστικός.
Η ΣΚΙΑ είναι ένα έξοχο μυθιστόρημα,υπέροχο δείγμα "φανταστικής λογοτεχνίας".Είμαι πολύ ευτυχισμένος που ξαναβρήκα τον παλιό,καλό Jordan

Ο Δημήτρης Μίγγας είναι ένα κλασσικό παράδειγμα Έλληνα συγγραφέα.Ξεκίνησε αρκετά καλά,η κριτική τον αγκάλιασε,συνέχισε μέτρια,έγινε γνωστός με το κατάλληλο promotion από το Μεταίχμιο και η κ.Δ.Σημίτη τον εκθείαζε δημοσίως.
Το προτελευταίο του βιβλίο "ΤΗΣ ΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΜΟΝΑΧΑ" εξάντλησε το ενδιαφέρον του μετά την 50η σελίδα,το δε τελευταίο του μυθιστόρημα "ΣΤΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΠΑΙΖΑΜΕ" (40),συνεχίζει την επικίνδυνη διολίσθηση του συγγραφέα.
Ένα βιβλίο γεμάτο στερεότυπα:
α)αντροπαρέα 50άρηδων αιώνια εφήβων.
β)άντρες που βλέπουν μπάλλα,τρώγοντας πίτσες,πίνοντας μπύρες,βρίζοντας αλλήλους.
γ)γυναίκες διακοσμητικές προσωπικότητες
δ)αριστεροί που έχουν χάσει την κατεύθυνσή τους και περιφέρονται απογοητευμένοι σ'αυτή την παλιοζωή.
ε)Πρώην αριστερίζοντες "ωραίοι τύποι" που έχουν πιάσει την καλή απεμπολώντας τις αξίες τους.
στ)Σκηνοθέτης ευαίσθητος με όραμα να γυρίσει ταινία με θέμα την ίδια του την παρέα (εδώ καταλαβαίνουμε όλοι μας γιατί κανείς δεν αντέχει να βλέπει τις Ελληνικές ταινίες).

Μπορώ να συνεχίσω απαριθμώντας καμμιά δεκαριά στερεότυπα ακόμα.

Η περίφημη "ανατροπή" του βιβλίου περιγράφεται σε 3-4 σελίδες-κάπου στην μέση-τόσο εκτός κλίματος της ιστορίας, που στην αρχή νομίζεις ότι ο συγγραφέας σε δουλεύει.

Με δύο λόγια,ένιωσα σαν να έβλεπα ταινία του Ελληνικού κινηματογράφου,όταν βγαίνεις από την αίθουσα κλαίγοντας τον χαμένο σου χρόνο και με 2 βασικά ερωτήματα:

1.Τι ήθελε να πει ο ποιητής??
2.Είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε?

Τον TAIBO II,τον αγαπάω.Λατρεύω τον νουάρ σουρρεαλισμό των ιστοριών του,το αναρχικό του χιούμορ.Γι'αυτό λοιπόν κόντρα στην βασική μου αρχή,να μην πηγαίνω σε ομιλίες ή παρουσιάσεις συγγραφέων έκανα την παλληκαριά να πάω στο κέντρο της Αθήνας , Τρίτη απόγευμα με το θερμόμετρο στους 35 βαθμούς.
Με το που πάτησα το πόδι μου στην αίθουσα,είδα ένα πανό για το "βασανισμένο Μεξικό" και μου έβαλαν κάτω από την μύτη φυλλάδια για την Τσιάπας.Κάθομαι στην αίθουσα-χαμάμ,περιμένω να μιλήσει ο Taibo και αντ'αυτού ακούω καλωσορίσματα από κυρίους που αμέλησαν να συστηθούν-ένας συμπαθής κύριος (εκδότης??),ο διευθυντής του Cervantes και μία κυρία που μας μίλησε για ένα σχολείο στην επαρχία Τσιάπας.Ώπα λέω,υπάρχουν κάμερες εδώ μέσα??Αν ήξεραν τα μεγάλα αφεντικά που έχω έρθει,δεν θα προλάβω να πάω στο γραφείο αύριο,με την πρώτη πτήση γιά Γκουαντάναμο θα φύγω.
Ευτυχώς μετά πήρε τον λόγο ο αγαπητός Π.Μάρκαρης για 15 λεπτά και ύστερα ανέλαβε ο Paco.
Ο λόγος του έρεε σαν την γραφή του,το χιούμορ του ισοπεδωτικό.Μίλησε κυρίως για την Βιογραφία του CHE,το πόσα χρόνια έρευνας του πήρε και τον όγκο πληροφοριών που συναντούσε-και αν έπρεπε να βάλει ορισμένες από αυτές στο βιβλίο,η πιό περίεργη,η απέχθεια του Guevara γιά το πλύσιμο.
Υπέροχος αφηγητής εξιστόρησε μία καταπληκτική ιστορία ενός αναγνώστη που συνάντησε στο Μιλάνο,ο οποίος πήρε ψεύτικη αναρρωτική άδεια 5 ημερών γιά να διαβάσει τον CHE-εκείνη την στιγμή ο Taibo συνειδητοποίησε ότι οι προσπάθειές του έπιασαν τόπο.
Μίλησε λίγο γιά τις ιστορίες που γράφει-πέταξε τις σπόντες του για τον Μπους.Πίνοντας άφθονη Coca-Cola,μίλησε για 35 λεπτά και απάντησε σε ερωτήσεις περίπου 15 λεπτά.
Το κοινό μου έδωσε την αίσθηση ότι περίμενε ν'ακούσει περισσότερο για το βιβλίο "ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΝΕΚΡΟΙ" το οποίο συνέγραψαν ο Taibo με τον Commandante Markos.Ο Paco σοφά ποιών δεν τους έκανε την χάρη-γιατί το βιβλίο δεν είναι ισάξιο αυτών που υπογράφει μόνος του ο συγγραφέας.Είναι περισσότερο ένα παιχνίδι interactive.

Οι ωραιότατες παρουσίες που υπήρχαν στην αίθουσα μάλλον απογοητεύθηκαν που δεν άκουσαν για τον Markos-μια persona που εξιτάρει την φαντασία τους.Φεύγοντας κάθιδρος,είδα τους μισούς να έχουν ορμήξει στον Paco γιά υπογραφές στα βιβλία του που κρατούσαν και τους άλλους μισούς να έχουν πέσει στον μπουφέ με τα τυροπιττάκια.Ελπίζω να έμεινε τίποτα γιά τον χοντρούλη μου.

Προτάσσοντας την φράση του Ρίλκε στην εισαγωγή,το ογκώδες βιβλίο του Χοσέ Κάρλος Σομόθα ¨Η ΚΛΑΡΑ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣΚΟΤΑΔΟ¨,προσφέρει μία αξέχαστη εμπειρία (85).Όσο πιό πολύ βυθίζεσαι στην ανάγνωση του,τόσο περισσότερο σε συνεπαίρνει η ιστορία που αναπτύσσεται αριστοτεχνικά.Ο Σομόθα (Κουβανός,μεγαλωμένος στην Ισπανία-ψυχίατρος),είναι ένας μεγάλος στυλίστας.Με ακρίβεια εντομολόγου σκιαγραφεί έναν εφιαλτικό κόσμο τόσο κοντά μας και ταυτόχρονα τόσο μακριά μας.Χρησιμοποιώντας την φόρμα της "Φανταστικής λογοτεχνίας" γράφει γιά την τέχνη,το μέλλον της,το μέλλον της ανθρωπότητας (φανερά επηρεασμένος από τον P.Dick),παρασέρνοντάς σε με ένα καταιγιστικό ρυθμό μέσα σε ένα θρίλλερ από το οποίο δεν μπορείς να βγεις ανεπηρέαστος.
Το μοναδικό μειονέκτημα που βρήκα σ'αυτό το έξοχο μυθιστόρημα ήταν το αμήχανο τέλος του.Βέβαια όταν έχεις παρασυρθεί τόσο πολύ στο παιχνίδι του συγγραφέα μπορείς να το συγχωρέσεις αυτό.
Αντιλαμβάνομαι ότι το βιβλίο μπορεί να έχει φανατικούς εχθρούς.Αλλά ακόμα κι'αυτοί αποκλείεται να ξεχάσουν τις έντονες εικόνες των ζωντανών μοντέλων,το εύρημα της "υπερδραματικής τέχνης",την απίστευτη ομορφιά της Κλάρας,την άψογη σκιαγράφηση των κεντρικών ηρώων.
Ένα υπέροχο βιβλίο.

Ήταν Μάρτιος του 2004 όταν σε ένα meeting της εταιρείας στην Ρώμη,κάποιος από τα "μεγάλα κεφάλια" στήριξε την ομιλία του πάνω στο βιβλίο Κώδικας DA VINCI. Το χρησιμοποίησε περισσότερο γιά να τονίσει την προσπάθεια και την πίστη που πρέπει να έχει κάποιος για να πετύχει τους στόχους του παρ'όλες τις αντιξοότητες που θα βρει στον δρόμο του.Παπάρες δηλαδή (που λέγονται συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις-πρέπει πάντα να βρεις κάτι γιά να τραβήξεις το ενδιαφέρον του κοινού σ'αυτά τις ομιλίες),αλλά το αναφέρω επειδή εκείνη τη στιγμή αντιλήφθηκα ότι δεν μιλάμε γιά ένα απλό best seller .
Τον Κώδικα τον διάβασα τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς κάνοντας διακοπές στην Σαντορίνη.Όταν είσαι αραχτός σε extra large ξαπλώστρα στο ROCABELLA,μπαινοβγαίνοντας στην υπέροχη πισίνα,ατενίζοντας την καλντέρα και πίνοντας ασταμάτητα marguaritas και τον τηλεφ.κατάλογο να διαβάσεις,συναρπαστικός θα σου φανεί.Το βιβλίο είναι κλασσικό page-turner που λένε οι Αμερικάνοι.Η δομή του είναι τέτοια ώστε να μη μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου και ήταν σίγουρα γραμμένο γιά να γυριστεί ταινία.Είμαι δε σίγουρος ότι ο Brown είχε στο μυαλό του τον H.Ford γιά πρωταγωνιστή,αλλά μάλλον ο Ford δεν είναι στα πάνω του τελευταία.Η ιστορία της Μαγδαληνής και οι συνομωσίες της Opus Dei κλπ. με διασκέδασαν,μου κίνησαν λίγο την περιέργεια αλλά έως εκεί.Tο τελείωσα-παρ'ότι με κούρασαν πολύ οι τελευταίες 100 σελίδες,έπιασα άλλο ("Το καλύτερο που μπορεί να συμβεί σ'ένα κρουασάν" του Tousset - αριστούργημα και πήγαινε καλύτερα με τις marguaritas και τον Κουκούμαυλο).
Πέρυσι σε μία πτήση Λονδίνο-Αθήνα,το 70% του αεροπλάνου διάβαζε D.Brown.Στο γραφείο η γραμματέας μου που θεωρεί την Ομηρόλη επιτομή της Ελλ.λογοτεχνίας, εκστασιάστηκε με τον Κώδικα.Όταν με ρωτούσαν οι συνάδελφοι μου (ψιλοφοβούμενοι και τι θα τους πω),τους έλεγα να το διαβάσουν.Μάλλον θα περνούσαν καλύτερα απ'το να διαβάζουν αθλητικές εφημερίδες ή το CIAO.
Γιατί τα γράφω όλα αυτα??Γιατί έχω εκνευριστεί με την απίστευτη σοβαροφάνεια διαφόρων κριτικών λογοτεχνίας,κινηματογράφου κλπ. οι οποίοι κρίνουν το βιβλίο με καθαρά λογοτεχνικά κριτήρια απορρίπτοντας το (σκουπίδι,πατσιαβούρα κλπ).
Σε ανασφαλείς καιρούς πάντα κερδίζει όποιος επενδύσει στις συνωμοσίες και στις ίντριγκες.Γιατί λοιπόν δεν το βλέπουμε σαν κάτι γιά να περάσει η ώρα??
Μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς τα ίδια κριτήρια με γιά τον Κώδικα με ένα βιβλίο του P.Roth κρίνοντάς τα??
Ένα αναπάντητο ερώτημα είναι "τι είναι λογοτεχνία και τι όχι".Μπορεί να υπάρξει απάντηση??Είναι ο S.King λογοτεχνία?Γιά κάποιους ναι..Είναι ο Κώδικας δούρειος ίππος της Μασονίας??(Συνάδελφος στο γραφείο,ανήκων σε κάποια στοά,το θεωρεί σίγουρα Μασονικό)..Αδιαφορώ τελείως (και ο αγαπημένος μου Kipling ήταν Μασόνος,έγινε κατι??).

Τις αντιδράσεις της εκκλησίας δεν τις λαμβάνω καν υπ'όψιν,περιμένω να το κάψουνε στην Πλατεία Αριστοτέλους γιά να αυτοδικαιωθούνε και να πάνε σπίτι τους ευτυχισμένοι.

Ένα ενδιαφέρον ερώτημα είναι,τι θα διαβάζουν οι άνθρωποι σε 100-200 χρόνια.Το ότι θα διαβάζουν είναι σίγουρο αλλά ποιός θα θεωρείται κλασσικός??Ο Ουελμπέκ θα διαβάζεται??Ο Hornby??Μήπως και αυτοί είναι συμπτώματα του καιρού μας λίγο πιό λογοτεχνίζοντα από τον Brown??.Ποιός θυμάται τον J.McInerney??Τον Ευγένιο Σύη..??
Να μην ξεχάσω και το άλλο..Είμαι σίγουρος ότι πάρα πολλοί επισκέφθηκαν τα τελευταία 2 χρόνια τα γνωστά "καλά βιβλιοπωλεία" και αγόρασαν τον Κώδικα δήθεν για δώρο,αλλά τον ξεκοκάλισαν σπίτι τους.
Δεν ξέρω,πολύ κακό γιά το τίποτα γαμώτο.Μετάνιωσα και που τα έγραψα όλα αυτά...

Ανέκαθεν είχα μία απέχθεια για τα μαύρα λουστρίνια,οπότε δεν θα αγόραζα με τίποτα ένα βιβλίο που έχει ως τίτλο του "ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ".Από τη μία όμως η περιέργεια μου για τη σειρά Η ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ του Μ.ΦΑΪΣ και από την άλλη οι εγκωμιαστικές κριτικές γιά το συγκεκριμένο βιβλίο της Μ.Δούκα με έκαναν να αγοράσω το βιβλίο . "ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΛΟΥΣΤΡΙΝΙΑ" (60),είναι ουσιαστικά μία μικρή αυτοβιογραφία της Μ.Δούκα με αρκετό ενδιαφέρον (κυρίως όσον αφορά τα παιδικά της χρόνια στα Χανιά).Γενικά βρίσκω την Δούκα μία ενδιαφέρουσα περίπτωση στον χώρο της Ελλ.λογοτεχνίας,με πολλά ups and downs στα βιβλία της.Το τελευταίο της μυθιστόρημα ΑΘΩΟΙ ΚΑΙ ΦΤΑΙΧΤΕΣ (80) μου άρεσε πολύ εξίσου με την ΑΡΧΑΙΑ ΣΚΟΥΡΙΑ (80).Τα περισσότερα ενδιάμεσα είχαν καλές και κακές στιγμές.Αυτό που με ενοχλεί στην Δούκα είναι η έλλειψη χιούμορ και η αδυναμία υπέρβασης.Θεωρώ ότι πατάει πάρα πολύ στη γη και αυτό την μπλοκάρει απ'το να γίνει μία πραγματικά μεγάλη συγγραφέας,γιατί τις δυνατότητες τις έχει.Η γραφή της είναι σωστή,στρωτή-δεν το παίζει παντογνώστης,η πολιτική της θέση είναι κοντρολαρισμένη ώστε να μη της ξεφεύγει και τα θέματα της είναι συνήθως ενδιαφέροντα.
Μου άρεσαν οι προτιμήσεις της στους ξένους συγγραφείς γιατί συμπίπτουν με τις δικές μου.Παρ'ότι αρκετά μεγαλύτερη μου τα διαβάσματα μας κάπου ταιριάζουν.Οι Έλληνες λογοτέχνες που τις αρέσουν μου είναι αδιάφοροι οι περισσότεροι από αυτούς.Συμφωνώ πάντως γιά τον Μπεράτη και τον Τσίρκα.

Γιατί μ'αρέσει ο G.Perec ??
Γιατί είναι θεότρελλος.
Γιατί του αρέσουν οι λίστες,οι κατάλογοι.
Γιατί μου χάρισε την μέγιστη απόλαυση να διαβάσω πριν από πολλά χρόνια το εξαίσιο "Ζωή οδηγίες χρήσεως" (93).
Γιατί δεν το παίζει μεγάλος συγγραφέας.
Γιατί είναι παιχνιδιάρης.
Γιατί πέθανε νέος.
Γιατί παρ'ότι πέθαναν οι δύο του γονείς όταν ήταν μικρός και πέρασε ταραγμένη παιδική ηλικία δεν του βγαίνουν μιζέριες και απωθημένα.
Γιατί είναι ευγενής.

Όλα αυτά μου βγήκαν εν μέσω βαρετού conference call με διάφορους που μίλαγαν για projects ατελείωτα . Είχα το τηλέφωνο στο mute και σκεφτόμουν τον Perec .Τώρα είναι νορμάλ αυτό ??

Διαβάζοντας το νεοεκδοθέν βιβλίο της Didion στα Ελληνικά ΠΑΙΞΤΟ ΟΠΩΣ ΠΑΕΙ (Play it as it lays) (70),συνειδητοποίησα ότι μπορεί ένα βιβλίο που μάλλον με ενοχλούσε όπως το διάβαζα στο τέλος μου άφησε μία περίεργη γεύση-πικρόγλυκη πρέπει να ήταν.Η νουβέλλα της Didion (μέτρια μεταφρασμένη από την Α.Παπαδοπούλου),έχει μορφή κινηματογραφικής ταινίας με συνεχή fade-outs,αναφέρεται δε στον κόσμο του Αμερικάνικου κινηματογράφου.Η ηρωίδα -τελείως σαλεμένη- είναι μάλλον εκνευριστική με την απάθεια που την διακρίνει,το όλο κλίμα του βιβλίου είναι τελείως seventy's-σωστά αφού γράφτηκε την δεκαετία του 70.Η έκδοση (ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ) είναι μετριότατη,το εξώφυλλο για διαφήμιση βιβλίου στο ALTER CHANNEL,μάλλον προσπάθησαν να πιάσουν το γυναικείο αναγνωστικό κοινό .

Βολεμένος στον θρόνο,ξεδίπλωσε το περιοδικό του,γυρίζοντας τις σελίδες πάνω στα γυμνά του γόνατα.Κάτι πρωτότυπο κι'ευχάριστο.Δεν υπάρχει λόγος να βιάζεσαι.Βάστα λίγο.Το βραβευθέν διήγημα του περιοδικού μας ¨Το αριστοτεχνικόν τέχνασμα του Μάτσαμ¨.Υπό κ.Φίλιπ Μπιουφόϋ μέλους της λέσχης των θεατρόφιλων Λονδίνου . Αμοιβή μιάς γκινέας κατά στήλην κατεβλήθη εις τον συγγραφέα.Τρείς και μισή στήλες.Τρείς λίρες,δεκατρία σελίνια και έξι πένες.Διάβασε ήρεμα,αυτοσυγκρατούμενος την πρώτη στήλη και ενδίδοντας αλλά και αντιστεκόμενος άρχισε την δεύτερη.Στα μισά η τελευταία αντίσταση του κάμφθηκε και επέτρεψε στα έντερά του να ανακουφιστούν ήρεμα,καθώς διάβαζε και συνέχιζε να διαβάζει υπομονετικά,ενώ εκείνη η ελαφρά δυσκοιλιότης είχε παρέλθει.Ελπίζω να μην είναι καμμιά υπερμεγέθης και μου ερεθίσει τις αιμοροϊδες.Όχι,το ακριβές μέγεθος.Εντάξει.Αχά!Δυσκοίλιος?Πάρτε ένα χάπι κάσκαρα σαγκράντα.Και η ζωή μπορούσε να ήταν έτσι.

James Joyce ΟΔΥΣΣΕΑΣ

Διάβασα το ¨Μυστικό του Brokeback mountain¨ (84) η απόδοση των διηγημάτων της Proulx στα Ελληνικά έγινε από τον Α.Κορτώ . Η συγγραφέας μου ήταν άγνωστη και ομολογώ ότι εντυπωσιάσθηκα από την δύναμη και την τραχύτητα της γραφής της.Η απόδοση του Κορτώ ήταν πολύ καλή . Το ομώνυμο διήγημα ήταν πολύ καλύτερο από την ταινία αν και δεν μπορείς να βγάλεις απο το μυαλό σου τους ηθοποιούς τη στιγμή που διαβάζεις.Στην ταινία τονίζεται πολύ περισσότερο το πρόσωπο της συζύγου ενός εκ των πρωταγωνιστών και η εσωτερική της πάλη όταν συνειδητοποιεί το γεγονός της ομοφυλοφιλίας του άνδρα της.Θεωρώ τον συγκεκριμένο ρόλο ως τον καλύτερο στην ταινία.Επίσης στο διήγημα τονίζεται πολύ περισσότερο η ερωτική σχέση των 2 ανδρών με σεξουαλικές λεπτομέρειες που απαλείφθηκαν από την ταινία.Το βιβλίο έχει μερικά καλύτερα διηγήματα από το ομώνυμο και φαντάζομαι σχεδόν όλα θα μπορούσαν να έχουν γυριστεί από διάφορους Αμερικανούς σκηνοθέτες που γνωρίζουν απο Αμερικάνικη επαρχία (Eastwood,T.L.Jones,Seals).Τα μοτίβα που την απασχολούν υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα διηγήματα της συλλογής.Το ροντέο,οι αχανείς εκτάσεις,η βιαιότητα των σχέσεων,οι λιγομίλητοι χαρακτήρες και ίσως πάνω απ'όλα η δύναμη της φύσης.
Βρήκα πάρα πολλές ομοιότητες με ένα συγγραφέα που αγαπώ πολύ και που παραμένει σχετικά άγνωστος στην Ελλάδα,τον CORMAC McCARTHY, ο ΜΑΤΩΒΑΜΜΕΝΟΣ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΣ του είναι τεράστιο βιβλίο και το ΟΛΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΑΛΟΓΑ εξίσου μεγαλειώδες .Δυστυχώς το δεύτερο ατύχησε στην κινημ.του μεταφορά.Μπορεί να είναι ιδέα μου αλλά οι δύο συγγραφείς μοιάζουνε.

Θέλω να γράψω γιά τα βιβλία που διάβασα από την αρχή της χρονιάς.Θα χρησιμοποιήσω ένα δικό μου τρόπο βαθμολόγησης με βάση το επίπεδο απόλαυσης (0-100).Σε αυτό το πρώτο post θα μπούνε καμιά τριανταριά βιβλία με ελάχιστα σχόλια . Αργότερα μπορεί να επανέλθω σε κάποια από αυτά γιατί πραγματικά το αξίζουν.

75 - 100 Η σειρά είναι τυχαία:
ΜΗ Μ'ΑΦΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ (85)- ΚΑΖΟΥΟ ΙΣΙΓΚΟΥΡΟ . 'Εξοχο μυθιστόρημα,ενδιαφέρον θέμα πρωτότυπα αναπτυγμένο,δεν μπορείς να το αφήσεις απ'τα χέρια σου.
ΟΙ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ (75) - HUGO HAMILTON . Πολύ καλό,συναρπαστική αφήγηση.
ΕΝΑΣ,ΚΑΝΕΝΑΣ,ΕΚΑΤΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ (80) - ΛΟΥΪΤΖΙ ΠΙΡΑΝΤΕΛΛΟ . Μ'άρεσε πολύ.Ειρωνικό και πολύ φιλοσοφημένο.Πολύ καλή απόδοση στα Ελληνικά.
Η ΘΑΛΑΣΣΑ (85)- JOHN BANVILLE . Καταπληκτικό,αληθινή λογοτεχνία...
ΧΙΟΝΙΖΩ (75) - ΠΑΒΕΛ ΚΟΧΟΥΤ . Πολύ καλό αν και νομίζω ότι ο ΘΗΛΥΚΟΣ ΔΗΜΙΟΣ (80)ήταν πολύ καλύτερο .Πάντως ο τύπος είναι μάστορας.
Ο ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΟΥ ΜΠΕΡΖΕΡΑΚ (82) - G.SIMENON . Απόλαυση πραγματική.
ΠΕΔΡΟ ΠΑΡΑΜΟ (95) - ΧΟΥΑΝ ΡΟΥΛΦΟ . Υποκλίνομαι...Διάβαζα χρόνια γι'αυτο το αριστούργημα,πόσο επηρέασε ΜΑΡΚΕΣ,ΦΟΥΕΝΤΕΣ κλπ.Έψαχνα να το βρω και ήταν εξαντλημένο.Επιτέλους στα χέρια μου.Σε ελάχιστες σελίδες λέει πολλά.Τι γραφή,τι θέμα,τι ανάπτυξη.
ΟΡΥΞ ΚΑΙ ΚΡΕΪΚ (81)- M.ATWOOD . Πολύ καλό αναρωτιέμαι γιατί δεν είχε την επιτυχία που του άξιζε .
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ (90)- Μ.ΚΟΡΟΜΗΛΑ . Υπέροχο,από τα καλύτερα Ελληνικά βιβλία που έχω διαβάσει.Με συγκίνησε η ιστορία του πρωταγωνιστή .Πολύ καλό γράψιμο από την κυρία Κορομηλά.
ΓΑΛΛΙΚΗ ΣΟΥΪΤΑ (85) - ΙΡΕΝ ΝΕΜΙΡΟΒΣΚΙ . Πολύ ωραία ανάπτυξη της εξόδου από το Παρίσι μετά την Γερμανική εισβολή.Περισσότερο ενδιαφέρον γιά μένα έχει βέβαια η ζωή της Νεμιρόβσκι και η ιστορία της έκδοσης του βιβλίου.
ΤΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ (77)-ΓΙΑΣΜΙΝΑ ΧΑΝΤΡΑ . Μ'αρέσει ο Χάντρα .Γράφει πολύ καλά,οι ιστορίες του έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και καταλαβαίνεις πραγματικά την Αλγερινή πραγματικότητα.
ΕΡΝΕΣΤΟ ΓΚΕΒΑΡΑ (90) - ΠΑΚΟ Ι.ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ . Τι δουλειά!!Δεν έχω λόγια.Παρ'ότι πλατειάζει σε πολλά σημεία είναι τέτοια η γοητεία του ανδρός που σε παρασέρνει.Σίγουρα αγιοποιεί τον Τσε,αλλά εάν δεν το αξίζει ο Τσε ποιός το αξίζει.Συγκινήθηκα (είχε καιρό να μου συμβεί),έκλαψα (είχε αιώνες να μου τύχει).Μόνο που μου προκάλεσε αυτά τα δύο συναισθήματα το βιβλίο αξίζει πολλά.Χαλάλι η μία βδομάδα που μου πήρε να το διαβάσω.
Ο ΚΛΕΙΣΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ (75) - JONATHAN COE . Διασκέδασα πολύ,το διάβασα μετά τον Τσε και ήταν ότι έπρεπε..Λιγότερο καλό από τα άλλα του πάντως.
Η ΗΣΥΧΗ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ (80) - ΛΑΚΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ . Υπέροχα διηγήματα και το ομώνυμο είναι διαμάντι.Μπράβο!!
33X3X33 (83) - E.E.CUMMINGS .Έξοχο...

50 - 75 (Η σειρά είναι τυχαία):
ΤΟ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΠΟΝΤΟΣ (50) - Σ.ΚΡΗΤΙΩΤΗΣ . Πολύ κακό γιά το τίποτα
ΑΛΑΜΟΥΤ (74) - ΒΛ.ΜΠΑΡΤΟΛ . Ενδιαφέρον,απλώνεται πολυ και τελειώνει απότομα.Αν το διάβαζα στα 15 μου θα ήταν καλύτερα.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ (50) - Ν.ΘΕΜΕΛΗΣ . Τι έγινε??Στερέψαμε??Ωραία γραφή (ως συνήθως) αλλά με άφησε αδιάφορο.Το πολύ το Κύριε ελέησον βλέπεις...
ΜΟΛΟΧ (65) - Τ.ΖΟΝΚΕ . Ωραίο θριλεράκι,ότι πρέπει γιά την παραλία αλλά το διάβασα το καταχείμωνο..
Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ (74) - ΤΖ.ΓΚΡΟΝΤΑΛ . Αγαπησιάρικο βιβλίο,κυλάει υπέροχα αλλά...
ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ (68) - ΧΡ.ΧΡΥΣΟΠΟΥΛΟΣ . Ενδιαφέρον πείραμα,ωραία γραφή .Εμένα μ'αρέσει αλλά έχω περισσότερες απαιτήσεις.Με κακοσυνήθισαν τα πρώτα του βιβλία .Πάντως επενδύω επάνω του.
ΜΠΛΑΝΚΟ (55) - Α.ΛΥΚΕΣΑΣ . Το εχω διαβάσει 2 μήνες τώρα και δεν θυμάμαι τίποτα.Το έχω κάψει γιατρέ μου ή μου ήταν αδιάφορο ??
ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ ΑΥΤΟΓΡΑΦΩΝ (70) - ΖΕΪΝΤΙ ΣΜΙΘ . Αξιόλογο αλλά κουραστικό.Ο ήρωας ψιλομαλάκας.Το πρώτο της ήταν καλύτερο.
Ο ΘΕΙΟΣ ΤΑΚΗΣ (73) - Γ.ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ .Τόσο γλυκό που λιγώνεσαι.Ωραίο ήταν πάντως,ανάλαφρο σε αυτό το υπέροχο στυλ του Ξανθούλη.Πάντως προτιμώ τον ΤΟΥΡΚΟ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ..
Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΜΟΝΜΑΡΤΡΗΣ (70) - Μ.KLEEBERG .Πολύ ενδιαφέρον , έξυπνες ιστορίες.
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (72) - ΑΧ.ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ . Πολύ καλό,αν και "το γαρ πολύ του Μπόρχες γεννά παραφροσύνην",μάλλον κερδισμένος βγαίνει ο συμπαθέστατος -αν και γάβρος - Αχιλλέας.Πιστεύω πάντως ότι είναι πολύ καλύτερος σαν μεταφραστής(το ξέρει κι'αυτός).
ΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ (64) - Χ.ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ . Με ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον,μερικές ωραίες ιστορίες.Δεν είναι Galeano (θεωρώ τα ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ (90) ενα από τα καλύτερα βιβλία ever που έχω διαβάσει),αλλά είναι γλυκύτατος .
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ (60) - Erich M.REMARQUE . Θυμήθηκα τα νιάτα μου όταν με συγκινούσε ο Ρεμάρκ . Τώρα τον βρήκα ελαφρώς παρωχημένο .Αξίζει πάντως να διαβαστεί.
ΕΝΑΣ ΑΡΓΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ (50 με το ζόρι) - J.M COETZEE . Η μέχρι στιγμής απογοήτευση του 2006 . Βαρέθηκα αφόρητα..Όταν εμφανίστηκε δε και η αντιπαθέστατη Κοστέλο (από το προηγούμενο βιβλίο του),τότε κατάλαβα ότι ο άνθρωπος δεν μου λέει τίποτα πιά . Οι Έλληνες κριτικοί εκστασιάσθηκαν..
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ (50 - Κ.ΑΚΡΙΒΟΣ . Ασήμαντο
EUROPEANA (70) - P.OUREDNIK . Πολύ έξυπνο,απολαυστικό στο διάβασμα.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (75) - Χ.ΕΔΟΥΑΡΝΤΣ . Ωραίο μυθιστόρημα και πολύ συγκινητικό.Αγνοούσα τον συγγραφέα (λάθος μου).Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία ,αμήχανο τέλος.
ΓΙΟΥΡΟΥΣΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ (59) - Α.ΣΑΡΑΜΠΙΑ . Ψιλοαδιάφορο , καλό γιά παραλία .

Διαβάζω γιά να ζω , ζω γιά να διαβάζω.
Το moto μου..Junkie της λογοτεχνίας.'Ετσι αυτοαποκαλείται η Σώτη Τριανταφύλλου και βρίσκω ότι μου ταιριάζει απόλυτα ο χαρακτηρισμός.
Αυτό το blog θα είναι μόνο γιά τα βιβλία που με ενδιαφέρουν , γιά αυτά που διάβασα , που διαβάζω αυτό τον καιρό . Θα έχει και σχόλια γιά πράγματα που μου κινούν το ενδιαφέρον.